Er was iets met puppies, ik zou een hond krijgen maar de puppy was nog te jong, en dus kreeg ik alvast een tshirt met daarop een pootafdruk van de puppy, en een tiny blikje, een soort pillendoosje eigenlijk, dat eraan bevestigt was, waarin 1 hondenbrokje zat. En er stond een tekst op het shirt, ik weet niet meer wat dat was. Ik vond het een leuk shirt en trok het aan, onder mijn lange spijkerjas. Het was niet koud, maar wel wat mistig en grijs weer. Ik liep in een grote stad, een man was bezig met allerlei spullen en lette niet op, zodat ik op de stoep werd ingesloten. Ik probeerde weg te komen vanachter zijn grote auto, maar ook daar had hij van alles neergegooid, ik kon niet meer voor- of achteruit.
Tegelijkertijd zag ik Dennis lopen, hij liep mijn kant op, zag mij ook en ik dacht even dat hij door zou lopen, maar hij wachtte op me. Ik wilde naar hem toe, maar ik kon niet weg, en ik was bang dat hij gewoon door zou lopen. Het leek eeuwen te duren voordat ik loskwam. Hij had een zwarte Labrador bij zich, die overenthousiast op mij af kwam, hevig kwispelend en kronkelend van blijdschap. Dennis zei: "Weet je zeker dat je hem wel wilt aaien? Als je hem aait, kom je nooit meer van hem af." maar het was zo schattig dus ik aaide de hond en toen veranderde die in een mij onbekende oudere man met een petje.

Ik wilde van alles aan Dennis vragen, en ik hoopte dat hij dan eindelijk alles kon uitleggen, we leken allebei niet te weten wat te zeggen, maar de andere man was nogal opdringerig en nam het gesprek over en vuurde allerlei vragen op mij af over het t-shirt, en ik wilde niet onbeleefd zijn, dus ik legde uit hoe en wat met de puppy, en hij bleef maar doorvragen, en Dennis werd ongeduldig, hij zei dat hij geen tijd had en weg moest, en:"Misschien zien we elkaar nog eens? Of niet? Of...?" en liep weg.

Ik was in tranen, voelde me in de steek gelaten, en ik was in paniek dat ik weer geen antwoord op al mijn vragen had en dat ik niet wist hoe ik dit ooit moest oplossen, en voelde me hevig verdrietig omdat hij het helemaal niet wilde oplossen. Het gevoel was precies zoals ik me IRL voelde toen mijn vader wegreed en mij huilend achterliet, lang lang lang lang lang geleê. Waarom achtervolgt dit mij toch zo? Is het omdat het zo'n groot gevoel is? Of omdat het te vaak is gebeurd? Dat deze keer nét een keer te veel is geweest?

Tags:
 hond, Labrador 
 in de steek gelaten 
 puppy 
 T-shirt 
 verdriet 
Namenregister:
 Dennis 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Een rustig kabbelende droom, iets in een kleuterschool, ik weet niet meer wat. Opeens, out of the blue, een enge boze vrouw, het was Simone, en ze was razend. Ze ging als een malle tekeer daar, alle kinderen doodsbang, de leerkrachten bang, en ik ook, en ze verscheurde schriften en gooide met spullen en brulde, en maakte op zeker moment een heel eng geluid. Het leek op 'thè thè thè thè thè thè thè thè', vrij snel achter elkaar, bijna als een hond, maar dan met het geluid van een mensenstem. Het was doodeng en ik werd angstig wakker.
Na een minuut of 5, ik was inmiddels klaarwakker, hoorde ik stemmen ergens, en weer dat enge 'thè thè thè thè thè thè thè'. Het klonk echt als een vrouwenstem, die heel eng lacht of schreeuwt of... blaft? In de verte begon een echte hond te blaffen. Wtf was dit nu weer? Af en toe hoorde ik ook een mannenstem, die leek te schreeuwen of iig hard te praten, en dan weer dat gethèf/ gekef. Was het een hond? Een hond met een vrouwenstem, of een vrouw die een hond nadoet? Hadden ze ruzie, of heftige seks? Of beide?

Tags:
 buren 
 hond als vrouw 
 kleuterschool 
 razernij 
 vrouw als hond 
Namenregister:
 Simone 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Was bij mijn moeder in een onbekend huis, er was nog een vrouw bij, en ik wilde heel graag slapen, ik was zo moe. Dus ik deed de gordijnen en de ramen dicht, tot ze zeiden: Wat doe je, wij gaan toch niet slapen!? en dus deed ik alles weer open, en ging op zoek naar een slaapkamer. Toen ik die niet vond, ging ik naar buiten, daar waren Arie (die nog klein was) en zijn vriendjes aan het spelen. Ze wilden een tuintje maken naast de speelplaats, een wat aftands ogende plek met een vieze zandbak en afgeragde speeltoestellen die niet meer leken te werken. Ze hadden wat fruit in de grond gestopt, en daar een tegel op gelegd zodat het niet wegwaaide, in de hoop dat daar dan plantjes van kwamen.
Ze hadden er een hele banaan in gelegd.
Ik kneep de banaan fijn en deed het in de aarde, mengde het er mee, met wat plukjes onkruid en gras wat ernaast groeide, en legde de tegel ernaast; op de tegel zat mos en een of ander onkruidplantje, dus zo leek het toch een beetje een tuintje met de zeer beperkte middelen die we hadden.

Tags:
 banaan 
 moeder, mijn 
 slapen 
 tuinieren 
Namenregister:
 Arie 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Met een vreemd klein hondje dat zo mishandeld was ooit, dat hij snel zou bijten, vooral als je dicht bij zijn kopje zou komen, en ik stelde me al meteen voor hoe hij me in mijn gezicht zou bijten.. geen fijn vooruitzicht. Maar al snel bleek, dat hij heel erg lief was, hij volgde me op de voet en was heel aanhalig en speelde vrolijk met van alles en nog wat. Ondertussen moest ik briefjes ophangen bij de ramen, om aan te geven dat de ramen open stonden. Terwijl ik wilde dat ze dicht gingen. En dat ging eindeloos door, er waren in het pand heel veel ramen, en misschien haalde iemand de briefjes weg, maar ik moest maar steeds weer briefjes opplakken. Het was erg vermoeiend en koortsig.

Tags:
 briefjes 
 hondje 
 koortsdroom 
 raam/ramen 
 vermoeiend 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Een jongeman van de plaatselijke tafeltennisvereniging, die mij laatst IRL een paar hyacinten verkocht ten bate van hun club, stond met wat anderen voor het raam, ze belden aan en klopten op de deur. Eén van hen had zijn gezicht zwart geschminkt, en ik herinnerde me ergens gelezen te hebben dat ze een actie tegen racisme waren begonnen, dus ik vertelde dat aan ze. Ik vond die blackface-actie niet zo'n goed idee, maar vroeg me af of ik ook niet aan tone-policing deed als ik daar iets van zei. Dus prees ik ze om hun activisme, dat leek me het beste.
Terwijl we stonden te praten bij mijn voordeur, kwamen er meer jongeren die niet bij de actie hoorden, en die drongen zich naar binnen, ze renden de trap op. Ik riep dat ze allemaal weg moesten, en toen ze weer wegrenden werd er muziek gedraaid ergens, en iedereen zong mee:"There will be no ca-ars! There will be no ca-ars!" (het wijsje ben ik nu in de ochtend vergeten, maar toen ik de droom vannacht opschreef, had ik nog een tijdje het lied in mijn hoofd, en vroeg me af hoe zoiets in mijn hoofd komt. En zojuist las ik dat er momenteel weer een XR-actie gaande is op de A12... Heb ik voorspellende dromen, of zijn er gewoon erg veel acties op de A12? En als het wél een voorspellende droom was, kan het dan ook over iets anders gegaan zijn, bijvoorbeeld dat er in de nabije toekomst geen auto's meer zijn. Of dat we weer autoloze zondagen, misschien wel auto-loze weken gaan krijgen, omdat er door oorlogen en geweld geen benzine meer zal zijn? Maar dan zijn er toch nog elektrische auto's... hoewel die dan misschien ook niet meer mogen, omdat het teveel van het elektranet vergt op sommige dagen. En dat dan bedrijven voorrang krijgen, want 'de economie moet blijven draaien'.

Tags:
 activisme 
 auto/'s 
 blackface 
 hyacinten 
 jonge mensen 
 lied 
 racisme 
 tafeltennisverenigin 
 voorspelling/en 
Namenregister:
 XR (Extinction Rebellion) 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Er was een festival in de stad gaande, blijkbaar was het in Amsterdam want ik wilde de Prins Hendrikkade oversteken naar de Zeedijk, maar er lagen enorme bergen lege flessen en ander afval, veel was natuurlijk gebroken en het was levensgevaarlijk, dus ik stond te kijken hoe ik dan wél aan de overkant zou kunnen komen.

Uiteindelijk kwam ik terecht in een groot kraakpand, en iemand was heel enthousiast dat ik er was, en ging me het pand laten zien. We kwamen in een zaal, en ik herkende er meteen de gymzaal in van mijn vroegere middelbare school - er stonden nu aan de kant geschoven meubels, met hier en daar lakens eroverheen. De directeur van de school bleek er te wonen. We liepen door naar een volgende ruimte, ook daar waren de meubels rommelig neergezet. Op een grote bank zaten wat kinderen naar een nog grotere teevee te kijken, de Muppetshow waren te zien.
Iedereen had het er over, dat de Muppetshow weer op teevee was, het was een gloednieuwe serie. Men raakte er maar niet over uitgepraat. Iemand vroeg me, of ik ook mee ging doen met de Muppetshow. En iedereen zei 'Ja, ja! Please, doe het! Ga meedoen! Doe het voor de kinderen!'. Helaas werd ik wakker en weet ik nu niet welke Muppet ik zou zijn. Misschien een nieuwe, gewoon onder mijn eigen naam. En nu vraag ik me af of ik niet gewoon altijd al een Muppet was, en mijn roeping ben misgelopen.

Tags:
 festival 
 flessen, lege 
 gevaar 
 gymzaal 
 kraakpand 
 oversteken 
 poppentheater 
 televisie 
Namenregister:
 Muppetshow 
 Prins Hendrikkade, Amsterdam 
 Zeedijk, Amsterdam 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Met een aantal vrouwen waaronder mijn zus in een huis, ze wilden weten of ze kinderen voor zichzelf hadden, of dat ze er ook een niet-egoïstische reden voor hadden om kinderen te krijgen. Mij werd de vraag niet gesteld, en toen ik me er toch mee bemoeide, verstonden ze me niet, hoe ik het ook probeerde. Ik wist niet of het gespeeld of echt was.

Er liep een hele grote vogel rond, ongeveer zo groot als een vrij grote hond. Hij was helemaal gehuld in verschillende lappen textiel, ook over zijn kop, dus je zag geen ogen of snavel, alleen de contouren van zijn lijf. Ik klopte hem zachtjes op zijn kop, om hem gerust te stellen, en zei hem dat alles wel goed zou komen. Toen droop ie af. Ik vroeg me af wat er met hem was.

Ik woonde in een buitenwijkje met een soort tiny housjes, met daaromheen grote stukken tuin en groen die we zelf beheerden. Fabiënne woonde tegenover me. Bij het begin van het paadje naar haar housje zette ze steeds bordjes neer. Eerst stond er iets als 'people are unconvincable' maar toen ik nog een keer keek stond er alweer iets anders, ik weet niet meer wat.

Tags:
 egoïsme 
 kinderen krijgen 
 onbegrip 
 overtuigen 
 tiny house/s 
 vogel 
 zus, mijn 
Namenregister:
 Fabiënne 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Ik werkte bij een soort onderzoeksbureau, als sloofje waarschijnlijk, samen met een andere vrouw hadden we bedacht dat we veel meer konden, en we hadden iets bedacht: zij was goed in mensen onderzoeken en interviewen, en ik was goed in het opsporen via kaarten en systemen, en zo zouden we kunnen helpen met ingewikkelde problemen. En ja, we werden meteen bevorderd en konden aan de slag. Vreemd genoeg moesten we voor het onderzoek in de keuken van een restaurant gaan koken, waren we undercover misschien... dat lijkt me niet iets voor mij, ik zou meteen alles in de war schoppen. Het was er heel druk en warm, de anderen leken soms op mensen van Mastodon maar ze veranderden ook weer in andere mensen. Op zeker moment kon ik pauze nemen, geheel bezweet en vermoeid nam ik plaats aan een lange tafel buiten, het was al donker, het leek op het Amstelveld, er stonden veel fietsen, en mijn fiets stond naast me. De anderen kwamen op een gegeven moment bij me zitten, er was ook een grote witte, wat kalende man, hij praatte heel geaffecteerd en hij negeerde me steeds volkomen, alsof ik niet bestond. Toch leek iedereen hem heel aardig te vinden, hij deed ook heel aardig tegen anderen, en ik vroeg me af waarom hij me zo negeerde.

Een vrouw had het over tickets voor een voorstelling of concert, en hoe ze wel 25 euro extra had moeten betalen. Ik had early bird tickets kunnen bemachtigen, ook voor een paar collegae, maar zij had dat niet gewild, en gaf toe dat dat niet zo heel verstandig was geweest. Maar ze was blij dat ze überhaupt nog een ticket had kunnen vinden. Terwijl we zaten te praten, werd ik lichtelijk onwel. Ik voelde me opeens misselijk en benauwd, en pakte mijn fiets goed vast voor steun, en zei dat ik alvast naar huis ging. Een paar vroegen bezorgd of het wel ging, en ik begon uit te leggen over mijn variatie op de ziekte van Ménière, en dat ik hoopte dat ik niet weer een aanval zou krijgen, en toen... werd ik wakker, een beetje misselijk en benauwd, dat gelukkig vrij snel wegtrok (tot nu toe).

Tags:
 benauwd 
 early bird tickets 
 fiets 
 genegeerd worden 
 misselijk 
 onderzoeksbureau 
 opsporing 
 restaurantkeuken 
 tickets 
 ziekte van Ménière 
Namenregister:
 Amstelveld 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Niet te verwarren met seks mét Dennis, want het waren twee afzonderlijke scènes. Eén met een weer bizar lang orgasme, waar ik half wakker van werd omdat ik dacht dat het niet meer zou stoppen, en toen daarna weer in slaap viel, en in een vreemde droom met allerlei verwikkelingen, én Dennis dus, maar ik ben vergeten wat het allemaal was. Dat ik over hem droomde was wsl wel te verklaren, omdat ik hem in een filmpje had gezien voor het slapen gaan (hier had ik voor de grap willen schrijven, dat ik hem op teevee had gezien, maar bedacht me dat het misschien wel allerlei speculaties gaat losmaken over wie hij is - een bekende teeveepersoonlijkheid en wie dan en en en... dus nee). Wat meteen ook een verklaring is voor dat ik maar niet verder kan met het Ene drama, omdat ze me dan weer in mijn dromen bezoeken, en ik er bij waken ook weer teveel aan denk, en dat wil ik allemaal niet, omdat ik er nog steeds geen ene reet van begrijp, waarom ze zo akelig hebben gedaan tegen me, Dennis vooral - hoe kan iemand eerst zo leuk en lief doen, en daarna zo gemeen en dan ook nog niet willen zeggen wat er is. Leugens vertellen, mij blijkbaar pijn willen doen. Waarom waarom waarom. Het Grote Vraagteken blijft. En dan denk ik: maar dan juist moet ik verder schrijven?

Tags:
 orgasme 
 seks 
Namenregister:
 Dennis 
 Ene Organisatie 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Ik ging werken op een universiteit, het was mijn eerste dag en ik vroeg aan mijn collegae hoe het lunchen daar ging. Ze legden het me uit, wezen me waar zij altijd eten haalden, waar je rustig kon zitten om te eten, en dat ze bij mooi weer ergens buiten gingen zitten. Ik had een salade van huis meegenomen, maar wilde nog wat meer ingrediënten eraan toevoegen, en dus ging ik bij de saladebar kijken. Ik kon niet kiezen. Er waren een soort crackers, ik nam er één maar terwijl ik al een hap had genomen, zag ik wat groene schimmelplekken op het ding, en argh, ik probeerde de hap weer uit te spugen, maar het was zo droog, alles bleef in mijn mond plakken.
Dus besloot ik zelf wat te gaan bakken. Iedereen was verheugd, o wow! Er was ook een soort winkel op de campus, en ik vond daar een zakje met soort rode gelei, en mij werd uitgelegd dat je dat moest mengen met citroen-eiwitschuim, en als je dat zou bakken dan werd het een soort hele dikke pannenkoek-achtige cake. Er zat een gaatje in de geleizak, en ik vroeg me af of dat dan ook bedorven was.

Een vrouw-man-stel dat op de campus woonde, nodigde me uit dan bij hen te komen bakken, ze hadden een prachtig appartement met uitzicht op een watertje, en een goed geoutilleerde keuken. Terwijl het baksel in de oven stond, gingen we via een trap naar buiten, en stonden we op het gras aan de overkant. Toen ik de constructie van de trap echter zag, was het doodeng en levensgevaarlijk om daar weer op te klimmen, dus toen ze naar binnen wilden, zei ik dat ik wel om zou lopen via de normale ingang, zodat ik mijn tas die nog binnen lag kon ophalen. De vrouw vroeg: Hoe identificeer je je, als je aanbelt? Hoe weten we dat jij dat bent? en ik bazelde iets over een masker van [weet ik niet meer] en we lachten en ik liep het gebouw via een andere ingang weer in.

Door de lange gangen zocht ik mijn weg terug naar het appartement, waar was dat nou ook alweer? Alles zag er opeens zo anders uit, het leek meer op een ziekenhuis, of een grote school. Er klonk een eng geluid, van iemand die schreeuwde; het bleek een jongen die deed alsof hij een monster was, hij zat andere kinderen achterna.

Uiteindelijk kwam ik in een soort bibliotheek terecht, het was er wat krap en donker, zo vol boekenkasten stond het er. Er waren ook veel mensen, en ik wilde door een deur gaan, omdat daar de prijsuitreiking was van een belangrijke kunstprijs, maar iedereen kwam net weer naar binnen. Een vrouw, een professor denk ik, stond op een spreekgestoelte en hief een serieuze toespraak aan, zodat iedereen stil zou zijn. Allereerst kondigde ze aan, dat de prijs niet uitgereikt zou gaan worden. Ze vertelde niet waarom, ook niet na vragen van de toehoorders. Meerdere mensen om mij heen bleken kunstenaars, en er werd boos gemopperd, maar heel zacht. Dus riep ik: dan gaan we nu actievoeren! en er ontstond commotie, toen ik met het serviesgoed ging gooien, dat daar blijkbaar was opgesteld voor de koffie later.
Het was heerlijk om te doen, de schoteltjes in prachtige bogen zo hoog mogelijk naar het geornamenteerde plafond te werpen, de bekers tegen de kasten kapot te smijten, alles heel gracieus toch ook. Het serviesgoed leek trouwens verdacht veel op dat van mij (een ratjetoe aan verschillende dingen, het meeste al oud en hier en daar gehavend). En toen werd ik wakker. Dus of ik opgepakt werd, of de ME werd opgeroepen... geen idee. Iedereen was wel heel erg verbaasd, en leek als aan de grond genageld, terwijl ik allemaal toepasselijke politieke strijdkreten riep tijdens het servieswerpen.

Tags:
 activisme 
 bakken 
 gebak 
 kunstprijs 
 prijsuitreiking 
 saladebar 
 schimmel 
 serviesgoed 
 trap 
 universiteit 
Namenregister:
 -
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Met een aantal kameraden, we keken bij welke andere groep activisten we aansluiting zouden kunnen vinden, er was in hetzelfde gebouw een lijst met wie op welke verdieping was, en we vonden een groep en gingen daar heen. Eén van onze groep, een vrouw van kleur, zei: "We gaan huilen!", doelende op dat we vooral jaloers zouden zijn op de ruimte, het beschikbare geld en de apparatuur van de te bezoeken groep (wij waren compleet berooid en hadden geen plek meer). Een Zwarte man kwam ons ophalen, hij strekte zijn arm uitnodigend naar me uit, en ik pakte zijn hand vast, en besefte meteen dat dat niet zijn bedoeling was geweest - maar hij loste het heel galant op, bleef mijn hand vasthouden terwijl hij ons meenam naar een klaslokaal, waar een groep activisten les kreeg of een lezing bijwoonde van het één of ander. Ik voelde me nogal awkward omdat ik zo autistisch doe altijd, en ik bloosde, en dat vond ik ook heel vervelend, ik probeerde het weg te krijgen maar natuurlijk lukte dat niet. En ik dacht aan hoe mijn blozende witte maar dus rode hoofd zou opvallen tussen alle zwarte en bruine mensen, en ik herinnerde me die jonge jongen van kleur die een oogje op me had bij mijn vorige huis, die ik een keer vanaf de hoek naar mijn slaapkamerraam stond te staren... en dat ik hem en zijn vriend een keer tegenkwam en ik gedag zei, en die vriend hem plaagde, en dat ze het hadden over of hij bloosde of niet, en dat de vriend vroeg of hij überhaupt kón blozen, en hij zei ja, maar nu bloosde ik niet.

Tags:
 activisme 
 autisme 
 awkward 
 blozen 
 kameraden 
 verliefd 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: activisten 
 Personages: jongeman, verliefde 

Het moest er natuurlijk een keer van komen, dat ik zou dromen van Legowelt :-D. Nou, here we are:

Hoe en waar we elkaar ontmoeten weet ik niet meer, helaas. Maar we waren verliefd geraakt, we hadden het nog niet uitgesproken naar elkaar. We waren ergens, misschien een festival of zo, hij stond dicht achter me en sloeg zijn armen om me heen, ik smolt en hij kuste me heel prettig in mijn hals, het was zo fijn. We zouden daarna met de auto (een door hem getekende, rode auto, zo'n wat hoekig, mainstream jaren '70 model...) ergens heen gaan, iets wat we allebei heel tof vonden. Maar op weg daarheen sloeg hij opeens een andere weg in, en stopte op een unheimliche plek, een groot graslandschap met in het midden een pad naar een deel waar wat kale heggen stonden, in het midden daarvan een plek met tegels. Niet ver er vandaan stond een rij huizen dat daar op uitkeek. Het pad liep dood. Als je aan de andere kant verder zou lopen, over het gras, was daar een heuvel. Het was een wat Teletubbies-achtig landschap.
Ik zei: Hee, dat is die heuvel waar ik juist vandaan ben gekomen! Wat doen we eigenlijk hier?

Toen ik achterom keek, was Legowelt opeens veranderd in een oudere man, zo'n grijpgrage kerel die zijn kansen schoon ziet, bah! (ik denk nu aan die oude kunstenaars een keer bij een dansavond in Arti.... urgh). Hij greep me vast, de romantiek was compleet weg, de enge man wilde neuken en wel daar, op die tegels, pal in het uitzicht van de bewoners van die huizen. Ik zei dat ik niet wilde, toch probeerde hij mijn jas los te krijgen, ik stribbelde tegen, probeerde los te komen.
Daarna werd ik wakker, teleurgesteld door hoe de droom was gegaan. Zo'n mooie romance, helemaal verpest!

Om er even wat koudgrondse-psychologie op los te laten: dat van die heuvel vind ik een mooie vondst van mijn brein. Je zou kunnen stellen, dat die heuvel symbool staat voor alle nare mannen die ik heb meegemaakt en overleefd, en dat ik dacht daar eindelijk vanaf te zijn, maar nee... begon het gezeik weer opnieuw. Is er ook niet één of ander gezegde, 'a hill to die on', zoiets? Ik heb het even opgezocht:
"Het idioom, de heuvel waarop je wilt sterven, kan op twee manieren worden gebruikt. Het wordt gebruikt om uit te leggen hoe belangrijk iets is dat je ervoor zou sterven, of als vraag om iemand te waarschuwen om dieper na te denken over de vraag of zijn sterke mening of gevoelens het waard zijn." Mijn sterke mening over vervelende mannen is het zeker waard, of ik ervoor zou sterven hangt waarschijnlijk voornamelijk af van diezelfde mannen.

Ik vind dat hier wel een muziekje bij moet, en dan natuurlijk van Legowelt, al was het maar ter verontschuldiging dat het verhaal zo akelig eindigde. Misschien vind hij het sowieso niet prettig om in de droom van een romantische oude vrouw (...) terecht te zijn gekomen geweest geworden.
Luister hier naar: Decay Dream

Tags:
 heuvel 
 neuken 
 romantiek 
 verliefd 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Film, series, animatie: Teletubbies 
 Personages: Legowelt 
 Personages: man, enge 

Ik was met een man in een raar huis, met overal opstapjes en trappen en dingen waar je op of overheen moest klimmen om in een andere ruimte te komen. Ik kwam van buiten, had een heel lang stuk gerend, en rende binnen de trap op, die heel erg lang was met allerlei zij-delen, maar het kostte me geen enkele moeite, raakte niet buiten adem en ik ging heel snel. Soms zag ik mezelf rennen, alsof ik naar een film keek. Ik was een man, in een bruin pak. Een andere man rende met me mee, ietsje achter me, we kwamen uiteindelijk op een deel waar we niet verder konden. We klommen over de deur en de brokstukken van de muren daar.

Daarna was ik mezelf weer, en ik was in gesprek met de twee mannen. Er kwam een vrouw bij, die vond het maar niets, ze wilde niet dat ik met die mannen praatte, ze leek jaloers. Ze zei dat ik dat ik de pop moest gaan aankleden, want door al dat geklets waren nu zijn sokken kwijt. Ik klom naar binnen door een andere in puin geschoten of gebroken muur, daar lag een jongen-etalagepop van ongeveer 1 meter 20 lang, hij droeg alleen een bruine, kanten panty. Die deed ik uit, en ik vond een paar sokken voor hem. De vrouw kwam er ook bij, en ging de jongenspop aankleden. De pop was opeens een levend mens, maar heel vreemd, klein en eng, het praatte met een onwerkelijke smurfenstem, alsof het een digitale stem was, heel raar. Ik wilde weten hoe het mensje het vond, dat de vrouw hem zo liefdevol verzorgde, en ze zei: vraag het aan hemzelf! en ja natuurlijk, ik moest niet over zijn hoofd heen praten, dus vroeg ik het nogmaals aan hem, en hij zei met het vreemde smurfenstemmetje: "Ik ben niet gek, ik weet echt wel het verschil tussen mijn moeder of een ander. Maar ik vind het wel fijn."

Tags:
 aankleden 
 klimmen 
 panty 
 rennen 
 ruïne 
 smurfenstemmetje 
 sokken 
 trap 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: ik als man 
 Personages: jongetje-etalagepop 

Het leek een soort rechtbank waar ik was, er was moeizaam gedoe. Er komt een man naar me toe, waarvan ik weet dat hij van me houdt, hoewel ik niet weet wie hij is. Hij is een journalist, hij schrijft zeer kritische stukken, maar zijn naam weet ik niet. Hij steunt me, zegt hij, maar na een kort gesprek moet hij weer gaan, want hij kan niet anders dan zich weer terug ingraven in zijn soort van kloostercel, hij kan niet meer tegen al die mensen. Ik loop met hem mee naar zijn huis, daar graaft hij zich weer in de witte kalkmuur. Hij is een samengestelde persoon, bestaande uit verschillende mannen, bekend dan wel onbekend. Hij ziet er dus steeds anders uit, maar heeft wel continu witte kalk in zijn haar en op zijn sjofele kleding.

Tags:
 ingraven 
 kalk 
 kloostercel 
 liefde 
 rechtzaak 
 steun 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: rechtbank 
 Personages: journalist (man, samengestelde) 

Er was een jongetje dat zou worden uitgezet. Hij had helemaal niemand meer, en wij zorgden voor hem, met de hele straat (de straat van een paar huizen geleden). Er waren advocaten en alles ingeschakeld en mee bezig, maar toch zou hij worden opgehaald en weggehaald bij ons, met het oog hem te deporteren. Met lood in onze schoenen hielpen we hem om zijn tas te pakken, wat eten en drinken mee te geven, hij wilde graag een paar boeken en wat speelgoed, en we pakten dat in.
Toen werd mijn huis omsingeld door politie, zelfs achter het huis, in de steeg, kwam een politiebus te staan die de tuin blokkeerde. Ze waren blijkbaar bang dat ik een ontsnappingsplan had.. helaas had ik en iedereen de hoofden afgepijnigd maar we wisten geen oplossing, en het jongetje wilde geen gedoe, en hij hoopte dat de advocaten hem alsnog konden redden. Overal waren agenten, ze kwamen heel aardig doen maar iedereen was boos, en ik wilde niet met ze praten. Ze vroegen of alles was ingepakt, ze noemden alle spullen en ik moest overal ja op zeggen. De gelatenheid van het jongetje deed pijn, het maakte me verdrietig en boos en radeloos.

Tags:
 asielbeleid 
 deportatie 
 racisme 
 radeloosheid 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Organisaties: politie 
 Personages: jongetje 

Samen met iemand anders zijn we in een soort werkplekkenkantoor, het staat overal erg vol. Ik had bedacht om afbeeldingen vrijstaand te maken (...) en dat dat voor het bedrijf erg nuttig kan zijn, en dat ze ons wel in dienst kunnen nemen; de andere persoon vind het een goed plan. We spreken een manager aan, en vervolgens nemen ze de andere persoon aan, mij niet... Ik mag wel als vrijwilliger 'meehelpen'; we moeten zelf een werkplek zien vrij te maken, ik vind het allemaal raar en onduidelijk. Een andere collega vertelt dat ze het een kutbedrijf vindt, dat ze vaak naar beurzen moet en dan voor publiek mensen in de branche moet interviewen, en dat ze er dan bijna van in slaap valt, zóoo oninteressant is het allemaal.

Tags:
 afbeelding/en 
 cutouts 
 idee/ën 
 vrijstaand maken 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 De Werk en Inkomen Files (overzicht) 

Iets met een loodgieter die werkzaamheden had uitgevoerd in huis, op mijn verzoek, en dat andere huisgenoten gingen controleren waarom en wat hij precies had gedaan, alsof ik en/of de loodgieter kwade bedoelingen hadden.
Er was een ontstellende berg afwas ontstaan, die ik alleen moest wegwerken, want iedereen had het te druk om te helpen. Maar ik vond dat niet erg. Het was alleen wat jammer, dat toen ik klaar was en de kamer inkwam, iedereen lekker lag of hing of zat te lezen, en er wéér allerlei vuile kopjes en borden en glazen overal stonden. Dus ging ik het maar weer allemaal opruimen. Mijn zus was er ook, ze hing op de bank te lezen, en keek me alleen even geïrriteerd en afwijzend aan toen ik haar gebruikte serviesgoederen weghaalde, die rondom de bank op de grond stonden.

Aan het einde zei iemand moshi tegen me, en ik probeerde me te herinneren wat dat betekende, maar er werd hard op de deur gebonkt, en toen werd ik wakker, en bleek de buurman weer met deuren aan het slaan, waardoor ik het laatste deel grotendeels ben vergeten. Daarna lag ik met buik- en hoofdpijn heel lang wakker :-(.

PS: Natuurlijk zocht ik 'moshi' even op en vond hier de verklaring, plus een wat naargeestige touch: "Japanners geloven (vroeger tenminste) dat Japanse demonen en geesten (youkai) maar één keer moshi kunnen zeggen (al weet ik niet wat de logica daarachter is, vertel het me).
Door twee keer moshi te zeggen weet de andere partij dat je geen wraakbeluste enge geest bent. Zegt iemand (de geest) maar één keer moshi en jij antwoordt, dan steelt de geest jouw ziel. In het dagelijkse leven gebruikt men geen moshi moshi meer, maar aan de telefoon zie je natuurlijk niet wie je belt (ik bedoel, het kan net zo goed een geest zijn!). Dus, altijd twee keer moshi zeggen, anders staat er binnen no-time een exorcist op de stoep." Ik weet niet hoeveel keer er moshi werd gezegd, ik denk toch maar één keer, en toen antwoordde ik zelf met een keer moshi, omdat ik probeerde te bedenken wat het zijn kon.... Is nu mijn ziel gestolen?! Heel sneaky hoor, zo net op het moment dat je ergens wakker van wordende bent! Of zou het betekenen dat de deurbonker een geest is, en weet de buurman écht nergens van? Neen, dat klopt niet. Dus waarschijnlijk zit ik nu zonder ziel, of is mijn ziel overgenomen nu door ene 'wraakbeluste enge geest'. Dat jullie maar gewaarschuwd mogen zijn! Ik voel zelf nog geen verschil met mijn voorlaatste zelfgevoelens, ook mijn wraaklustigheid voelt nog hetzelfde. Maar misschien heeft zoiets wat tijd nodig, moet de geest nog integreren? Ik heb helemaal geen zin in geest. Kerstgeest, enge geest, leuke geest: geen zin in.

Tags:
 afwas 
 deurbonken 
 geest/en 
 loodgieter 
 moshi 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: buren 
 Personages: zus, mijn 

De overheid had mij gewaarschuwd, dat ik niet meer met jongere mensen om mocht gaan, omdat ik een verderfelijke invloed op hen zou hebben. Leeftijden waren niet genoemd, gewoon iedereen die jonger was dan mij... Best ingewikkeld. Een beetje vreemd detail: soms was ik de hoofdpersoon, maar soms was ik dat niet en was een jongere vrouw met kort donker haar dat, en dan zag ik haar dus dingen doen. Soms liep het raar in elkaar over, ook al zo ingewikkeld. Maar goed: zij/ik kwam een jongeman tegen, die graag samen met haar/mij wilde zingen, en zo liepen we zingend over straat - het geheel was nogal musicalachtig, helaas ben ik vergeten wat we zongen, het was in het Engels en het ging over de liefde.
Er was ook iets met eten (weer zo irritant dat ik veel dingen vergeten ben), mijn man (de acteur Rufus Sewell) kwam aangerend, hij kwam vers brood brengen. Ik was even bang dat hij jaloers of boos zou zijn, omdat ik met een jongere man was, en dat hij zou denken dat ik de jongeman verleid had, maar dat was gelukkig niet het geval. Althans, niet voordat ik kort daarna wakker werd... (maar wie weet wat er daarna gebeurde, in het dromenpaleis waar dromen gewoon doorgaan, zonder dat de dromer het weet).

Tags:
 dromenpaleis 
 invloed 
 omgangsverbod 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: jongeman 
 Personages: Rufus Sewell 

Ik hoorde vreemde geluiden in de achtertuin, ging kijken en daar stonden allerlei vreemde, dreigende mensen. Ze beschuldigden mij van iets (ik ben vergeten wat het was), en ze kwamen zoeken. Had ik iets gestolen volgens hen? Ik weet het niet meer. Ze braken de schuurdeur open, gooiden de spullen naar buiten, en ze probeerden in mijn huis te komen. Ik riep steeds dat ze verkeerd waren, maar ze luisterden niet. Het leken wel zombies.

Tags:
 bedreiging 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: achtertuin 
 Personages: zombies 

Mijn bed stond in de keuken. Ik werd wakker van vreemdheden. Zo hoorde ik eerst een hard gebonk bij het raam, toen ik ging kijken stond er (midden in de nacht) een reiger. Ik vroeg me af wat die daar deed, maar ging weer naar bed. Daarna was er een aardbeving, ik schudde heen en weer in mijn bed, en toen ik wakker werd (in de droom nog) hoorde ik nog heel even een rammelende radiator. Ik viel toch weer in slaap (in de droom) en hoorde toen het geluid van een zware tegel of zoiets die verschoven werd, en ik dacht: ik moet wakker worden, er is iemand in mijn tuin, word wakker! maar het lukte niet en ik moest vechten tussen lakens en ik werd tegengehouden en toen pas werd ik wakker (in het echt).
PS: Pas dagen later realiseerde ik me, dat het geluid van de zware tegel hetzelfde geluid is als dat van de zware watermeterputdeksels die wij in de voortuinen hebben hier. Waarom zou iemand zo'n loodzwaar putdeksel lichten of verschuiven? Ene dronkelap? Er komen hier regelmatig dronken raaskallende of zingende types voorbij. Of misschien verstopt iemand diens kilo's coke in mijn put? Ook weer zo vreemd en mysterieus! Of was het een lichte tegel, geduwd door een egel? Dat het in mijn oor klonk als zwaar? Raar!

Tags:
 aardbeving 
 gebonk 
 tegel 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Flora en fauna: reiger 
 Locaties: achtertuin 
 Locaties: keuken 

In een groot huis, ik was mijn twee of drie volwassen katten opeens kwijt. Vreemd genoeg kreeg ik er 4 kittens voor terug, die in een doos in een hoek van de kamer stonden. Ze miauwden en kwamen naar me toe om te spelen en het was heel lief. Maar waar waren de grote katten?
Mijn oudste broer was er, dat vond ik erg naar, hij deed heel smalend. Er was van alles aan de hand, blijkbaar, want ik zei dat ik 'door alle gedoe' was vergeten voor de planten te zorgen, en dus ging ik ze allemaal weer proberen op te lappen, water geven, verpotten en zo. Ik had geen gieter, dus ik moest steeds met het enige glas dat er was, een soort borrelglaasje, water gaan halen uit de kraan, en zo moest ik tientallen keren heen en weer lopen. Mijn middelste broer zat opeens ook in een hoekje van de kamer, hij had een plantje bij zich, en toen ik die ook wilde watergeven, zag ik dat het een nepplantje was.

De droom ging nog verder over dit huis, het was een heel vreemd huis, maar ik werd weer eens wakker van harde deurbonken van de buurman, en vergat daardoor een groot stuk, omdat ik dan steeds weer denk dat er iets aan de hand is en stress en dan vergeet je je dromen dus (met een beetje geluk niet alles).

Tags:
 deurbonken 
 planten 
 stress 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Flora en fauna: kat/ten 
 Flora en fauna: kitten/s 
 Locaties: huis, vreemd 
 Personages: broer, middelste 
 Personages: broer, oudste 
 Personages: buren 

Eerst was ik in een groot gebouw, waarin ook een muziekpodium gevestigd was, met een donkere kroegruimte, aan de muur hingen affiches en dingen met teksten. Waarom weet ik niet meer, ik stond daar al een tijdje naast te wachten op iets, totdat ik besloot om 'dan maar' die dingen aan de muur te gaan lezen. Het bleken voornamelijk songteksten, de meeste met een afbeelding van een albumhoes erbij, of een bandlogo. Ik vond het niet bijster interessant, en dus ging ik naar buiten.

Het was in een grote stad, het was blijkbaar zomer want iedereen was buiten zonder jas, of gewoon in dun jackie, en ik had een zaterdagkrant gevonden, en stond die te lezen, de krant op de motorkap van een auto uitgespreid. Dat was niet heel handig, ik had het gevoel alsof ik heel erg op moest letten, en het was erg druk, dus ik besloot een park of een andere rustige plek op te zoeken waar ik kon zitten ook. Dus ik pakte de krant bij elkaar tot een handzaam geheel, en liep daarmee onder de arm door de grote straat. Ik voelde me wel op mijn plek daar, en wandelde relaxed.

Maar opeens zag ik een man mij tegemoet lopen, hij keek me heel agressief aan en riep: "Je gaat eraan!" en richtte een wapen op mij. Het zag er nogal roestig uit, maar of dat uitmaakte wist ik niet, en het was heel eng. Ging hij me doodschieten? Hij bleef het roepen, en mensen keken naar mij alsof er met míj iets mis was, en niemand deed iets, terwijl ik inmiddels compleet in paniek was. Ik begon te huilen, en schreeuwde om hulp. Toen werd ik wakker.

Tags:
 bedreiging 
 krant 
 paniek 
 songteksten 
 wapen/s 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: groot gebouw 
 Locaties: muziekpodium 
 Locaties: stad 
 Personages: man, enge 

Dat ik in een roze badhanddoek 'gekleed', met witte sneakers en ik denk mijn haar ook in een handdoek gewikkeld over straat ging, op weg naar het badhuis, en dat ik dat heel normaal vond. Een aantal mannen keken wel heel erg naar me, maar ik dacht fuck them en wandelde rustig verder. Na een verkwikkende douche moest ik nog wel een manier verzinnen om mijn haar droog te krijgen, ik had geen föhn bij me. Dus probeerde ik het zoveel mogelijk met de hoofdhanddoek droog te wrijven. Toen zag ik in de gevonden spullen kast van het badhuis er wel één liggen, maar die zag er erg aftands uit, en ik dacht dat het met de handdoek wel zou lukken. De stad waar ik was, was een samengestelde stad - het bestond uit delen van steden waar ik gewoond heb.

Ik wandelde (aangekleed nu) naar huis, dat was in een groot leeg gebouw, ik ging kijken waar ik mijn woonplek zou inrichten. Ergens op de zoveelste verdieping liep ik wat rond, de lichtval was er prachtig, het was een grote ruimte - nog wel rommelig met bouwpuin en zo, maar ik zag de mogelijkheden en verheugde me enorm om er in te trekken. Ik moest naar de wc, maar wist niet waar die was, en dacht dan maar op een oude stoel waar heel veel oude kranten op lagen te gaan zitten, maar kreeg opeens de ingeving dat een wc meestal in het trappenhuis is, dus liep ik - met mijn broek nog enigszins naar beneden (ik dacht alleen te zijn daar) de deur door, maar toen kwam er opeens een andere man die de ruimte in wilde.
Een ándere man? Ja, ik was zelf opeens ook een man, met halflang krullend haar, een beetje gezet, ik droeg een licht overhemd en een bruine pantalon - nou ja, die droeg ik dus maar half, en snel deed ik de deur dicht en riep: Wacht even! ik moet even... en terwijl ik de deur probeerde dicht te houden, deed ik snel mijn broek omhoog en probeerde de riem dicht te krijgen.

- insert een vergeten stuk van de droom -

Daarna was ik bij andere mensen in een kleine betegelde tuin, omringd door heggen, het was zomer en we kregen een klein kommetje met een linzencurry. Toen ik vertelde over mijn Italiaanse ziekenhuis avontuur liep iedereen weg, ik was teleurgesteld dat er zo weinig interesse in mij was. De gastvrouw nodigde me desondanks (het leek met tegenzin) uit voor het diner, waarvan ik niet wist dat dat zou komen - we hadden toch al wat gegeten? Maar ik nam de uitnodiging aan, zette mij aan tafel, en terwijl de anderen een bord eten kregen, kreeg ik alleen een kommetje olijven. Ook lekker, maar ik begreep niet wat nu precies de bedoeling was. In verwarring werd ik wakker.

Tags:
 badhuis 
 desinteresse 
 linzencurry 
 toilet 
 verwarring 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: groot gebouw 
 Locaties: stad, samengestelde 
 Personages: ik als man 

Een lange droom die ik niet meer weet, eindigde met iemand die leek op iemand van vroeger, maar het niet was toch, en die was heel klein, zó klein dat door diens groene jas hij niet meer te zien was op het veelkleurige tapijt, en hij wilde dat ik iets zou pakken maar ik waarschuwde dat ik hem niet kon zien meer als ik zou opstaan, en hem zou vertrappen. In een tweede lange droom was ik op het einde een man, ik was docent op een middelbare school en de leerlingen vonden mij wel leuk, we zongen liedjes en op de maat daarvan moest ik op een soort wandrek omhoog klimmen om in de klas te komen, en bij iedere les moest het weer opnieuw, het ging steeds sneller, steeds opnieuw, het ging steeds moeizamer. En het laatste stukje van de derde droom was ik met een paar mensen, één van hen was een gemengde vrouw die op verschillende mensen leek met donkere huidskleur, ze was heel aardig, en we renden steeds weer opnieuw langs een soort meetklok, of zo'n ding om in te klokken, ik weet het niet. We zagen een vervelende man, en besloten om te draaien en hem dan in verwarring te brengen door hem dan tegemoet te lopen, voor de grap.
Het blijkt wel dat dromen bedrog zijn, in het echt ben ik nooit zo sportief. Hoewel ik deze zomer door het vele duinenwandelen en -klimmen me veel beter en sterker voelde. Helaas is dat weer teniet gedaan door van alles en nog wat. Een fysiotherapeut heeft me ooit verteld dat ik een atletische lichaamsbouw heb. Ik wist niet wat ik hoorde. Een andere fysiotherapeut was verliefd op mijn benen, en terwijl hij ze aandachtig masseerde, vroeg ik me af hoeveel soorten benen er zijn. Ik durfde het hem niet te vragen, bang dat hij zich misschien betrapt zou voelen, en dat zou jammer zijn voor iemand die zoveel liefde aan mijn onderdanen schonk.

Tags:
 atletisch 
 benen 
 hardlopen 
 herhaling 
 klimmen 
 klok 
 lichaamsbouw 
 massage 
 sportief 
 vertrappen 
 zingen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: ik als man 
 Personages: fysiotherapeut 

Dat ik in een hele mooie dromerige slaapkamer was, ik lag op bed, ik droeg een prachtige satijnen kamerjas op mijn verder naakte lichaam. De opkomende zon scheen door de romantische vitrage, het was al warm en ik sloeg mijn kamerjas open, het was een prachtige diepkoperkleurige van satijn bewerkt met een bloemenpatroon in zelfde kleursoort, mijn lichaam werd beschenen door een zachtrozig patroon van bloemen en ik was nog jong en strak en prachtig en ik was opgewonden en vingerde me klaar, het ging eigenlijk veel te snel maar er is altijd een punt dat je denkt 'wat maakt het nog uit' en toen ik klaarkwam leek het niet meer op te houden en ik werd wakker en was toch weer verbaasd dat ik dan gewoon met de handen boven de dekens lig en dat het blijkbaar allemaal tussen de oren zit, en hoe dat toch een andere kijk geeft op het begrip hersengymnastiek.

Tags:
 hersengymnastiek 
 kamerjas 
 masturberen 
 seks 
 sensualiteit 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: slaapkamer 
 Personages: ik als jongere persoon 

Ik was naar een soort buurthuis gegaan, om informatie te vinden over hulp bij burenoverlast. Ik zag een mededelingenbord, maar daar werd ik niet veel wijzer van. Op het moment dat ik weg wilde gaan, kwamen er twee vrouwen naar me toe. De één kwam me vaag bekend voor, zij herkende mij ook en nadat ik had uitgelegd wat ik kwam doen, bleek dat zij dacht dat ik nog in het huis van 2 huizen geleden woonde. Ik probeerde uit te leggen dat ik inmiddels alweer 2x verhuisd was, maar ze leek het niet te begrijpen en bleef maar hameren op waar ik dan woonde. De ander bemoeide zich ook, en mijn pogingen om het nog eens uit te leggen strandden in dat ik uiteindelijk zelf óók niet meer wist waar ik woonde.

Daarna was ik met Ex, we waren elkaar ergens tegengekomen en hij zei dat we aangifte moesten doen (ik weet niet meer waarvan). We stonden bij de stoeprand te wachten om over te steken, er kwamen twee jonge mannen op van die kleine bmx-jes aan, ze waren gekleed als Ciske de Rat, met van die platte petten en bruine kleding. De voorste liet zich opeens van zijn fiets vallen, midden op straat en bleef voor dood liggen. Iedereen in de buurt schrok, en daarna viel de tweede voor dood neer, wtf! Toen we geschrokken wilden gaan kijken, stonden ze opeens hard lachend op: het was maar een grap. Veel mensen waren boos, maar Ex vond het goed geacteerd, en ik moest er ook wel om lachen, hoewel wat beschaamd.

Ex was met een vriend, en zei dat hij eerst iets anders moest doen nog, en dan zouden we elkaar daarna op het politieburo weer treffen. Snel liep hij weg, een straat naar rechts in, zijn vriend ging net naar links. Ik riep nog: Ex! Welk politieburo dan? en zijn vriend herhaalde het nog eens, omdat Ex het niet leek te horen. Maar toch, hij riep terug: Marnixstraat! en snelde verder.

Tags:
 aangifte 
 burenoverlast 
 grap 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: buurthuis 
 Locaties: politieburo Marnixstraat 
 Personages: Ex 

Deze droom leek ook weer een vervolg op de vorige:
Fabiënne en ik waren in een Turkse winkel waar je ook wat kon eten en drinken, er stond een tv aan met reclames van producten die ze daar verkochten, onder andere een wortelsap, met een naam die iets als 'Günler' was en ik probeerde het zo Turks mogelijk uit te spreken. Er lag ook een grote vacuümzak met fruit [red: wéér dat vacuüm, why?! omdat ik leef in een vacuüm?! :-( ], maar het vacuüm was kapot dus dat legden we weer voorzichtig terug. Even was ik bang dat de eigenaar zou denken dat wij het lek hadden gemaakt, maar we gingen weg en er gebeurde niets. We gingen naar haar huis, en F gaf me noten, terwijl ik al had gezegd dat ik al gegeten had. Uit beleefdheid begon ik er dan toch maar aan. Daarna viel het gesprek stil, en F zette muziek op. Het was nogal bombastische Tsjaikovski, wel mooi. We luisterden daar even naar, toen stopte de muziek abrupt, en viel mij de droom (die van dat ik haar bij Atlantis zag) weer te binnen en ik vertelde het aan haar.

Tags:
 reclame 
 sap 
 vacuümzak 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: Turkse winkel 
 Personages: Fabiënne 
 Personages: Tsjaikovski 

Ik droomde dat ik naar Podium Atlantis ging, er was niemand die ik kende, en ik wilde weggaan maar zag dat er een bijeenkomst was in een kleine zaal, daar ging ik naar binnen. Ze hadden een continu doorlopende debatreeks georganiseerd om alle politieke (wan)toestanden met elkaar te kunnen bespreken, je kon daar zo binnenlopen. Hoe dat precies werkte als iedereen zomaar binnen kon lopen, weet ik niet, maar het was vooral bedoeld als safe space, om dingen gezamenlijk te verwerken en ideëen te ontwikkelen hoe verder te gaan.
Vooraan waren nog wat plaatsen vrij, en daar zat Fabiënne, ik ging naast haar zitten.

Tags:
 debat 
 politiek 
 safe space 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: Podium Atlantis 
 Personages: Fabiënne 

In deze droom ging het gewoon verder: ik ging op zoek naar een bankfiliaal, maar die waren allemaal verdwenen. Op Mastodon vroeg ik of iemand er één wist, maar die waren allemaal heel erg ver weg.

Tags:
 bankfiliaal 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: Mastodon 

Ik kreeg per post een transparante bankpas opgestuurd, die ook nog eens in een transparante vacuümverpakking zat - je zag dus dat er een bankpas in zat. Er zat wel een grote papieren wikkel omheen, maar toch kon je het goed zien. Het leek van ING afkomstig, maar ik vond het zo vreemd, ook omdat er een geheel ander rekeningnummer op de pas stond in combinatie wel met mijn naam, dat ik toch besloot nader op onderzoek te gaan. Maar toen werd ik wakker.

Tags:
 bankpas 
 post 
 scam 
 vacuüm 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Organisaties: ING 

De afgelopen dagen vage droombeelden, die enigszins zijn blijven hangen, maar niet voldoende om een coherente droombeschrijving van te kunnen schrijven. Eén met een bus, ik was door gedoe met kaartjes te laat bij de halte, en zag hem nét voor mijn neus voorbijrijden, en dat ik heel hard 'klotebus!' riep. Grappig genoeg gebeurde mij het de dag daarop bijna precies zo, IRL, minus de kaartjes dan. De bus had enorme vertraging, dus besloot ik naar de volgende halte te lopen, maar daar bleek de vertraging alweer voorbij, want een paar meter voordat ik bij de halte was, zoefde de bus aan me voorbij. Dus zei ik weer 'klotebus!' (hard roepen leek me niet zo heel handig).

En vannacht werd ik belaagd door pestende kinderen rond het huis, ik probeerde ze weg te jagen, maar mijn stem deed het niet. En later was er iets met mensen van Ene Organisatie, maar ik weet niet meer wat.

Tags:
 bus 
 pesten 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Organisaties: Ene Organisatie 
 Personages: kind/eren 

Weer in die grote stad waar ik vaak over droom, na vele omzwervingen ga ik een huis in, er zijn allerlei mensen. In één kamer zijn allerlei boeken, onder de kast vind ik er een paar en die mag ik hebben. Ik ben opeens weer een tiener en wil de boeken gaan bestuderen. Daarvoor heb ik wel een studeerplek nodig, en de vader die daar is heeft een studeerplek maar kan ik die wel of niet gebruiken? Het wordt niet duidelijk, en dus ga ik eerst maar helpen opruimen. Er ligt veel troep, ik concentreer me op de stukken plastic, en de vaderfiguur ruimt dingen van papier op, maar hij vergist zich en doet het papier bij het plastic of andersom. Er is ook een klein kind, daaraan leg ik uit hoe je plastic van papier kunt onderscheiden, en welke dingen bij elkaar horen bij het scheiden van het kaf en het koren.

In een andere ruimte ben ik weer mijn huidige leeftijd, denk ik. Iemand vraagt me om even op diens konijn te letten, het is een heel cute klein wollig dotje. Maar het wil steeds weg, en ik vraag of het geen kwaad kan, en de persoon zegt dat dat wel meevalt, ik moet er gewoon even goed op letten. Weifelend ga ik akkoord, als het maar voor heel even is, okee. Maar het konijntje is vreselijk gestressed en rent steeds hard weg, en dan moet ik die weer pakken, en heb ik een langgerekt spartelend konijn in handen steeds. Soms blijft het wel even gezellig op schoot zitten, maar dat is van korte duur.

Tags:
 afval 
 boeken 
 oppassen 
 opruimen 
 studeren 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Flora en fauna: konijn 
 Locaties: stad 
 Personages: vaderfiguur 

Ik was in een huis met veel mensen te logeren, ook mijn oudste broer was daar, die vond dat ik alles moest opruimen - overal, zelfs op de trap, lag wasgoed, en ook een aantal grote bladeren van een bananenplant die op zijn kamer stond (was het dan het ouderlijk huis? het zag er heel anders uit).
Onderweg naar buiten om de bladeren op te ruimen gaf ik instructies aan de andere aanwezigen om dan op z'n minst de badkamervloer even droog te maken - die stroomde ongeveer over. Buiten moest ik zoeken naar een groene bak, en toen ik eindelijk weer binnen kwam, bleken ze allemaal gezellig ergens te zijn gaan ontbijten, zonder op mij te wachten. Ik was teleurgesteld en verdrietig.

Dit herken ik als het gevoel dat ik al jaren heb, nu weer met mijn buren: dat ik steeds weer degene moet zijn die de 'rommel' opruimt, waarbij je 'rommel' moet zien als andermens' problemen. Het gevoel dat anderen problemen creëeren, die ik dan maar moet zien op te lossen. En dat steeds maar weer, steeds maar weer. Het is vermoeiend. Ik ben moe. Dat ik dan ook daarbij over die broer droom, is ook wel logisch, die had ook jarenlang zo'n attitude naar mij. Plus viel hij me seksueel lastig, waardoor ik allerlei problemen heb gekregen uiteindelijk. Dat is dus net zoiets: hij maakte een probleem, en ik moest het maar zien op te lossen, alleen.
De bananenplant is ook wel logisch: ten eerste omdat ik er twee heb gekregen laatst, en ik ze net even bekeken had gisteren hoe ze ervoor staan (het lijkt nog goed te gaan); ten tweede omdat de broer in kwestie ooit gebruik maakte van een banale (...) woordspeling, dus waarschijnlijk vond mijn brein de bananenplant daar wel passend bij.

Tags:
 misbruik 
 opruimen 
 rommel 
 teleurstelling 
 verdriet 
 wasgoed 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Flora en fauna: bananenplant 
 Personages: oudste broer, mijn 

In een kleine straat, daar waar ik 3 huizen geleden woonde, zag ik aan de overkant een oudere versie van Tuut. Hij had lang grijs piekhaar, en stond verdrietig mopperend voor zijn toenmalige huis. Ik vroeg hem wat er aan de hand was, en hij vertelde dat het heel slecht ging tussen hem en zijn vrouw, misschien gingen ze uit elkaar.
Héél even dacht ik: zou ik hem nog willen?
Maar voordat ik daar een antwoord op wist, zei hij dat hij er alles aan ging doen om het huwelijk te redden.
Binnen in het huis zag ik mensen rondlopen, in de weer om de crisis af te wenden. Tuut ging ook weer naar binnen, ik klopte hem op de arm en wenste hem sterkte.

Tags:
 relaties 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: Tuut 

De verticale jaloezieën aan het voorraam in het huis van mijn moeder waren helemaal door de war en schots en scheef, dus ging ik ze in orde maken. Ik haalde alles ervan af, en ging ze aan het raam aan de achterkant hergroeperen. Dat was nogal een gedoe, want alles was uit elkaar, en het was een heel vreemd ouderwets kliksysteem met buizen. Maar uiteindelijk was het gelukt. Om ze weer op de juiste manier aan de voorkant te herbevestigen, moest ik de delen nummeren, maar hoe? Ik had alleen een zwarte marker, en sommige buizen waren ook zwart. Er waren andere mensen die commentaar leverden, dus ik vroeg hen hoe ik dat kon doen, maar toen wist niemand een antwoord.

Ik opperde om gele stickertjes te gebruiken, maar dat leek me toch ook niet handig, want die zouden weer snel losraken door het kliksysteem.
Ik had een krukje nodig om erbij te kunnen, maar daar lag een dik huisdier (ik kon niet zien of het een hond of een kat was), en ik grapte dat ik daar dan wel op kon gaan staan, maar ook dat leek me geen goed idee. Ondertussen moest ik meerdere keren aan de aanwezigen uitleggen waarom ik dit alles deed, en waarom op deze manier etcetera, ze leken het maar niet te begrijpen.

Tags:
 jaloezieën 
 onbegrip 
 ordenen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: ouderlijk huis 

Ik woonde of logeerde in een schuur die comfortabel als woonruimte was gemaakt; het was wel wat primitief, maar heel aangenaam. Ik droeg een kimonojasje, het was eigenlijk een beetje raar omdat er een soort schuimvulling in zat, dat was wat verfomfaaid geworden, maar als ik het gladstreek was het nog wel te doen. Er waren ook een paar andere mensen, maar die waren in een andere ruimte, en ik had het idee dat ze seks met elkaar wilden hebben, en dat ik dat zou kunnen horen, dus leek het me beter om bezigheden buitenshuis te gaan doen.
Kon dat wel in die kleding, vroeg ik me af? Er was geen spiegel, maar ik streek alles wat glad en het leek me wel te kunnen. En anders maar pech, als ik voor gek liep. De stad was een Japanse grote stad. Ik had het gevoel dat ik een Japanse was, en dat voelde wel prettig. Ik wilde naar een pleintje met bomen en rust om daar te gaan lezen, maar toen ik wegging was ik opeens op een druk kruispunt vast komen te zitten, er waren overal bewegende asfaltdelen, levensgevaarlijk ook omdat er van alle kanten auto's om me heen raasden.

Ik zag een lager gelegen deel, ging het trappetje af en kon toen ofwel over een onbekend weggetje, of dwars door een soort jeugddetentiecentrum, waar allemaal jongens waren. Ik probeerde me voor te stellen hoe dat zou gaan - het leek me geen goed idee. En toen werd ik wakker, dus zullen we nooit weten waar het onbekende weggetje naar leidde.

Tags:
 asfalt 
 Japans (identiteit) 
 jeugddetentie 
 kimono 
 kruispunt 
 seks 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: Japan 
 Locaties: schuur 

Koortsachtige droom, waarin ik probeerde uit te zoomen van een foto, maar het lukte niet. Het was een foto met een aantal mensen die specifiek poseerden voor de foto, ze keken recht in de camera, en ik wíst dat het cruciaal was om het overzicht over alles te hervinden. Ik telde het aantal mensen om te weten hoe ver ik nog moest uitzoomen.

De laatste tijd had ik daar wel vaker aan gedacht, dat het belangrijk is om meer uit te zoomen en zo het systeem der dingen te kunnen overzien. Dat het niet zozeer om de poppetjes gaat, maar om het systeem waarin zij acteren. En dat dat ook en vooral ook hier in de door mij beleefde avonturen geldt: wat zijn de systemen die dit doen gebeuren?

Tags:
 foto 
 overzicht 
 systeem 
 uitzoomen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Waarom ik nog steeds droom over die agressieve naarling, geen idee, maar vannacht droomde ik weer eens over Matthieu, hoe ik hem mededeelde dat hij moest vertrekken, nu, meteen, wegwezen! Ik wilde niets meer met hem te maken hebben, nooit meer!

Of eigenlijk heb ik wel een vermoeden hoe dat in dromenland ongeveer werkt: ik had dat zo graag willen zeggen, op het moment dat ik merkte dat hij agressief tegen me werd, maar niet durfde omdat ik bang was dat hij me in elkaar zou slaan, of later in de tijd: dat hij me zou vermoorden. En mijn onderbewuste ik vind dat nog steeds een soort gemiste kans, misschien neem ik het mezelf toch nog ergens kwalijk, en denk ik toch ergens dat het zou hebben geholpen en dat hij dan netjes zou zijn weggegaan, of mij rustig had laten weggaan. No way. Misschien probeert mijn brein er nog steeds, na al die jaren, een soort chocola van te maken, de tegenstrijdigheden, het geweld, de verkrachtingen, de dreigementen enerzijds en aan de andere kant diegene die zegt van je te houden. En probeert mijn brein het nu soort van 'goed' of 'kloppend' te maken, door mij het verhaal te laten doormaken, dat ik wél gewoon weg kon gaan. Wat vreemd toch allemaal.

Tags:
 femicide 
 huiselijk geweld 
 relaties 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: Matthieu 

Na allerlei omzwervingen die ik niet meer weet, was ik in mijn huis, en werd geplaagd door een bizar grote mug. Die was circa 10 cm groot, erg hardnekkig en eng, en die had het ook echt op mij gemunt. Ik probeerde met allerlei dingen de mug dood te slaan, maar het lukte niet. Die vloog dan weer op naar een andere plek; op de vloer van mijn huis groeiden planten, en gras hier en daar, en op één plek was een prachtig mini-bos, waar de mug zich achter verschool, en ik dacht: "Wow, dit is geweldig, dit moet ik fotograferen!" maar die mug moest ook nog dood en en en... toen werd ik wakker. En nu wil ik mini-bosjes in de huiskamer. Je zou het kunnen zien als een soort ultieme vorm van bonsai: een stuk bos kweken, maar dan heel klein. Lijkt me erg ingewikkeld.

Tags:
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Flora en fauna: bonsai-bos 
 Flora en fauna: mug 

Op weg naar iets liep ik door een groot park, en het deel waar ik liep was heel hoog gelegen. Ik probeerde te zien hoe ik het beste kon lopen, ik moest ergens aan dezelfde kant zijn maar dan veel lager gelegen, en ik keek of er paden waren die die kant op gingen. Iets lager gelegen was een Japans restaurant met een aantal terrassen op verschillende niveaus. Het was in pagode-stijl, en de treden van de trap die via het terras naar beneden in het park leidde, bestonden uit twee tegels in bijzondere vorm, gespiegeld naast elkaar - dat was dus één tree:

De trap was ook erg smal en steil, en nat van de regen. Er liep een aantrekkelijke ober rond, die even naar me keek. Hij droeg een korte kimono op een wijde broek, beide van verschillende soorten geborduurde zijde, de kimono was strak aangesnoerd, als bij een judopak. Hoewel ik de indruk kreeg, dat ik die trap wel mocht gebruiken, besloot ik die trap maar niet te nemen, bang dat ik er af zou vallen, want er zaten ook geen leuningen aan.
Een eind verderop was nog een trap en hoewel die ook wel smal en steil was, en geen leuningen had, was die wel in redelijk stabiele rechte vorm en dus besloot ik er zittend vanaf te gaan, tree voor tree voorzichtig naar beneê.

Tags:
 kimono 
 pagode 
 trap 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: Japans restaurant 
 Locaties: park 
 Personages: ober 

Een oud landhuis, ik droom er vaker over, en ook een boerderij daar meteen naast, met schuren enzo. Ik liep met een speelgoedbus, het ding was ongeveer 2 meter lang en 1 meter breed, ongeveer tot aan mijn kin was de hoogte, en er sliep een kind in, ik moest dat allemaal naar huis duwen. Samen met haar broertje waren ze te spelen geweest in deze omgeving, en er lag overal paardenmest.

Er was een kennis, zij had een kater van een feest de avond ervoor, en grapte over de spullen die ze overal had laten liggen en wat ze dacht dat het was, een vrieskist (het was een rieten koffertje), een horecabezorgende chauffeur grapte mee en zei dat als hij het had gekund, voor haar de vriescombi van de truck had opengebroken. Geen idee waar dat allemaal over ging.
Ik vertelde hoe ik iedereen probeerde over te halen om ook hierheen (de landelijke omgeving) te verhuizen, en dat voor we wisten tout Amsterdam ook hier zou wonen (...).

Ik moest de bus langs een afzetpaaltje op een fietspad zien te krijgen, maar dat was te smal en peinsde hoe ik dat zware ding incl. slapend kind zou moeten optillen over de heg daarnaast.

Tags:
 speelgoedbus 
 vrieskist 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: boerderij 
 Locaties: landhuis 
 Personages: kind 

Een samengestelde vriendpersoon bood me aan om bij hem in te trekken, zodat ik kon leren hoe als monnik te leven. Het was een heel kleine ruimte maar heel slim ingedeeld. Het leek enigszins op mijn huidige kluizenaarscel-washok-slaapruimte, de verhoging die daar zit was in de droom echter een grotere trap, waar ook allemaal spulletjes op stonden, het was zo klein allemaal. Het was ook wel ingewikkeld: bij iedere actie moest je dan bedenken hoe je te verplaatsen, wie waar moest gaan staan of zitten zodat de actie gedaan kon worden.

Daarna zou ik naar Finland emigreren, en ik had mijn visa en andere documenten en alles al klaar, ik stond buiten de vertrekhal te wachten en zag opeens mijn vader aan komen rijden. Toen hij uitstapte, zag ik dat hij boos was, en hij kwam al aangerend, hij wilde me tegenhouden dus ik rende weg, allerlei roltrappen op en over en ik was net op tijd in de Finse vertrekhal, die officieel ook al Fins grondgebied was. De bewakers hielden mijn vader tegen, hij schreeuwde maar het was niet te verstaan.

Tags:
 emigreren 
 Finland 
 monnik 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: monnikscel 
 Locaties: vertrekhal 
 Personages: vader, mijn 
 Personages: vriend, een (samengestelde) 

Iets met veel balkons, die uitkijken op elkaar en een zeer klein achterplaatsje in driekhoekvorm. Als ik naar boven kijk, zie ik heel veel balkons boven en om me heen. Iemand knipt textiel of papier, het regent snippers in donkergroen, blauw en zwart.

Tags:
 achterplaatsje 
 balkon 
 papier 
 snippers 
 textiel 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: flat 

Een vreemde winkel, met een brede trap waarop ik tussen allemaal anderen stond te wachten tot ik aan de beurt was. Sommigen duwden heel erg en ik vroeg of ze konden ophouden daarmee, het begon pijn te doen. Uiteindelijk kon ik ergens zitten, en bleek het een soort rechtbank-achtig iets, waar ik een afspraak had, maar ik wist niet waarover en met wie. Het duurde allemaal heel erg lang en toen ik beleefd ging vragen bij de bureau's wanneer ik aan de beurt zou zijn, zat daar een Bram Moscovich-achtige man, die heel erg uit de hoogte deed tegen me, en ik moest gewoon als alle anderen op mijn beurt wachten. Daarna was ik vrij snel aan de beurt wel, en ik moest uitgerekend bij diezelfde chagrijnige man zijn, er zat ook een vrouw bij, en ze stelde me wat vragen. Bijvoorbeeld over wanneer het begonnen was, en hoe? Ik zocht naarstig in mijn papieren, maar ik had geen flauw idee waar het over ging. Iets met het UWV? In mijn map had ik allemaal verhalen, maar alles overlapte elkaar en ging weer over iets anders dan door, er was geen doorkomen meer aan en ik raakte de kluts kwijt: waar ging dit nou over? Ik vroeg het, maar ze zeiden bozig dat ik toch zelf deze afspraak geregeld had, en toch wel wist waarvoor ik hier kwam!?
Maar ik had geen flauw idee. Over het UWV was ik alle informatie opeens kwijt, alle documenten waren verdwenen, ik had geen enkel bewijs en wat moest ik nu doen? Ik schaamde me, dat ik mijn zaakjes blijkbaar toch niet zo goed op orde had als ik dacht. En ik was heel verdrietig, waarom had ik toch steeds zulke pech?

Waarom ik dit droomde: verleden week in conclaaf weer met UWV, vragen over herbeoordeling en dat ik niet durf, want ze hebben het steeds over bewijzen van artsen over mijn situatie, maar dat heb ik allemaal niet omdat het in mijn geval allemaal rommelig is, ik heb geen officiële diagnose - alleen maar dat ze het niet weten etc. en naar de huisarts stuurden ze dan een brief met dat mijn klachten weg waren - wat niet zo was! En ik dan weer boos op die artsen, vragen om betere info en dat die dan weer gingen zeiken etc. Om schier hopeloos van te worden. Je wordt gewoon niet goed geholpen door artsen, als ze niet weten wat je scheelt precies. Het enige dat ze bieden is honderd keer dezelfde nutteloze onderzoeken. En daar krijg je dus dit soort dromen van: paniek. En blijf ik al jaren in dezelfde veel te lage uitkering. Terwijl al zóu ik dan een hogere krijgen, ik alle toeslagen weer kwijtraak en evenver van huis ben, of nog verder omdat ik dan ook weer zelf de belastingen moet betalen... Het is allemaal erg goed geregeld, maar niet heus. Alsof je voor je plezier ziek bent geworden... Overal moet je het gevecht voor aangaan, en dat is nou juist datgenen dat je niet meer kan, de stress... dat wordt me al snel teveel en dan ben ik nog zieker dan ervoor :-( Gelukkig hebben ze dat laatste nu wel officieel vastgelegd in een document, misschien dat dat ooit eens wat helpt, ergens, iemand (terwijl hordes zieken en beperkten dit al jaren roepen).

Tags:
 chaos 
 documenten 
 pech 
 schaamte 
 verhalen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Organisaties: UWV 

Uiteraard ging er iets aan vooraf dat ik vergeten ben, maar goed, op zeker moment liep ik langs een grote warenmarkt, kramen met stoffen, huishoudelijke artikelen, van alles en nog wat. Mensen keken heel erg naar me, ik vroeg me af of er iets raars aan me te zien was. Ik hoorde ze praten: Wie is dat, dat is die dichter, welke dichter, ik ken haar niet, die bekende dichter, nou die ken ik niet, etcetera.

Ik liep door naar het park en besefte dat ik kleding droeg die hardlopers ook dragen, dus ging ik ook hardlopen. Het ging best goed, ik liep meerdere rondjes daar. Er stonden overal kleine heggetjes, dus daar wilde ik over heen springen, ik dacht aan hoe die freerunners dat doen, en ik dacht: dat kan ik toch ook proberen. Dus eerst maakte ik wat oefensprongen, en daarna nam ik een aanloopje en sprong soepeltjes over een mini-hegje. Het neerkomen aan de andere kant was wat minder: alles deed pijn, mijn voeten vooral. Ik voelde me een log paard, en na nog een paar pogingen besloot ik dat beter niet meer te doen.

Natuurlijk (ik droomde dit in de ochtenduren) moest ik plassen, en deed zomaar mijn broek naar beneden, tot op de knieën, totdat ik besefte dat dat nergens op slaat, zo midden op straat. Een paar mensen keken lacherig naar me (moet je die zien!) dus haalde ik mijn broek weer op en rende verder, nu langs de hegjes in plaats van erover.

Tags:
 freerunnen 
 hardlopen 
 markt 
 parkour 
 plassen 
 springen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: park 

Ik had een plan bedacht om de woningnood van studenten op te lossen, en ik ging naar Hogeschool Inholland om er over te praten met studenten.
Ik was op zoek naar een bepaalde groep, waarvan ik dacht dat die er voor open zouden staan, en het erover wilden hebben, maar het gebouw was enorm groot en in welk lokaal waren ze? Het gebouw leek ook op mijn vroegere middelbare school, het Lorentz, maar dan veel hoger en groter.

Het was zo druk, en met iedere trap die ik beklom zonk de moed mij verder in de schoenen. Niemand leek me te zien, als een onzichtbare liep ik door de eindeloze gangen.
Na een tijdje besefte ik, dat het wel een erg lame plan was, en dat het helemaal nergens op sloeg en niets zou gaan oplossen. Toen werd ik wakker.

Tags:
 drukte 
 moedeloos 
 onzichtbaar 
 oplossing 
 woningnood 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: Hogeschool Inholland, Alkmaar 
 Locaties: Lorentz Lyceum, Haarlem 
 Personages: studenten 

Het is nacht, ik zit op het balkon van een mij vreemd huis, en ik lees de krant (in het donker, maar waarschijnlijk nog met een klein lichtje?). Dan hoor en zie ik een jongeman op een fiets, hij ziet me zitten en fietst heel langzaam voorbij, stopt dan en roept 'Wie zit daar zo te lonken!?' en eerst moet ik lachen, totdat het lijkt alsof hij van plan is naar boven te klimmen. Snel ga ik naar binnen, waar Alfredo blijkt te zijn, en we zijn in De Raad, een groot kraakpand waar we ooit allebei woonden. Hij gaat weg, en ik mag op zijn kamers (hij heeft er blijbkaar 2, één met een keukenblok), en er volgt een raar gesprek, waarin hij me op vreemde wijze complimenteert, en ik herinner me in de droom dat het al eens eerder zo ging, en dat ik het verkeerd opvatte, en dat moet me niet nog eens overkomen, dus blijf ik op afstand en bedank hem vriendelijk.

Dan ga ik op weg naar een feest elders, in de verte hoor ik joelende studenten op straat, om die te omzeilen neem ik een andere straat, maar dan is daar opeens weer die jongeman op de fiets, hij is samen met een ander, maar ze zijn moeilijk zichtbaar omdat het hevig is gaan misten. De mist is weird donkergrijs, je kunt er niet doorheen kijken lijkt het. Ik weet niet of het slim is om weg te rennen, het lijkt me beter om me stil te houden, dan fietsen ze hopelijk voorbij.

Maar nee. Opeens doemt hij vlak voor me op, ik wil wegrennen maar ze komen achter me aan, hij pakt me vast. Dan lijkt het alsof hij moet kotsen, ik deins weg, maar dan grijpt hij me nog steviger vast, bij mijn nek, ik probeer me los te worstelen... en dan word ik gelukkig wakker.

Tags:
 aanranding 
 mist 
 straatintimidatie 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: De Raad 
 Locaties: kraakpand 
 Personages: Alfredo 
 Personages: jongeman 
 Personages: studenten 

Ex en ik waren in New York, hij wist een leuk tentje waar je heerlijke ontbijtcereals kon krijgen, dus daar liepen we heen. Hij zei wel honderd keer 'ik hou van je' en ik zei het steeds weer terug, en na heel veel keer dacht ik, dat we weer hevig verliefd op elkaar waren. Ik had ook het idee dat we in een televisieserie waren beland, waar mensen het ook steeds over hun relatie hebben, en niet over gewone andere dingen, ik vond het nogal saai.
Het was een ontbijt takeaway, en we gingen ergens in een park zitten om het op te eten. Hij had van die chocopops, voor mij had hij chocoringen gekocht; Ex ging helemaal op in het eten van zijn chocopops, ik staarde in mijn grote kartonnen beker met wat leek lichte en donkerbruine chocolade gordijnringen. Daarna liepen we terug naar huis of hotel, op een grasveldje stond een stand-up comedian zijn ding te doen, het was niet heel erg grappig. Hij maakte een grap over seks met zijn vrouw of vriendin, hij noemde het 'het betere heupenwerk' en maakte heupneukbewegingen. Er stond iets in het gras dat me opviel, maar ik weet niet meer wat.

Tags:
 chocopops 
 heupneukbeweging 
 relaties 
 takeaway 
 televisieserie 
 verliefd 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: New York 
 Locaties: park 
 Personages: Ex 
 Personages: stand-up comedian 

Er was een hele lange trap, met zo'n ouderwetsche granieten vloer, en alleen aan één kant een ijzeren leuning. Aan de andere kant was niets, in de zin dat je er vanaf kon vallen, maar wat daaronder dan was - geen idee. Hier en daar stond een mens, dan moest ik heel veel moeite doen om er langs te kunnen en toch niet naar beneden te vallen, de treden waren op sommige plekken heel smal of vreemd gevormd. Ik was samen met Jimmi Simpson, hij deed heel jolig en luchtig over alles, ik denk dat ik daardoor ook wel die trap op durfde. Hij zei dat het net vakantie was, op deze trap. Hij begon 'Tulpen uit Amsterdam' te zingen, ik viel in op dezelfde melodie maar maakte er 'Groenten uit Wuppertal' van, Jimmi vond het erg grappig en we bleven het zingen terwijl we de eindeloze trap op en neer liepen, totdat ik wakker werd.

Dat ik over Wuppertal droom is niet zo vreemd, want een paar dagen geleden zag ik de hoes van het laatste album van Martin Stürtzer, die daar woont volgens zijn bio op Bandcamp, en in plaats van de gebruikelijke ruimte-foto's stond er nu een berglandschap op, en ik vroeg me af of hij mijn review had gelezen, die ik een tijd geleden over een ander album van hem schreef, dat het mij altijd het gevoel gaf dat ik in de bergen was, en dat hij dacht: verdammt noch mal, daar ga ik nu een album over maken, bergmuziek! Ik heb nog niet het hele album geluisterd, ik ben bang dat ik het nu wat zweverig ga vinden te oordelen naar het eerste stukje, maar dat is nog wat voorbarig dus.
En Jimmi speelt in Pachinko, de serie die ik momenteel kijk op AppleTV.

Tags:
 trap 
 vakantie 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: trap 
 Muziek: Alle Dromen: Trapvakantie (13 okt 2024) 
 Personages: Jimmi Simpson 
 Personages: Martin Stürtzer 

Ik ben in mijn huis, de buuf krijgt veel bezoek, ik hoor een man met veel praatjes een verhaal vertellen over gedoe met postpakketten. Even later hoor ik graafgeluiden en zie dat ze iets in mijn tuin aan het doen zijn. Ze graven een diep gat, en er staat opeens een grote grijze elektriciteitskast, met een tentje boven het gat.
Ik vraag de mannen waar ze mee bezig zijn en waarom ze daar niets tegen mij over gezegd of gevraagd hebben - het valt me op dat alles heel anders is, ik woon opeens aan een groot plein. "O haha, dit is een droom natuurlijk! Dus neem het maar niet al te serieus!" denk ik.

Een werkman vertelt een verhaal, en zegt: ja, het is wel een beetje technisch allemaal, ik gaap expres en bedank hem toch voor de info, terwijl hij wegloopt. Ik moet naar mijn werk in een bibliothaak, er moeten veel boeken gecatalogiseerd worden, en ik ga monter aan de slag, ik vind het leuk om weer te doen. Een man denkt mij uit te moeten leggen hoe het moet, maar dat weet ik natuurlijk al, en negeer hem zoveel mogelijk, tot hilariteit van de andere, vrouwelijke, collegae. Als ik bij de 2e kar ben vind ik het wel genoeg en ga een poststuk bezorgen bij iemand, het was bij mij in de bus gegooid door die buren. Daar ging zeker dat hele verhaal over, dacht ik, en haalde mijn schouders op: dan breng ik het wel naar de juiste persoon hoor.

Er moet iets met een sticker, die zit bijna los, dus ik vraag aan een postbode die net bij dat andere adres in de buurt is of hij het kan vastplakken. Gelukkig lukt dat en ik ga het huis in. Er zitten meerdere appartementen, de persoon van het poststuk bezit er twee; bij de ene kan ik naar binnen om me om te kleden, wat te eten enzo, wat uit te rusten. Daarna bezorg ik het poststuk bij het andere appartement, en als ik weg wil gaan, blijkt dat de trapgaten verkeerd om zitten: ik moet me bij iedere verdieping door het gat laten zakken, en dan via boekenkasten of andere dingen voorzichtig op de vloer terecht zien te komen. Op zich gaat dat wel goed, ik kan me overal aan vasthouden, en het is niet zo vreselijk hoog. Bij de laatste verdieping heb ik een gesprek met de bewoonster en haar kind, ik weet niet meer waarover. Als ik dan weer wegga, wil ik via de voordeur maar dat kan volgens haar niet, dus moet ik langs een heel smal randje van het trapgat naar de kelder, het is heel lastig want weinig houvast.

En toen en toen en toen werd ik wakker.

Tags:
 catalogiseren 
 klimmen 
 mansplaining 
 postbezorging 
 trapgat 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: bibliotheek 
 Locaties: huis, mijn 
 Personages: buren 
 Personages: werklui 

In de winkel waar ik werk komt een man binnen, die gaat wat spullen uitzoeken. Dan komt er een ander, die hem bedreigt. Ik vind het steeds enger worden en ga heel hard gillen.

Tags:
 angst 
 bedreiging 
 gillen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: winkel 
 Personages: man, enge 

Nadat ik om 3u15 was wakker geworden, kon ik niet meer slapen en ging lezen in een boek over de Schoorlse Duinen, een lang hoofdstuk over de geschiedenis van de aanplanting van bomen in het gebied. Daarna droomde ik dat ik bezig was met bomen aanplanten, coniferen en dennen in allerlei vormen en maten.

Tags:
 bomen 
 natuurbeheer 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Flora en fauna: conifeer 
 Flora en fauna: bomen, dennen- 
 Locaties: Schoorlse Duinen 

Ik maakte audio-opnames bij een cursus natuurbeheer, ik had m'n huiswerk niet gedaan, maar gelukkig had de cursusleidster andere dingen bedacht voor die les. Opeens was er gedoe, gestress, ze moest snel weg en wij moesten allemaal onze apparatuur nog inpakken, en dat ging dus niet. Ik had alleen nog tijd om mijn microfoon mee te nemen, en ik vroeg me af of haar huis wel goed beveiligd was, zo met al die dure apparatuur daar. En was alles dan wel verzekerd? maar ik werd al wakker voordat ik dat kon vragen.

Tags:
 audiovisuele apparatuur 
 cursus 
 huiswerk 
 natuurbeheer 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Afstudeerfeest en ik help mee, en zie dat diverse leden van de Ene Organisatie er ook zijn afgestudeerd, dus ook op het feest zullen komen. Er is één jonge vrouw die gepest wordt door ze, en alle afstudeerders blijken daar aan mee te doen. Iedereen gaat los op haar, praat op nare manier achter haar rug, scheldt haar uit, maakt haar belachelijk, en ze blijken een plan te hebben om haar publiekelijk, als eindstunt, te kakken te zetten.
Ik ben zoooo boos, dat nog tijdens de ceremonie, waar iedereen bij aanwezig is, ik hard begin te roepen: Klootzakken! en ik klaag ze aan terwijl ik daar geheel alleen in sta. Het blijkt dat de Enen er niet zijn, ik hoor iemand zeggen dat ze op vakantie zijn al en elders hun feest vieren. Ze hebben by proxy alles voor de jonge vrouw verpest. Dan word ik wakker en alles doet pijn, vooral mijn hart, en ik lig heel lang wakker, terwijl ik probeer aan leuke dingen te denken maar het lukt niet.

Tags:
 afstuderen 
 pesten 
 woede 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: afstudeerfeest 
 Organisaties: Ene Organisatie 
 Personages: vrouw, jonge 

Met wie was ik, het was een samengestelde persoon, een kleine Arie soms en dan weer een broer, en dan weer ouder, en... heel verwarrend eigenlijk, hoewel in de droom het allemaal logisch was. We liepen over een markt, ik vroeg waar hij wilde gaan eten, en hij wilde graag naar een wat oubollig café waar je ook pannenkoeken kon eten; we waren er al eens eerder geweest.

Eerst moest ik de spullen thuis opbergen, thuis was een heel groot huis, nogal kalig ingericht, haastig alsof ik er net woonde. Ik had een doos nodig, dus haalde ik een doos met alle cutout tekeningen tevoorschijn, en haalde alle tekeningen eruit, en deed de spullen erin. Daarna lag er allemaal troep op tafel, dus dat moest ik opruimen met stoffer en blik. Toen lag er ook allemaal zand op de vloer, dus ruimde ik dat ook op. Het zand lag ook buiten de voordeur allemaal, dus ging ik ook buiten vegen, bij de buurhuizen (met van die leuke trappetjes naar de voordeur), ging ik ook vegen, dus het duurde nogal lang, en op zeker moment zag ik de jongen nogal wegkwijnend kijken, dus ik liet het zand voor wat het was.

Binnen vertelde hij me, dat hij eraan dacht om op te houden met zijn werk, en zei hij:"Dus maandag verwacht ik mijn uitkering binnen te krijgen." Alsof door er alleen aan te denken, alles automatisch geregeld was! Dus legde ik hem uit dat dat heel anders ging, en dat als hij zelf stopte, er misschien een probleem zou zijn, en dat je sowieso eerst actief werk moet zoeken voordat je een uitkering krijgt.
We liepen richting pannenkoekencafé. Toen werd ik wakker.

Tags:
 café 
 cutouts 
 pannenkoek 
 tekenkunst, cutout 
 uitkeringen 
 zand 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: markt 
 Locaties: huis, mijn 
 Personages: jongeman (samengestelde) 

*Weer eens* een droom over dat ik *weer eens* een nieuw huis had. Ik was er blij mee, en vond het op zich wel een verbetering, maar qua ruimte had ik niet veel meer dan voorheen. Totdat ik er achter kwam dat beneden een grote winkelruimte was. Joehee! Ik was dolblij! Kon ik eindelijk een winkel beginnen! En ik wilde er ook meteen mee aan de slag: er stonden nog allerlei spullen, en meteen ging ik kijken of ik daar nog iets van kon gebruiken en plannen maken en en en... helaas werd ik wakker.

Net even in de kelderkast gekeken, maar geen winkelruimte te bekennen hier :-(

Tags:
 ondernemen 
 winkelruimte 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: nieuw huis 

Rare droom over hoe ik met een veel jongere boyfriend was, meer omdat hij dat zo graag leek te willen, dan dat ik dat wilde. Het voelde heel raar, alsof ik met een kind was; dat hij zijn arm om me heen sloeg, en ik dan automatisch ook maar (...), zijn wel erg smalle heupen, urgh. Geen idee waarom ik het mij zo liet aanleunen, ik vond het helemaal niet leuk.
We gingen naar een parkje, hij zei en deed allemaal van die jonge jongens dingen - er was een straatnaambord dat hij omdraaide, zodat de hondenuitlaters niet meer zouden weten waar ze zijn. Op zich vond ik dat dan wel weer grappig :-D

Daarna gingen we eten bij of met familie, en we moesten alles opeten. Ik dacht, waar slaat dat op? De vader stond in de deuropening van de keuken de rest van een groene soep met wolken room erin zichtbaar, uit de pan te drinken; het was nog heel veel, en hij maakte kokhalsgeluiden. De moeder de vrouw stond erbij, om te zien of hij het wel echt allemaal opat. Bleh, ik wist niet hoe snel ik me uit de voeten moest maken. Ik ontwaakte.

Waarna ik een tijd wakker lag en me afvroeg of ik wel geschikt ben voor een vaste relatie. Ik denk het niet (alle gemaakte denkstappen sla ik even over).

Tags:
 dwang 
 eten 
 familie 
 relaties 
 soep 
 straatnaambord 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: vriend, mijn 

Een lange droom, en vast veel interessanter allemaal dan het einde dat ik níet ben vergeten: een vliegtuigje dat neerstortte in mijn achtertuin, ik kon nog net opzij springen, althans, daar was ik mee bezig en werd toen wakker, dus of dat goed is gegaan?

Tags:
 neerstorten 
 ramp 
 vliegtuig 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Waarom weet ik niet, misschien werkte ik er gewoon, maar ik ging samen met de Surinaams-Indische eigenaar van een deli (je weet toch, zo'n buffet-restaurant wat in bijvoorbeeld New York heel gebruikelijk is, met allerlei soorten koud en warm eten, de prijs wordt berekend nav het gewicht) en nog iemand de boel verhuizen naar een soort hippige oude loods. Ik had de dag daarvoor al 'even' pre-schoongemaakt: de toiletruimten waren enorm groot en het was veel werk, alles was verroest en ranzig dus had ik dingen in de week gezet, zodat ik het alleen nog even hoefde af te spoelen en opdrogen. Er stonden al tafels met warmhoud en koelelementen, maar we waren wel ernstig in tijdnood: de volgende avond moest het al open! Help! Alles moest nog verhuisd! Enigszins geïntimideerd door die wetenschap stonden we wat om ons heen te koekeloeren. Toen spoorde ik ze aan om er even goed de schouders onder te gaan zetten, en om ook extra hulp te gaan regelen.
Maar gingen we op tijd open? Werd het druk? Ging alles goed? Geen idee, want ik werd wakker.

Tags:
 restaurant 
 schoonmaak 
 verhuizen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: deli 
 Locaties: oude loods 

Een vergeten droom weer, waarvan ik nog maar 2 details weet: een grote vlinder van zilverfolie-achtig materiaal, dat door het zonlicht allerlei regenboogkleurige effecten kreeg. Was het een echte vlinder, of een geknutselde? Ik weet het niet, maar hij bewoog wel.
En dan was er mijn zus, die heel naar en afwijzend tegen me deed.
Dat was het alweer voor vandaag, mensen, sorry.

Tags:
 afwijzing 
 familie 
 regenboogeffect 
 zilverfolie 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Flora en fauna: vlinder 
 Personages: zus, mijn 

Naar de bieb bij het Canadaplein in Alkmaar, er was een enorm lange rij die om de rotonde heen die straat van het bankgebouw in ging, het ging wel vrij snel. Tegen de tijd dat ik er aan kwam, was het veranderd in Inholland. Ik wilde gaan hardlopen, en zocht een kluisje om mijn spullen zolang in te kunnen doen. Uiteraard moest het tegen betaling, met mijn bankpasje, en ik baalde, want ik dacht dat ik dan mijn bankpas toch weer mee moest nemen, maar een paar jonge mannen legden uit dat het anders werkte, ik moest alleen de code goed onthouden.

Tags:
 code 
 hardlopen 
 kluisje 
 rij 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: Canadaplein, Alkmaar 
 Organisaties: bibliotheek 
 Organisaties: Inholland 

Iets met Maureen, maar wat? Ik weet het niet meer.

Tags:
  
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: Maureen 

Ik was in mijn huis, maar het zag er anders uit dan hier, het was een smalle straat, de huizen stonden dicht op elkaar. Ik keek even naar buiten en zag opeens in het tot voor kort leegstaande huis tegenover mij Simone rondlopen (er hingen geen gordijnen), ze liep nerveus heen en weer, en was aan het bellen, er leek iets in aantocht.
"God nee!" dacht ik, "die komt toch niet hier ook wonen!".
Later zag ik Dennis, hij stond voor het raam en keek naar het huis naast dat van mij. Snel liep ik weg van het raam, deed alsof ik hem niet had gezien en minde me own business.

Weer even later, het was al donker, zag ik hem op de bank zitten die precies zo was geplaatst, dat de gezetenen zicht op mijn woonkamer hadden. Hij zat in het donker, alleen het lantaarnlicht van buiten scheen een beetje op zijn gezicht, waardoor ik hem net kon zien; hij staarde naar me.

Tags:
 buren 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: huis, mijn 
 Personages: Dennis 
 Personages: Simone 

Ik liep in Haarlem op de Verspronckweg, om mij onduidelijke redenen liep ik met een vlaggenmast, en dat was lastig manoeuvreren. Ik wilde even kijken bij voormalig Hummeltjeshonk, dus ging ik oversteken voorzichtig met die lange paal op mijn schouder. Auto's stopten gelukkig wel voor me. Toen ik het pad insloeg, zag ik dat het bruggetje helemaal geblokkeerd was met bouwmaterialen, en het gebouw was duidelijk in verbouwing, dus liep ik weer terug en ging ergens in de buurt een pand in, en via een soort constructie kwam ik op een laag dak, waar ik wilde gaan zitten om uit te rusten. Het uitzicht bleek geweldig, aan één kant waren supermooie wolken te zien, dus ik legde de paal neer en liep terug naar de plek op het dak waar mijn tas was, om m'n foon er uit te halen om een foto mee te maken. Toen pas zag ik dat het dak best smal was, en ook dat het opeens heel erg hoog bleek te zijn.

Ik kon door een raam naar binnen, en was daar een tijd met een jonge vrouw, die ik geholpen had tegen een organisatie waar ze kut behandeld was. Ik had heel erg veel voor haar gedaan, en ook veel dingen voor haar gelaten, mensen uit mijn leven gebannen, mijn nek voor haar uitgestoken, mijn baan kwijtgeraakt. Zij wilde nog meer dingen gaan doen, maar ik was heel erg moe, en wilde het liefst bier drinken op een terras.
Ze blééf echter maar daar naartoe gaan, en toen ik aangaf niet meer mee te willen, zei ze boos dat iedereen maar over haar heen walste, ik ook. Toen ging ik zonder haar weg.

Tags:
 fotomoment 
 hoogtevrees 
 hulp 
 moe 
 vlaggenmast 
 vrouwenhulpverlening 
 wolken 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: dak 
 Locaties: Haarlem 
 Locaties: Hummeltjeshonk (kleuterschool) 
 Personages: vrouw, jonge 

Het eerste deel van de droom ben ik grotendeels kwijt, ik weet alleen nog dat ik met een leuke jongeman (geen idee wie het was) op de bank in een gezamenlijke ruimte, waar af en toe wel mensen langsliepen, aan het vrijen was op een bank met hoge leuningen, met onze kleding nog volledig aan, het was een soort droogneuken in feite, en ik vond het niet zo prettig dat het zo in het zicht was mogelijk van anderen, en ik probeerde hem dat duidelijk te maken, maar hij luisterde niet. Het voelde op zich wel lekker, maar ik vond er verder niet veel aan; ik kon ons tegelijk van boven zien, en vond het er belachelijk uitzien.

Wat er daarna gebeurde geen idee, maar het tweede wat ik nog weet is dat ik in een ziekenhuis was, ik maakte het bed van een patiënt op die even weg moest voor onderzoek. Het was de 'beschadigde vrouwen afdeling' (zo stond het op de deur) - één had waarschijnlijk haar kind gedood, een ander had problemen met een naaktfilm dat zonder haar toestemming was gepubliceerd. Ik was daar tewerkgesteld, omdat ik ervaring had.

Tags:
 droogneuken 
 dwangarbeid 
 ervaring 
 seks 
 vrouwenhulpverlening 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: ziekenhuis 
 Personages: jongeman 

Koortsachtige droom over een gletsjer, ik moest er steeds weer overheen lopen, van het begin naar het einde, en vice versa. De gletsjer was soms gewoon van ijs en sneeuw, en soms van stenen, en soms van afval, en dat herhaalde zich eindeloos. Sneeuw, ijs, stenen, afval, ijs, sneeuw, afval, stenen, afval, ijs, stenen, sneeuw. Het was om gek van te worden als je niet wakker zou worden.
Werd ik maar wakker.

Tags:
 afval 
 herhaling 
 ijs 
 koortsdroom 
 sneeuw 
 stenen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: gletsjer 

Een dorp, ik zag het in vogelvlucht, maar tegelijkertijd was ik er in. Vreemde verhoudingen ook: dat ik iets gooide, dan kwam het heel ver weg, maar ook dichtbij terecht. Er was iets met eten, het was buiten, picknicksets met veel schalen met eten, ik liep nogal te snaaien daarvan. Fantastisch goed gemarineerde kipkluifjes. Was er feest? Er kwamen steeds meer mensen. Maar ik weet het niet meer wat of hoe, omdat vervelende dingen in mijn leven.

Tags:
 feest 
 kipkluifjes 
 perspectief 
 picknick 
 verhoudingen 
 vogelvlucht 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: dorp 

Ik werkte op een school, en ik dacht dat ik pauze had, maar kon de tijd niet goed lezen, hoe ik ook keek op alle klokken die overal in het gebouw hingen. Mensen keken wat vreemd naar me, want ik had mijn gitaar al gepakt en stond klaar met mijn lunchbox, dus deed ik alsof ik het rooster op zo'n groot bord in de hal aan het bestuderen was. Totdat ik dacht: o nee, ook niet handig, ik ben geen leerling, dus waarom staar ik hier naar dat bord?
Dus ging ik maar weer terug naar mijn werkplek, waar ik weer moest inloggen, maar de inlogmethode was in die korte tijd dat ik weg was veranderd. Nu moest ik op een loshangende (aan één kabel) terminal mijn wachtwoord etc intoetsen, maar dat was bijna onmogelijk: zodra je het loshangende ding vastpakte - hoe voorzichtig ook - dan raakte je het ultragevoelige touchscreen aan, en had je al meteen een paar foute aanslagen in het wachtwoordveld. Wat ik ook probeerde, ik kreeg er niets goed in ingetoetst. Van frustratie werd ik wakker, gelukkig.

Tags:
 gitaar 
 inlog 
 lunchpauze 
 tijd 
 touchscreen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: school 

Het begin van de droom, en het hoe en waarom ik dat moest doen weet ik niet meer, maar ik moest een enge man uit zijn kerker halen, ergens in de catacomben van waar ik was. Ik vond het een leuke opdracht, zei ik, en liep fluitend de stenen trap af, terwijl ik hoorde hoe iemand uit het gezelschap zei, dat ik daar wel snel spijt van zou krijgen, en dat er zacht gelachen werd. Toen werd ik wel wat bang. Zou de enge persoon, die ik kende als een niet-enge persoon, zich opeens ook tegen mij keren? Ik kon het me niet voorstellen. In de catacomben waren allemaal verschillende zalen, die liepen allemaal in elkaar door, het was een televisiestudio; er waren mensen aan het werk, hier en daar brandde licht maar verder was het er vrij donker, omdat er geen ramen zaten.

Ik hoorde opeens stemmen dichtbij, ik herkende de stem van Dennis maar ik zag niemand; hij gaf aanwijzingen aan een groep anderen. Ik volgde de weg die ik moest lopen, en steeds weer hoorde ik de stem van Dennis, en toen bij een ruimte die wat verlicht was, een stukje verder, zag ik hem lopen. Hij zag mij niet, want ik liep net in een wat donkerder deel. En ik dacht: ik moet zorgen dat hij me ziet, dat we elkaar tegenkomen en ik versnelde mijn pas en liep de kant op waarheen ik hem ook zag lopen, maar toen herinnerde ik mij mijn opdracht, en sloeg toen toch maar -enigszins teleurgesteld- af naar rechts waar de trap naar de kerkers was. Daar stond een kraampje met informatiemateriaal en zines, ik zag een politiek zine over feminisme en misogynie, en wilde vragen aan de mensen bij de kraam of ik die kon meenemen, maar mijn stem werkte niet meer, ik had het opeens heel benauwd en ... toen werd ik wakker, omdat ik teveel dekens over me heen had gedaan voor het slapengaan, het was letterlijk stikheet in mijn bed.

Voor wie nog of alweer of gewoon zo denkt, dat ik dit verzin: het liefst zou ik deze dromen niet opschrijven, en alles vergeten en weg.

Tags:
 feminisme 
 misogynie 
 opdracht 
 zine 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: Dennis 
 Personages: man, enge 
 Locaties: televisiestudio 

In een pand van een organisatie waar ik ooit voor werkte; het was niet herkenbaar als een specifiek bedrijf, het had overal kunnen zijn. Er waren veel collegae, en opeens begonnen ze allemaal hun eerst nog verborgen, maar nu openlijke haat naar mij te spuien. Dat ik te streberig was, teveel mijn best deed, dacht dat ik heel iemand was, dat ik arrogant ben, dat ze me niet leuk vonden, dat ik gewoon een lelijk kutwijf was. Het was vreselijk, ik vroeg me af waarom ze zoveel haat tegen mij hadden, en ik had ook het idee dat al die redenen niet de echte reden waren. Wat een akelige kutdroom; ik weet niet hoe het afliep, ik werd waarschijnlijk wakker.

Tags:
 haat 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: collegae 

In een grote stad, met grote pleinen waaromheen allerlei clubs en terrassen en restaurants, het leek wat op sommige plekken in London en Berlin. Ik woonde daar, en liep van A naar B, toen zag ik opeens de hele Ene Organisatie clan daar. Wtf, dacht ik, wat doen ze hier? Ze leken wat te twijfelen over waar ze heen moesten of gingen, en stonden wat verspreid, precies op de plek waar ik liep, en dus liep ik tussen ze in opeens, maar ze herkenden me helemaal niet, en ik dacht: zo kan ik horen wat ze over mij te zeggen hebben. En toen werd ik wakker.

Tags:
 ontmoeting 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Organisaties: Ene Organisatie 

In een vreemde ruimte, de muren waren zilver en het plafond zwart, schuine wanden. Ik zei tegen de bewoner, dat het een wel erg verontrustende inrichting was, het zilver werd één grote lichtende vlek die me verblindde. Ik had een soort vreemde kauwgum bij me, of was het snoep? Maar ik wilde eerst gaan eten, dus ging ik naar een winkel.
Daar was ik vergeten een mandje te pakken, dus liep ik naar de kassa's en vroeg om een mandje, een vrouw gaf me een raar soort kratje, dat meer één kant van een kratje was dan een hele krat. Het blauwe mandje dat ik wilde was volgens haar niet goed want van een andere winkel, en anders zou ik heel veel gedoe krijgen, dus ze pakte het af en zette het ergens achter weg.

Ik ging dus maar alvast aan tafel zitten, en nam wat van de kauwgum. Er gebeurden allemaal repeterende dingen, ik weet niet meer wat, behalve dat in het winkelschap tegenover de tafel een vrouw dingen in een apparaat deed, dat daarna IN het schap heel snel heen en weer ging, van de rechterkant naar de linkerkant van het hele schap, en weer terug. Een beetje zoals een scanner gaat, alleen dan veel sneller. Er kwam een man bij en die propte de vrouw in het apparaat met haar billen, en zichzelf erbij, en ze slaakten kreten en lachten en kreunden toen het apparaat weer heel snel heen en weer ging, nu dus met hun erin. Ik zat met grote verbazing naar het tafereel te kijken, en ik dacht: is dat een nieuwe vorm van seks? Maar dat doe je dan toch niet midden in de winkel?

Tags:
 scanner 
 seks 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: supermarkt 

Ik liep door het Vondelpark, het was regenachtig, een donkere dag maar wel fijn, het was rustig. Ik ging folders en stickers en zo pakken, er was een soort kast ergens, eerst buiten daarna kon je doorlopen naar binnen, het leek op de Vondelbunker. Een leuke jongeman keek steeds naar me, en ergens vond ik het wel leuk maar ik was ook bang dat ik dan weer gezeik zou krijgen, dus ik probeerde onverstoorbaar te blijven en me te concentreren op de leuke dingen die je gratis kon meenemen.
Er lagen fotoboeken, stripboekjes, maar vooral ook reclamekaarten van festivals en bands, het waren wel hele mooie en dacht: zoiets wil ik ook maken en dan hier voor gratis neerleggen. Er lag ook een bijzondere handpop, gemaakt van oude kleding, een paar delen van mouwen enzo, heel tof en ik paste hem even aan, maar toen ik hem af wilde doen ging dat wat moeizaam; het was een soort moderne Jan Klaassen, en ik kreeg hem bijna niet meer van me af! En dat was erg, want deze was níet gratis, er zat een vrij duur prijskaartje aan, en wat moest ik met ene handpop? Uiteindelijk lukte het wel, en ik hoopte dat ie niet stuk was - de handjes zaten door mijn toedoen nu raar binnenstebuiten.

Tags:
 ansichtkaarten 
 gratis 
 merchandise 
 poppenkastpop 
 reclamekaarten 
 stripboekjes 
 zine 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: Vondelbunker 
 Locaties: Vondelpark 
 Personages: Jan Klaassen 
 Personages: jongeman 

Matthieu had me opeens een bericht gestuurd, dat hij me wilde spreken. Ik was met andere mannen, dus iets minder bang, maar waarom ik er in godesnaam op in ging weet ik niet. We kwamen bij het trainingskamp waar hij zou zijn, het was bij een oud rangeerterrein, er stonden allerlei oude bussen, een paar treinen en jeeps, in de loodsen woonden mensen, leek het, maar we zagen geen mens. In één van de bussen lagen kleren, ik herkende Matthieu's blauwe trainingsbroek, ik keek of er toevallig geld in zat, ik vond dat ik daar wel recht op zou hebben op z'n minst, maar helaas, de zakken waren leeg.

Toen verscheen Matthieu met een groepje mannen, allemaal kickboxer-achtige types in trainingskleren en strakke t-shirts over hun goed geshapete torso's, en ik had niet het idee dat 'mijn' mannen ook maar een schijn van kans zouden maken bij een gewelddadige confrontatie. Op de broek die ik nog in mijn handen had, zat een hele grote vlo, die pakte ik en knipste het naar Matthieu, en ik zei, dat die waarschijnlijk wel van hem was.
Er gebeurde niets, want ik werd wakker (gelukkig).

Waarom ik weer over hem droomde opeens? Ik denk omdat ik gisteren dingen over femicide etc. las, ik zal ongetwijfeld aan hem gedacht hebben even. Kort geleden las ik ergens, dat de kans dat een man een vrouw daadwerkelijk vermoordt, significant stijgt nadat hij een wurghandeling/poging heeft gedaan. Ik denk dat ik net op tijd uit zijn leven heb kunnen wegvluchten; een paar weken daarvoor had hij me bij mijn keel gegrepen en mijn keel dichtgeknepen, zodanig dat ik de volgende dag blauwe plekken op mijn hals had. Daarvoor heeft hij me vaak geschopt, geslagen, met elektradraad als zweep op mijn rug geslagen, heel vaak bedreigd, en verkracht. Ik heb nooit aangifte durven doen, en ik kan me ook niet herinneren dat iemand me daartoe aanmoedigde. Ik ben weggevlucht, en heb alles achter me moeten laten. Niet zo verrassend dus, dat ik na dit onderwerp ergens te horen of te lezen over hem droom.

Tags:
 femicide 
 mishandeling 
 verkrachting 
 wurgen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Flora en fauna: vlo 
 Locaties: trainingskamp 
 Personages: Matthieu 

Het oude huis van Alja Spaan was leeg, en ik ging daar exposeren, dus was ik druk bezig met inrichten. Een man waar ik daar mee was, wilde steeds dat ik met hem op een paard ging dat daar ook ergens moest zijn, maar ik durfde niet.
Ik moest ook steeds een drankje drinken van hem en nog twee andere mannen, ik wilde niet meer want ik zei dat ik dan verslaafd zou worden, en dat ik dat niet wilde.

Ze hadden rare plannen. De werkploegendienst zou verlengd worden, en dan moest ik langer blijven en verplicht rum drinken en dat soort dingen. Ik wilde weg, maar dan was er weer die paardenfreak. Ik zei steeds dat ik niet wilde, durfde. Opeens bleek Alja daar ook te zijn, ze zei: "Okee, eerst de expo dan maar, laten we verder gaan."

Ik moest dingen pakken, hoedjes, mappen, en daar moest dan weer iets in. Ik moest ook op ladders en gedoe, en ik dacht: hoe lang zou het deze keer duren voordat mensen boos op me worden omdat ik niets durf, wil of kan?

Tags:
 angst 
 expositie 
 onzekerheid 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: Alja Spaan 

In het huis waar ik drie huizen geleden woonde, het was er druk en ik had een vriend, hij was heel erg klein maar dat leek hij te compenseren met luidruchtigheid. Hij was heel trots dat hij mij als vriendin had, en dat vond ik al snel vervelend worden. Ook liet hij me geen seconde met rust, zelfs als ik op de wc zat kwam hij bij de deur tegen me praten; dat kon niet goed aflopen, maar ik weet het niet, want opeens was ik ergens in Zuid-Amerika op een plantage waar gedoe was met planters en mensen die zelf hun drank stookten, ik was met een groep tot slaaf gemaakten, we moesten halsoverkop wegwezen, maar wisten niet waarheen en we waren allemaal in paniek.

Het tweede deel van de droom kan niet anders dan geïnspireerd door de serie Ondergrondse Sporen van omroep Zwart, waarvan ik de eerste twee delen zag deze week. De documentairemakers reizen langs de Underground Railroad in de USA, een ondergronds netwerk dat duizenden tot slaaf gemaakten hielp te ontsnappen, en onderzoeken wat de impact is van het slavernijverleden op het huidige Amerika. Waarom ik dat dan in Zuid-Amerika droom, dat weet ik niet.

Tags:
 plantage 
 racisme 
 slavernij 
 vluchten 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Film: Ondergrondse Sporen (docuserie, 2024) 
 Personages: tot slaaf gemaakten 
 Personages: vriend, mijn 

In een langere droom die ik niet meer weet, op het einde hadden we (ik was met een paar mannen, ze droegen glamrockkleding en bijpassend haar) in een woonwijk een stuk land, we gingen er wel 10 bomen op planten, en ik was in jubelstemming! Totdat het stukje land wel erg petieterig bleek, en we er met moeite een paar bomen op konden zetten. Toen werd ik wakker en voelde me een beetje teleurgesteld.

Die vrienden waren ongetwijfeld leden van de band Japan, van wie ik laatst het album Adolescent Sex uit 1978 weer eens luisterde, en sindsdien heb ik een aantal delen van nummers in mijn hoofd als een jukebox aan oorwurmen. Bijpassende luistertip dus!

Tags:
 bomen planten 
 glamrock 
 oorwurm 
 stuk land 
 teleurstelling 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Muziek (overzicht) 
 Personages: Japan (band) 

Op bezoek bij mijn familie, schoondochter en één van de kleinkinderen waren thuis. Ze waren net verhuisd naar een heel groot appartement in een enorme flat, waar ook een luxe hotel in zat. Kleinkindje was opeens al heel groot, hij liet me trots zijn slaapkamer zien, die ook enorm groot was. Hij was heel blij me te zien, kwam met open armen op me af: "Oma!" en we gaven elkaar een beetje houterig de twee-zoenen-groet. We gooiden wat met een bal, toen hoorden we schoondochter roepen: "Het reuzenrad is er!" en we renden naar de keuken, die ook enorm groot was, en zagen het enorme reuzenrad, dat bij Egmond aan Zee was neergezet. Ik vroeg me af hoe we het in X dan helemaal konden zien, maar liet het maar voor wat het was. Het was wel ENORM groot, het ging tot ver in de wolken, en er kwam een donkere lucht aan, de bovenste helft van het wiel, met alle inzittenden, verdween in een donkergrijze wolkenlucht, het zag er wel spectaculair uit, met alle lichtjes en zo. Ik maakte foto's maar er was teveel reflectie op de ramen, en wilde toch ook buiten nog een foto maken, dus ik ging weg en moest dan weer een heel stuk teruglopen, zo groot was de afstand van de voordeur van de flat naar waar je het reuzenrad kon zien. Helaas was het rad toen ik daar aankwam volledig aan het zicht onttrokken door de wolken, en ik werd wakker.

Tags:
 familie 
 fotograferen 
 reuzenrad 
 wolken 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: flatgebouw 
 Locaties: hotel 
 Personages: kleinzoon 
 Personages: schoondochter 

Fabiënne was bij mij logeren. We gingen uit eten in Bergen, en terwijl ze even naar het toilet was, vertelde iemand dat het eetcafé zou worden opgedoekt, omdat omwonenden zeurden en de eigenaar er geen zin meer in had. Ze zochten een nieuwe eigenaar, die het nieuw leven in kon blazen. Ik dacht: Leuk! zou ik dat doen? Misschien samen met Fabiënne! Maar dan zouden we geen kunstenaars meer kunnen zijn, dus zette ik het idee van me af.

Arie woonde nog op kamers in Amsterdam, hij vroeg me om langs te komen dus Fabiënne ging weg; ze zei: "Nou, tot straks dan..." en ik dacht: o gelukkig, ze blijft nog logeren, en ik ruimde de tafel af. Er zaten wat muzikanten die nogal geïnteresseerd in mij waren, één van hen volgde me toen ik naar achteren liep om de servetjes weg te gooien. Ik had een grijs colbertjasje dat me goed stond, ik trok het aan en liep door twee grote deuren. Toen stond ik opeens in een soort Parkhof, een enorme wietlucht omwalmde me, veel mensen waren dronken, het was opeens een heel andere sfeer en ik had daar helemaal geen zin meer in, ik wilde daar niet zijn en toen werd ik wakker.

Tags:
 dronken 
 eetcafé 
 kunstenaar 
 ondernemen 
 wiet 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: eetcafé 
 Locaties: Parkhof 
 Personages: Arie 
 Personages: Fabiënne 
 Personages: muzikanten 

Een man en vrouw en hun kind gingen met de auto naar huis, de vrouw zou rijden want de man was moe en wilde slapen. Hij viel meteen in slaap, zij was nog bezig zich te installeren. Toen stapte ze uit, deed haar sieraden af, gooide al haar spullen weg, haar geld, haar sleutels, de autosleutel liet ze met veel plezier in een rioolput vallen. Het leek alsof ze zichzelf van het leven ging beroven. Toen was ze weg.

Later werd de man wakker, hij wist niet waar hij was, waar was zijn vrouw? Het kind bleek ook weg, dus hij raakte in paniek. Hij zag buiten de auto wat spullen van haar liggen, maar kon de auto niet uit, want die zat op slot. Met veel gedoe en hulp van een man die toevallig langs liep, wist hij er toch uit te komen. De man bood aan hem te helpen op onderzoek uit te gaan, maar hij was niet heel snugger en deed alles verkeerd, zodat het meer van de wal in de sloot was. Letterlijk bijna, want ze zaten steeds helemaal onder de modder.

Mijn hand kwam het verhaal in, en met die hand verwijderde ik steeds de opgedroogde stukken modder die zich overal vast hadden gezet. Ik pulkte het van de rugtassen, de riemen, de veters. Het leek op de hand van god, maar dan was ik het dus, de godin van het verhaal. Het was alsof ik eerst alle troep opgeruimd moest hebben, voordat het verhaal verder kon.

Tags:
 godin 
 hand 
 modder 
 onderzoek 
 verhaal 
 zelfdoding 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: godin van het verhaal (ik)  
 Personages: ik als godin van het verhaal  

De edit:
Dat ik rustig een aantal afbeeldingen aan het editen was, een precies werkje en ook heel relaxed, ik had geen muziek aan of zo. Opeens, out of the blue, hoorde ik hetzelfde soort gezang dat ik op het einde van deze droom hoorde (zie hieronder), en waarvan ik vermoedde dat het buiten mijn huis - IRL - gebeurd was. Gelukkig weet ik van mezelf dat ik niet compleet mesjogge ben, maar weird was het wel: meteen dacht ik weer aan die droom, van maanden geleden. WTF!
Het gezang ging nu vrij snel over in een mannenstem, en daarna was het even stil. En daarna hoorde ik gescharrel in de buurvrouwtuin. Dus toch: het was de Aanbelzoon. Zou hij per ongeluk zijn gaan zingen nu, en was hij bang dat ik het zou horen? Of deed hij dit ook expres, wílde hij dat ik het zou horen? Ze spreken daar ook steeds heel hard in de achtertuin, het lijkt alsof ze graag willen dat ik hoor wat er gezegd wordt. Het is nogal... vreemd. En nu dit dus. WTF. Ik zeg het al jaren: mijn leven is raar. Nou, bewijs nummer zoveel daarvoor zojuist geleverd.

De Aanbelzoon is overigens geen jongeman met halflang blond haar, het is een man van tegen de zeventig met grijs haar. Dat ik hem hier voor het eerst tegenkwam, dacht ik even een bekend gezicht te zien, maar ik kon hem niet plaatsen. Tot ik laatst - weer heel hard in de achtertuin - iemand zijn voornaam hoorde noemen, en toen wist ik het: het was dus wel een bekend gezicht: hij woonde lang geleden achter me met zijn toenmalige vrouw en dochters. Zijn vrouw verliet hem voor een buurman met een rood hoofd en uitstaande oren, hijzelf had een tijd later een mooie nieuwe vriendin, ik denk dat hij toen verhuisd is, en ik later ook. En nu blijk ik naast zijn moeder te wonen.

Maar goed: dat gezang in de nacht dan, tijdens die droom? Why? Was het een serenade? :-D mijn god, dan wel op een zeer verdoezelde manier. Inclusief hijgende hond? Ik herinner me nog, dat zijn moeder een paar weken daarvoor aan hem vroeg of hij mij als vriendin wilde, dat hij daarom 'zo' deed, zoiets (aan de intonatie te horen stelde ze dat niet zo op prijs...), en hij putte zich uit in 'nee hoor, nee echt niet!'.

Dit is wel weer een verhaal waard, mensen. Godsallemachtig. En er is nog meer, dat daar in feite ook weer uit voortvloeide, maar eigenlijk ook weer een op zichzelf staand iets is. Het wordt tijd het allemaal op te schrijven. Zucht. En dat gaat me natuurlijk niet in dank worden afgenomen, maar de andere persoon waar ik nogal wat over te zeggen / schrijven heb, is nu al van de intimiderende soort - het schijnt tegenwoordig eerder norm dan uitzondering te zijn. Pfffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffffft.

De droom zoals 20 aug beschreven:
Na een paar uur slapen en een paar uur wakker gelegen te hebben, viel ik dan toch in een (korte) slaap. Eerst was ik in een grote ruimte / woonkamer ? die wat slordig was ingericht, volgens mij was het een gezamenlijk huis, misschien kraakpand. Ik zat op een stoel iets te lezen, en toen opeens kwam er een vreemde jongeman de kamer in, hij ging op de vloer zitten, en speelde met een paar katjes. Ik vroeg me af hoe hij daar aan kwam, het werden er ook steeds meer. Ik vroeg het hem, maar hij gaf geen antwoord. Waarom niet?

Daarna ging ik naar bed maar kon niet slapen. Ik had een kleine televisie naast mijn bed, zo'n vrij kleine jaren '50 ding, je kon er wel kleur op zien (en dat was pas jaren later irl, maar goed het was een droom, ik zal niet zeuren), en om wat afleiding te hebben had ik die op een muziekzender aangezet. Het geluid irriteerde me al snel, ik vond het te hard, en ik probeerde het met een afstandsbediening uit te zetten. Dat lukte niet zo, het geluid ging wel zachter. En toen hoorde ik opeens iets bij mijn slaapkamerdeur. Er klonk gehijg van een hond, af en toe leek hij te willen blaffen maar werd tegengehouden door een mannenstem. De man zong ook een lied, heel zacht. Het meeste verstond ik niet, want te zacht, maar ik hoorde wel: "You're so sweet, sweet Hannah.." en ik dacht wtf is dit!?! De hond leek naar binnen te willen, en de man ook, ik probeerde op te staan om ze tegen te houden, of om de deur open te zwaaien of te vragen wie het was. Maar ik bleef steken in de dekens. De televisie was inmiddels wel stil.
En toen viel de man met de deur in huis, ik zag zijn gezicht niet, het leek een jongeman, met halflang blond haar. Ik schrok me dood, het leek alsof hij me wilde grijpen of aanvallen? Ik riep: "Donder op!" Toen werd ik wakker.

En ik vroeg me af, of dit weer zo'n droom is, waarbij geluiden van buiten in mijn droom werden verwikkeld. Het klonk precies zoals bij eerdere dromen waarbij dat het geval was. En dat het ook opeens lukraak in het verhaal wordt gepropt. Ik hoop van heel mijn harte dat ik het mis heb! Ik vroeg me ook af, of ik daadwerkelijk iets geroepen heb, zo leek het wel. God, wat weird allemaal.

Tags:
 gezang 
 nachtmerrie 
 serenade 
 slapeloosheid 
 stalker 
 televisie 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Flora fauna index: hond 
 Flora fauna index: kitten 
 Locaties: kraakpand 
 Muziek (overzicht)  Personages: Aanbelzoon 

Op de vlucht voor de politie renden we zo hard we konden, en dat was vreemd genoeg heel erg hard. Geen idee met wie ik was, wat we gedaan hadden, of waar we van verdacht werden. Het harde rennen gaf een enorme kick; ik hoorde mijn snelle voetstappen - het klonk niet hard, maar flitsend - ik was verbaasd dat ik zo snel kon, en ook zo lang achter elkaar.

Later liepen we weer rustig terug naar de plek waar we vandaan waren gevlucht, de politie was daar nog en we spraken met ze; ze leken niet te weten dat wij dezelfden waren als waar ze achteraan gezeten hadden.

Tags:
 achtervolging 
 conditie 
 hardlopen 
 kick 
 rennen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: politie 

Ik at shoarma, ik dacht dat het vegan shoarma was. Lekker! Na een tijdje besefte ik dat het niet vegan was, maar echt vlees. Dat vond ik al een stuk minder, maar ik had enorme honger, en had niets anders te eten.
Nog weer later hing er een opengemaakte en halfgebakken wolf voor me, en ik zag een soort wit schuimig spul, en ik besefte dat dat diens vetlaag moest zijn. Ik werd lichtelijk onwel, en liet mijn eten staan. Ik vroeg me af, hoe ik niet had kunnen weten dat het wolf was. Maar toen ik beter keek, zag ik ín de wolf een borstkas van een schaap, en toen wist ik het helemaal niet meer wat het was. Was het een schaap in wolfskleren? Het was in ieder geval dood dier, gatverdamme.
Even later zat ik met mijn hoofd boven een doos met eten, het bleek taart! Dat kon ik toch wel eten, dus ik schepte grote stukken op. Maar ik had ook nog een doos met schroefjes en spijkertjes in mijn hand, door mijn gewoonlijke klungeligheid stootte ik even ergens tegenaan, en vielen er een paar schroefjes in de taartdoos. O, no! Ik viste de schroefjes eruit, maar hoe meer ik eruit viste, des te meer lagen er daarna weer in. De droom eindigde met dat ik handen vol schroefjes en spijkertjes gemengd met slagroomtaart uit de doos schepte, gék werd ik ervan! Waarom hield het niet op? (tot ik wakker werd).

Tags:
 honger 
 ijzerwaar 
 shoarma 
 taart 
 vegan 
 vetlaag 
 vlees 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Flora fauna: schaap 
 Flora fauna: wolf 

Dennis en ik waren in één of andere relatie met elkaar verwikkeld, en we zoenden gepassioneerd. Verder geen idee hoe of wat, waarom of why.

Tags:
 relaties 
 zoenen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: Dennis 

Er was oproer, onlusten, rellen? in de buurt. M'n vrienden (allemaal mannen) gingen stoerdoenerig naar buiten om te kijken of het veilig was. Eén van hen was zijn ring verloren, het was een dubbele ring van zilver met een grote schitterende steen (diamant?). Die deed ik in mijn tas, en probeerde te onthouden wat ik nog meer in mijn tas bewaarde en voor wie. Ik dacht dat als ze terug kwamen, ik wel meteen moest vertellen dat ik hun spullen gevonden had en bewaard, zodat ze me niet van diefstal zouden betichten.

Ik realiseerde me, dat ik nog in slaaptenue was, en ik ging me snel omkleden in warme, stevige kleding en goede schoenen, want als we halsoverkop moesten vluchten, moest ik wel klaarstaan natuurlijk.

Er was een hondje dat steeds tegen me opsprong, het was bang en wilde opgetild en vastgehouden worden, en op schoot zitten de hele tijd, maar ik was druk bezig en had daar helemaal geen tijd voor.

Tags:
 oproer 
 rellen 
 ring 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: vrienden, mijn 

Eerst was ik samen met Arie, hij was nog klein. We liepen langs een café in onze toenmalige stad, Tuut zat daar maar negeerde me. Het was trouwens weer een samengestelde persoon, die bestond uit Mitt en Tuut en misschien nog wel iemand.
Later was ik met mijn zus, nu kwam MittTuut wel naar me toe, hij wilde met me mee. We zouden op reis gaan, mijn zus en ik, naar Amsterdam, terwijl ik in Amsterdam woonde inmiddels. Dat was vrij vreemd. Misschien maakten mijn hersens van 'naar de stad gaan' een versie van 'op reis gaan'?
Met een bus of tram gingen we naar het centrum, ik had MittTuut in mijn rugzak gestopt, want hij was moe. Waar had ik mijn zus gelaten? In haar koffer, want ook zij was te moe om nog te lopen.

Ze wilde naar een specifieke kledingwinkel, maar ik wist niet of die nog wel bestond, en waar die dan zou zijn. Ik gokte met uitstappen, zeulde de tassen op de stoep, waardoor ze wakker werden en ik zei ze dat ze moesten gaan lopen, want ik was het zat om het alleen te moeten doen allemaal.

Tags:
 kledingwinkel 
 koffer 
 rugzak 
 stad 
 zeulen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: Arie 
 Personages: Mitt 
 Personages: Tuut 
 Personages: zus, mijn 

Godsallejezuszeg.

Tags:
 droomnotitie 
 slaperig 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Een wachtruimte, ik zat er al een tijdje totdat ik besefte dat ik vergeten was een nummertje te trekken... ik trok iets dat tussen twee nummers in zat, maar beide nummers waren wel zichtbaar: 35 en 36. Er was een jongeman die studeerde voor engineer of zo. Iemand zei tegen me, dat hij zijn regels leerde. Ik vond het wat apart, want ik dacht dat 'regels' toch de Vlaamse variant op 'ongesteld zijn' was. Hoe dan ook, hij lachte en sloofde zich een beetje uit, toen hij merkte dat hij in de aandacht was.
Toen was ik aan de beurt. Ik liep naar de balie, vergat eerst nog mijn tas en moest weer heen en terug, ik pakte mijn nummertje uit mijn jaszak en er viel een grotere, geelkartonnen versie van het nummer uit mijn tas (ik was bij 35 maar opgestaan, het bleek goed te gaan). De vrouw vroeg: "Grote letters?" en dus moest ik uitleggen dat ik (nog) geen grote letterboeken etc nodig had, en dat het gele kaartje iets anders was.

Ze vond het wel handig om het op mijn borst te spelden, ter identificatie van mij tijdens de foto's die gemaakt moesten worden: röntgenfoto's, wel te verstaan, van mijn gebit. Ik: "O ja... foto's..." en besefte opeens dat ik bij de tandarts was en ik wilde het liefste ver weg zijn.

Tags:
 nummer 
 regels 
 röntgenfoto 
 tandarts 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: wachtruimte 
 Personages: jongeman 

Was ik wéér in het filmhuis. Er was een bekende gitarist, die over zijn leven kwam vertellen, het was heel intiem, klein publiek, persoonlijk contact, het was heel mooi. Daarna speelde hij solo, en na een korte pauze speelde hij met band in de grotere zaal. Hij was heel aardig, hij deed me ook denken aan een bekende sporter wiens naam ik natuurlijk weer niet weet, en aan een lange jongeman van kleur die ik eens tegenkwam op straat, die heel vertederd naar me keek; hij was dus weer een samengestelde persoon.

Daarna ging ik boodschappen doen, ik wilde zo'n voorgesneden groentepakket maar kon het niet vinden en legde het uit aan de groenteman, die deed alsof hij niet wist waar ik het over had, alsof het iets heel vreemds was. Hij wees op een enorm grote ui, waar al een helft vanaf was gesneden, dat dat alles was wat hij nog te koop had. Nou ja, dan maar een ui, beter iets dan niets, dacht ik.
Daarna ging ik even langs bij Edwin, die had daar ergens zijn kantoor. Ik vertelde over de gitarist, en wilde zijn naam zeggen, maar wist alleen nog de naam James Taylor, maar het was niet James Taylor. Was ik de bekende gitarist zijn naam kwijt! James, James... heette hij sowieso wel James dan?
Edwin had allemaal rubberen druklettertjes op zijn buro liggen, die ging ik opruimen. Hij zei dat het niet nodig was, maar ik ging onverstoorbaar verder, want ik vond het leuk om te doen. Edwin moest erom lachen, maar vond het ook wel irritant.

Tags:
 band 
 boodschappen 
 levensverhaal 
 optreden 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: Edwin 
 Personages: gitarist (samengestelde) 
 Personages: groenteman 

Zwarte pumps had ik aan. Eerst zag ik het van boven, zoals je je eigen voeten ziet. Daarna zag ik het van de zijkant, en hoe ik liep ermee, maar niet via een spiegel. Ik was in feite twee personen: de pumpdraagster en de toeschouwer. Ik was er erg tevreden mee, en dacht: ja, die ga ik voortaan altijd dragen.

Ik werd even wakker, en hoorde iemand op hakken lopen buiten, ik weet niet hoe laat het toen was. Toen ik om half zeven of zo weer wakker was, hoorde ik ze weer.

Tags:
 hakken 
 pumps 
 schoenen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: ik als 2 personen tegelijk 

Ik zat aan de eettafel, in de stoel tegenover mij zat Takkie (ook wel Takeshi) de poes te soezen, er waren meer mensen maar ik weet niet meer wie. We verveelden ons, of in ieder ik verveelde me. Er lagen wat stukjes van plantenblad op de tafel, ik vroeg me af hoe dat daar kwam. Ik pakte een takje met wat blad van het hoopje, en kriebelde Takeshi ermee onder haar neusje, maar ze reageerde niet. Ik hield het takje vast aan een blad bovenin, en toen ik het weer iets naar mij toe trok, bleken er een soort voetjes onderaan de tak: de tak kon lopen! Ik begeleidde de tak richting mijn kop thee, daar liep het gewoon overheen, en ik was een beetje bang dat het op mij zou lopen, dus ik dirigeerde het de andere kant van de tafel over. Het liep heel snel, wat bizar.

Voorzichtig tilde ik het op, en liep ermee naar een andere tafel, waar wat mensen zaten, en ik liet zien wat ik gevonden had: een wandelende tak, maar dan één veel groter dus, en met echte voetjes. Iedereen was flabbergasted.

Toen werd ik wakker van geblaf. Het was 04:50, en als de hond die het dichtstbij blafte ophield, hoorde ik hoe in de verte, op verschillende afstanden, ook allerlei honden blaften. Wat was er aan de hand? Het hield ook maar niet op.
Een uur daarvoor had ik rare dingen gehoord, alsof er dingen uit de lucht vielen. Iets viel op mijn dak of zonnepanelen, en even later hoorde ik een harde tik op een auto - zó hard, dat het me niet zou verbazen dat daar nu een deuk in zit. Wat gebeurt er toch allemaal, op aarde en daarbuiten?

Tags:
 geblaf 
 slapeloosheid 
 tak 
 verveling 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Flora: hond, blaffende 
 Flora: wandelende tak 
 Personages: Takeshi aka Takkie 

Natuurlijk ging er weer van alles aan vooraf, dat ik niet meer weet helaas. Een paar mensen van mijn polycule woonden samen, ik ging bij ze op bezoek. Een man (hij deed me denken aan Stephan Sanders) was er, en een jonge, knappe blonde vrouw - ze bekende nog wel steeds last te hebben van jaloezie; zo vond ze het wel lastig als ze mij met iemand anders zag. Maar ze wilde toch ook graag dat ik ook met anderen kon zijn. Het was een fijn gesprek, rustig, zonder verwijten en eerlijk. Ze zeiden allebei dat ze erg blij waren dat ik er weer was. Ze gingen verder met andere dingen, ik ging naar de zitkamer, waar de andere vrouw van het gezelschap op de bank lag te lezen. Het was Kamala Harris. Ik zei hoi, en ze was blij verrast. Ze legde haar bril en boek weg, opende haar armen uitnodigend, en ik ging bij / op haar liggen op de bank (het was niet zo'n heel brede bank). We zoenden en knuffelden, ik complimenteerde haar met de mooie blouse die ze droeg. Ik zag de blonde vrouw vanuit de gang naar ons staan kijken, ik wilde haar niet het gevoel geven haar buiten te sluiten; toen ze zag dat ik haar zag liep ze weg.
Kamala zei een paar keer:
"O babe, i am só glad you are here!" en het voelde zo fijn, eindelijk was ik met mensen die van me hielden.

Later was er in de buurt een bijeenkomst voor queer mensen waar we heen gingen. Het was een klein zaaltje, er waren maar een paar stoelen dus iedereen stond langs de muren, of hing wat tegen een kast, de jassen en tassen in de hand of op de grond voor hen. Een vrouw vertelde over landen waar het nog steeds verboden was om openlijk queer te zijn. Ze vroeg ook naar onze ervaringen, hoe we het hier in NL beleven. Er kwamen veel verhalen, té veel in feite voor een land dat ooit als gidsland gezien (of gedacht?) werd. Ik vertelde wat over mijn struggles, en van veel bi-personen (of bi+ zoals het misschien soms beter is te noemen?), dat ook bijv homo's en lesbo's ons soms niet accepteren. Meerdere mensen vielen me bij en wilden iets over hun eigen ervaringen vertellen, maar de docente wilde er verder niet op in gaan, ze vond het onbelangrijk, waarop een paar mensen protesteerden.

Toen werd ik wakker van voorbijfietsende en kwebbelende jongeren.
Daarna lag ik uren wakker, en dacht over hoe het lijkt alsof mijn leven zich alleen nog in dromen afspeelt. Is alles een droom? Of alleen mijn leven? Ik vind mijn leven momenteel een nogal slechte droom tbh.

Tags:
 biseksualiteit 
 discriminatie 
 droomleven 
 homofobie 
 jaloezie 
 knuffelen 
 lhbtiqa+ 
 liefde 
 polyamorie 
 queer 
 realiteit 
 relaties 
 zoenen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: jongeren, voorbijfietsend 
 Personages: Kamala Harris 
 Personages: vrouw, mooie 

Bijpassende muziek: 'Eighties' van Killing Joke.

Met een groepje mensen weer eens in een filmhuis, er was een aantrekkelijke man. Hij vroeg wat ik wilde drinken, ik bedankte want had een beetje een kater. Ik vertelde dat ik 4 flesjes bier had gedronken de avond daarvoor, en dat ik het niet meer zo gewend was, in tegenstelling tot vroeger. Hij zei:"O ja, de eighties! Toen werd er echt gezopen!" Iedereen lachtte, en we praatten verder over die eighties.

Een eindje verderop in de foyer zat een blonde vrouw, ze heette Rada, en ik was verliefd op haar. Ik zag dat ze me wel gezien had, maar ze groette me niet. Opeens kwam er een wel erg jonge man aan, ze zoenden en ik zag hoe ze keek of ik dat wel gezien had. Daarna lachte ze een beetje, omdat ze blijkbaar wel zag dat ik jaloers was. Ik keek het even aan, toen dacht ik:"Die jongeman... het lijkt wel een kind..." en opeens kon het me niets meer schelen of ze iets met een ander had. Ik dacht: Waar in godesnaam maak ik me druk over?

Ik dacht daarna aan een meisje dat we allebei kenden, die een lastige thuissituatie had en ik maakte me zorgen over haar. Hoe zou het met haar zijn?
De anderen waren allemaal erg druk en opgewekt, ik voelde me opeens erg moe en zei dat ik naar huis ging. De man probeerde me over te halen om te blijven. Toen zag ik Rada naar me toe komen lopen. Ik probeerde mezelf een houding te geven, maar ik wist niet precies wélke houding dat zou moeten zijn.
Ze kwam dicht bij me, en vertelde (in vloeiend Frans) dat ze zich zorgen maakte om het meisje, en of ik eens zou willen gaan kijken of het wel goed ging met haar. Natuurlijk, zei ik (in vloeiend Nederlands), ik ga meteen even.

En dus liep ik de trap op naar het restaurant van het filmhuis, om te kijken of ze daar misschien was. En inderdaad: ze had net wat te eten en drinken besteld, en ze vertelde enthousiast hoe goed het wel niet met haar ging, en ze ging lekker iets eten, kijk: dat is toch het bewijs dat het goed gaat! Ik betwijfelde dat, en probeerde wat meer tot haar door te dringen, maar ze bleef ontwijkende dingen zeggen. Ik vroeg of ze wel een slaapplek had. Dat had ze niet, maar dat zou ze na het eten gaan regelen, dat kwam vast goed! En ik dacht: dat komt vast niet goed, dus ik vroeg me af of ik haar een slaapplek zou aanbieden, voorlopig. En of dat wel een goed idee was, want dan zou ik op haar moeten wachten tot ze eindelijk ooit meewilde, en ik was al zo vreselijk moe. Maar ik wilde haar ook niet alleen laten.

Toen werd ik wakker.
En nu denk ik, dat dat meisje ikzelf was, op middelbareschoolleeftijd.

Tags:
 drank 
 eighties 
 jaloezie 
 kater 
 verliefd 
 zorgen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: filmhuis 
 Personages: ik als meisje 
 Personages: Rada 

Ex en ik waren in een hotel, we zouden ergens heen 's ochtends en we moesten nog onze tandenpoetsen en zo. Ik wilde de tandpasta pakken, maar toen griste hij het voor mijn neus weg, en nam het mee naar de gang, waar hij gezellig met de eigenaresse ging staan babbelen. Dus deed ik nog maar een keer wat deo op, om iets te doen te hebben en te wachten totdat hij het terug zou geven. Ik vroeg me af of iedereen me kon zien, in die open badkamer naast de gang...

Later waren we in een groot gebouw, een soort warenhuis in aanbouw, er waren al wat kraampjes met spullen te koop. Ex was verdwenen, ik was met wat andere mensen. Een jongeman had een deel van zijn gezicht zwart geschminkt, en ik vroeg hem dus of hij wel zeker wist dat hij er zo uit wilde zien, als witte man met zwart gemaakt gezicht? Hij reageerde nogal nitwitterig, maar toen hij zich na wat gedoe weer omdraaide, bleek dat hij het zwart had verwijderd snel en glitter en nepjuweeltjes op zijn gezicht en borst had geplakt. Ik zei dat ik het heel mooi vond staan, daar werd hij verlegen van.

Andere vrienden pakten onze handen, we gingen naar de uitgang want we moesten ergens anders heen. Eén vriendin trok mij mee een trapje op, bij een deur deed ze iets, om te zorgen dat we bij terugkomst gratis tijdschriften hadden. Eén tijdschrift kreeg ze al te pakken, ze schoof het met een harde duw onder de deuren door naar binnen, voor later. Maar een vrouw die dat zag, duwde het blad even hard weer terug naar buiten...

Ik ging alvast vooruit, want ik moest nog langs bij een 3D printshop. Ik had een kunstwerk dat in 3D geprint moest; ik had het al zelf een keer geprobeerd, maar er was iets mis waardoor een soort vliegtuigvleugel niet mee geprint werd, en dus had ik vragen én wilde ik het daar laten printen dan. De dag ervoor was ik er al langs geweest, toen was het te druk. Nu mocht ik in de wachtrij plaatsnemen. Na meer dan een uur was ik dan aan de beurt, volgens het volgnummersysteem, maar de man die die dag daar werkte zei dat er nog iemand bezig was met een print, dus moest ik nog even wachten. Een man die ná mij was, maakte van de niet-gelegenheid gebruik om dan alvast zíjn vragen te stellen aan de printman, en ik protesteerde: ik had toch ook vragen die ik graag beantwoord wilde? Maar ze reageerden niet, negeerden me; een vrouw die verderop zat te wachten, zei op verzoenende toon dat zij ook een project ging doen, en toch ook moest wachten en ik beet haar toe dat dat mijn punt niet was.

Weer ging ik naar de man, en weer reageerde hij niet. Inmiddels had hij een koptelefoon opgezet, de andere man ook, zodat ze met elkaar konden communiceren zonder door mij gestoord te worden. Woedend was ik! Ik gooide zijn leren etuitje met daarin zijn sigaretten naar hem. Nóg reageerde hij niet.
"Luister naar me!" schreeuwde ik en gooide steeds meer spullen, ik zag een stapel borden en gooide die naar hem... De andere aanwezigen werden allemaal heel verontwaardigd... nu wel. Wat mij nog bozer maakte. Furieus was ik, maar voordat ik de man iets ergers aan kon doen werd ik wakker van stemmen bij mijn huis, iemand die vriendelijk 'Goedemorgen!' zei en deurgeluiden. De stoom kwam nog uit mijn oren, denk ik, en ik had wel even nodig om te herstellen van de boosheid.

Tags:
 3D print 
 blackface 
 racisme 
 seksisme 
 tandpasta 
 tijdschrift 
 wachten 
 woede 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: 3D printshop 
 Locaties: hotel 
 Locaties: warenhuis 
 Personages: Ex 
 Personages: jongeman 

Weer was er feest, ik weet niet meer ter ere waarvan. Er was veel eten, kraampjes, een buitenfestival leek het. Omdat veel borden en dozen in het park bleven liggen, bood ik aan te helpen opruimen. Ik kreeg een vuilniszak en ging aan de slag. Een jongetje was bij mij, hij wilde ook iets eten maar luste niet alles. Ik gaf hem geld, zodat hij zelf iets kon gaan uitkiezen. Hij kwam terug met een loempia, waarin volgens hem vieze balletjes zaten, en hij vroeg of ik die eruit kon halen. Nee, zei ik, ga maar iets anders halen dan. Ik ging verder met opruimen.

Even later zag ik hem aan een picknicktafel zitten, vol met plastic bakken met een soort pannenkoekjes, hij was erg blij en liet me zien wat voor lekkers hij had gehaald. Het was nogal veel voor één jongetje.

Er werd gedanst.
Een vrouw zei hoe leuk het is, dat de jongens van alles konden dansen, eerst Italiaans en daarna gingen ze over naar Indisch.
Er was iets vreemds met haar gezicht, dat veranderde mee met waarover ze sprak. Dus eerst leek ze een Italiaanse vrouw, daarna kreeg ze een meer Indisch uiterlijk. Haar ogen werden steeds donkerder, en vervloeiden met haar make-up. Haar hele gezicht werd vloeibaar.

Tags:
 eten 
 feest 
 opruimen 
 vloeibaar 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: festival 
 Personages: jongetje 

Met een vriendin van vroeger (weer een samengesteld persoon) waren we in een warenhuis, met roltrap enzo. Haar familie had een bakkerij, en die hadden ter eren van het overlijden van de koningin op een niet in gebruik zijnde roltrap een heel banket samengesteld, met gebak en snacks, en met bloemen en planten en textiele verrassingen. De vriendin was heel erg trots maar ze stak er ook een beetje de draak mee, en pikte een paar snacks voor ons mee.
Ik was heel blij weer met haar te zijn, maar ik vroeg me af waarom we ooit uit elkaar waren gegaan; ik wist het niet meer, en dat zat me een beetje dwars: want zou het wéér gebeuren? Ik probeerde er maar niet aan te denken, en te genieten van de tijd die we met elkaar doorbrachten.
Over die overleden koningin: in de krant en overal stond dat ze 185 jaar was geworden. Ik vond dat nogal absurd: dat kon toch helemaal niet? Waarom werd dat overal dan zo rondgebazuind? Ik sprak daarover met de vriendin, die vond het ook raar, ze zei dat het wel in de lijn der andere dingen was: overal werden we voor de gek gehouden. De meeste mensen geloofden het echter, en vertelden het weer door.
Vriendin stelde me voor aan een paar mensen, dat gaf me wat meer vertrouwen dat ze wel serieus met me wilde zijn. We waren op weg naar...
en toen werd ik wakker om 03:15 's nachts, van een zachte mannenstem buiten, die zei:"Ik snap het wel, met zo'n kaal grasveldje en die beetje saaie bomen, geen wonder dat ze dat dan doorbreekt." Hadden ze het over de hortensia van de buurvrouw? Ik denk het, want mijn tuin wordt grotendeels overschaduwd door de struiken van de andere buren, en lijkt me niet zichtbaar voor voorbijgangers.

Tags:
 banket 
 leeftijd 
 misleiding 
 overlijden 
 relaties 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: warenhuis 
 Personages: koningin 
 Personages: tuinenkijkers 
 Personages: vriendin, mijn (samengestelde) 

Ik had net een nieuw huis in een vissersdorpje. Vriend Taeke en zijn vrouw zouden bij mij thuis langskomen. We hadden al eens eerder in een bakkerij annex lunchroom aan de kade afgesproken, maar nu leken ze mijn huis niet te kunnen vinden. Ik ging op zoek naar hun auto, maar ik wist eigenlijk niet goed hoe die er uitzag. Dus ging ik bij de bakkerij kijken. Ik ging naar binnen en keek rond, het was druk, en ik zag ze niet, maar toen hoorde ik iemand luid en duidelijk 'mama!' zeggen, en daarna mijn naam, en daar zat de hele familie. Ze keken allemaal een andere kant op, behalve mijn oma. Ze had heel hard grijs haar, niet zoals het meer witte wat ze ooit in werkelijkheid had. Ze zei: "Iedere keer dat je van huis weggaat, is het heel koud weer." Ik knuffelde haar en troostte haar, aaide haar over haar vreemde grijze haar.
Omdat ik mijn vrienden niet vond, ging ik weer terug naar huis. Het was inmiddels donker, alle huizen in de buurt waren gezellig verlicht, het was al winter.
Geert Wilders liep door de buurt, hij bleek daar ook te wonen. Dennis woonde ook dichtbij, schuin aan de overkant, dus ik ging even bij hem langs, want ik wilde weten wat hij ervan vond dat Wilders daar woonde. Zijn deur stond open, ik klopte maar hij hoorde het niet, hij had vrij hard muziek aanstaan. Voorzichtig stapte ik naar binnen, ik zwaaide zodat hij me zou zien en niet zou schrikken. Maar hij zag me niet; pas toen ik bij de bank stond keek hij op, en hij schrok en reageerde daarom wat bozig, hij wilde net zijn mond opendoen maar ik onderbrak hem:
"Ik weet het, je wilt net zeggen 'wat moet jíj hier!?!', maar ik wilde je even vragen wat jij ervan vindt dat Wilders in onze buurt is komen wonen."
En alsof dat allemaal heel logisch was, gaf hij antwoord op mijn vraag. Hij hoopte dat Wilders snel weg zou gaan. En ook dat, mochten er dingen faliekant mis gaan, het in onze buurt onleefbaar en gevaarlijk zou worden.
Dat was het, dat was de droom.

Tags:
 afspraak 
 buren 
 fascisme 
 winter 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: bakkerij annex lunchroom 
 Locaties: nieuw huis 
 Locaties: vissersdorpje 
 Personages: Dennis 
 Personages: familie, mijn 
 Personages: Geert Wilders 
 Personages: oma, mijn 
 Personages: Taeke 

Ik was de brus van koning Willem Alexander, en ik maakte zijn bed op, want ik vond het belangrijk dat hij in een goed opgemaakt bed sliep. Het was alsof ik tegelijkertijd mannelijke en vrouwelijke aspecten van mezelf voelde, en niet wist of wilde kiezen wat mijn gender is, waaruit ik (nu achteraf) opmaak dat ik in mijn droom non-binair was.
Geen idee wat er aan vooraf ging of daarna nog gebeurde.

Tags:
 brus 
 genderfluïde 
 non-binair 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: bed 
 Personages: koning Willem-Alexander 

Met een groepje mensen, ik weet niet wie, we hadden avonturen beleeft maar ik weet niet meer wat (helaas!). Het was bedtijd, en één van de vrouwen (samengesteld personage) vroeg of ze de volgende dag mocht uitslapen. Ik vond van wel, ze was altijd al voor ons in de weer, en iedere dag vroeg op. De anderen waren het daar mee eens, zij blij.
Ze kwam bij mij liggen, onze matrassen lagen op de vloer. We maakten grapjes, en we duwden steeds zachtjes tegen elkaar aan om het knus te maken. Op zeker moment lagen we lepeltje lepeltje, ik duwde nog eens met mijn achterwerk tegen haar, ze legde haar hand voorzichtig op mijn dijbeen, en ik dacht: Oh... ehm... wat nu?
We lagen dicht bij de balkondeuren, het was een grote kamer, en het leek me beter om dichter bij de deur van de kamer te gaan liggen, dus ik versleepte alles (inclusief slapende vrouw) naar die andere plek. Maar toen ik daar weer terug in bed was gekropen, voelde het niet goed. Ik was bang dat er misschien een insectenplaag zou komen, of een andere plaag of ramp, en dat dat onder de deur door ons zou overspoelen.
Toch viel ik blijkbaar in slaap. Want ik had een wekker gezet, maar die was niet afgegaan om onduidelijke redenen, en ik werd wakker en het was al 8:55! Ik wilde mijn dromen opschrijven, dus pakte ik mijn bril, en dat maakte een grappig rinkelend geluid. Wat was dat? Toen ik beter keek (ik had nog geen bril op), bleken al mijn brillen aan elkaar en in elkaar vast te zitten: een kluwen brillen, en dat maakte het rinkelgeluid, maar het leek ook wel op kleine klokjes, een heel schattig, fijn geluid.

Tags:
 angst 
 bril 
 geluid 
 klokjes 
 plaag 
 ramp 
 rinkelen 
 slapen 
 verslapen 
 wekker 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: bed 
 Personages: vrouw (samengestelde) 

In een oude fabriek had ik een slaapkamer. We moesten oude lakens wassen, want er zou een groot feest zijn en veel mensen zouden blijven slapen daarna. Hoe het verder ging weet ik niet, want ik schrok wakker van een boos klinkende man die heel hard pratend voorbij liep. Of hij ook echt boos was, weet ik niet want ik verstond en herkende zijn taal niet. Het was rond half vier, ik heb hem een paar keer eerder ook al gehoord, en weer schrik ik ervan.

Tags:
 feest 
 lakens 
 wassen (textiel) 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: oude fabriek 
 Personages: boze man 

Dat ik lang had geslapen overdag, en wakker werd in het holst der nacht en dacht: laat ik wat gaan drinken, en dansen en zingen. Dus ging ik naar beneden, en dronk wat wijn en zong en danste door de woonkamer. Buiten was het nog fijn stil, ik deed zachtjes zodat niemand last van me zou hebben.
Pas na een tijdje merkte ik dat de tuindeuren, de keukendeur en het tuinhekje wagenwijd open stonden. Wtf? Er was ingebroken! Even was ik bang dat de inbreker dan nog in huis zou zijn, maar ik hoorde niets, dus dat leek me stug. Ik checkte of er iets miste, maar er waren alleen wat dingen verschoven of verplaatst. Buiten in de achtertuin keek ik of daar nog iemand was. Sommige buren waren net wakker geworden, omdat iemand een elektrische zaag of zoiets aanzette. Wat een teringherrie... iedereen keek geïrriteerd om zich heen, om te kijken waar dat vandaan kwam.

Ik bekeek de sloten; hoe kon alles openstaan, alles was toch op slot?
Er stak een sleutel aan de buitenkant van de terrasdeur: een verbogen exemplaar, maar wel met zo'n groen stuk draad eraan, zoals ik bij mijn eigen sleutels ook heb. Hoe kwam die daar? Ik dacht meteen aan de bouwvakker, die me had bezworen dat hij alle sleutels aan mij had overhandigd. Zou hij er iets mee te maken hebben? Of was deze sleutel op enig moment uit mijn huis ontvreemd door iemand? Maar door wie, en hoe, en wanneer dan?

Ik deed alles weer op slot, en ging terug naar bed. De katten waren ook geschrokken. Ze liepen onrustig heen en weer. Eén bleef maar miauwen, dus ik aaide haar: haar vacht was nat. Hoe kon dat? Was ze door het kattenluikje gegaan, toch ging ik even kijken, en ja hoor: wéér stonden de deuren open, nu op haakstand.
Er stonden inmiddels allemaal mannen rond het huis. Ze leken mij allemaal verdacht. Ik sprak ze boos aan, maar ze deden alsof ze van niets wisten. Er was wat geschreeuw van boze buren, toen werd ik echt wakker.

Tags:
 angst 
 herrie 
 inbraak 
 sleutel 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: huis, mijn 
 Personages: buren 
 Personages: inbrekers 
 Personages: mannen 
 Personages: mijn katten 

In de keuken van een hotel, er stonden twee formica tafels, erom heen zaten koks van uiteenlopende afkomst. Wat ik daar deed is me een raadsel. Was ik een van de koks? Hoe dan? Anyway, er werd over eten gepraat, er werden grapjes gemaakt, voornamelijk over eten en koken. Alle koks hadden groot respect voor elkaar.
Iemand prees de kookprestaties van een andere aanwezige kok, die de wasabi-bun had bedacht, die wij dan konden proeven. Terwijl hij sprak, peuterde hij het topje van de bovenste bun-helft en peuzelde het op. De structuur leek erg op die van de beschuitbol (mijn fav). De buns waren in een soort paddestoelvorm, uitlopend in een tuutje in het midden. Aan de buitenkant zagen ze er glad en glanzend uit, alsof het gebakken eiwit was, maar dan beige-bruin, paddenstoelkleur dus ook wel.
Heel oneerbiedig gezegd, waren het eigenlijk een soort Japanse hamburgers, maar ik weet niet meer wat er als hamburger diende, dat is dan wel weer jammer.

Tags:
 hamburger variatie 
 Japans (eten) 
 koken 
 wasabi-bun 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: hotelkeuken 
 Personages: koks 

Was het in een film? Ik weet het niet meer, maar er kwam een Japanse tekst ergens in voor, en die wilde ik vertalen. Ik kopieerde de tekst, het was een vrij lange tekst, op een grote grijze vierkante achtergrond. Het vertalen lukte echter niet, omdat er een soort code overal tussendoor stond; het waren stukken met zoiets als 'EI EMI UE CO ENI' en dan veel langer, en op meerdere plekken. Ik vroeg me af wat dat te betekenen had, en wat nou toch de betekenis van de tekst zou zijn. Eerst dacht ik aan nummerborden, maar daarvoor was het veel te lang. Ik dacht: 'misschien moet ik het gewoon proberen te begrijpen, dan hoef ik het ook niet meer te vertalen.' Ja, duh, dat werkte dus ook niet.

Ik was met Corina en anderen, we hadden iets afgerond, waarvoor we elders verbleven hadden, en nu waren we aan het inpakken en wegwezen. Corina had het over de handdoeken en de andere spullen die we gedeeld hadden, en hoe dat nu weer bij de juiste persoon terecht zou komen, en ik zei dat dat wel goed zou komen: we konden het altijd later weer teruggeven, dat had toch geen haast? En dus togen we met onze volle weekendtassen en koffers richting huis.
Het was allemaal wel wat zwaar. De mannen (?) tilden wat, we zouden gewoon gaan lopen. Totdat Corina een auto aanwees en zei: 'we kunnen natuurlijk ook gewoon met de auto.' We stapten in, ik reed langzaam langs de mannen die al voorop liepen, en deed net alsof we gewoon door zouden rijden. Ze riepen dat we moesten stoppen, wij lachen, zij hobbelen met die grote tassen. Uiteindelijk stopte ik natuurlijk, en we reden gezamenlijk naar de zaal waar de afronding van ? gevierd werd. Het was een grote zaal in een hotel, heel chique met zwart marmeren vloeren en bars, schaars verlichte zitjes hier en daar, heel sfeervol. Er waren al veel groepjes mensen verspreid over de ruimte. Corina en ik gingen samen drankjes halen voor de anderen.

Met allerlei glazen en flesjes kwamen we terug bij ons groepje, die waren inmiddels aan zo'n zwartmarmeren, grote bar gaan zitten. Ik zag iemand waarvan ik dacht dat ze bier dronk, maar die dronk nu opeens witte wijn en ik dacht: okee, nu heb ik dan een flesje bier over...
Iemand vroeg me naar de Japanse tekst, en we praatten over wat er gebeurd was (was er iets gebeurd?) Iemand zei, dat het wel duidelijk was, dat hij misbruik had gepleegd, dat kon je duidelijk zien aan zijn lichaamstaal en aan wat hij zei. (red: ik had een stukje van de film Tre Piani gezien afgelopen avond)
Ik wilde de tekst analyseren, maar opeens wist niemand meer wat er precies gezegd was. Toch was iedereen het erover eens: de beschuldigde had misbruik gepleegd. En de beschuldigde veranderde opeens in mijn vader.

Tags:
 code 
 feest 
 Japans (taal) 
 misbruik 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: Corina 
 Personages: vader, mijn 

Met familie.
We zijn in een kleine ruimte, een soort studio, er staat alles in, ook een éénpersoonsbed. Mijn bed? Er ligt allerlei kleding op, dus dat zal wel... Er was een rekenmachine, die had maar 3 digits, die afgebeeld waren op heel groot display. Mijn vader legde het uit aan één van de jongere familieleden, en vroeg me het getal 3500 in te toetsen.
De toetsen lagen verspreid over het bed, gedeeltelijk onder de kleding, in de juiste volgorde wel maar het was nogal onduidelijk. Ik trok wat kleding weg zodat ik het beter kon zien, en typte 3500 in maar deed iets fout. De invoer was ook onhandig, dat is ook wel eens op 't internet, dat je een getal moet invoeren, maar dan gaat het van de andere kant, zodat je heel erg moet opletten hoe je het intoetst. Dat ging nu dus ook fout.

Ik probeerde het steeds weer opnieuw, dan na een paar keer ging het wel, maar toen zei mijn vader dat ik weer een ander, langer getal moest invoeren. Weer ging het mis, ik sloeg een verkeerd cijfer aan, moest weer terug, maar hoe en waar was de backspace toets, kortom: het ging niet zo lekker.
Maar iedereen reageerde heel erg bozig, en afwijzend, ze waren allemaal heel erg teleurgesteld in mij. Ik wilde zeggen dat ze wat meer rekening met mij moesten houden, dat ik niet tegen die druk kan, tegen afwijzing, dat ik hersenmistig werd van dat soort gedrag, maar het ging niet: ik kon niets zeggen omdat ik wist dat ze niet zouden luisteren.
Dus ging ik verdrietig weg, en uit boze frustratie schopte ik tegen mijn vader, die me met zijn afkeurende blik nakeek. Ik trapte een paar keer tegen hem aan, terwijl hij gewoon bleef zitten; het raakte hem niet. Hij was heel klein opeens, heel vreemd. Hij leek een marionettenpop.

Tags:
 afkeuring 
 autisme 
 marionet 
 rekenmachine 
 teleurstelling 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: familie, mijn 
 Personages: vader, mijn 

Man op scootmobiel, ergens buiten in een stad, het is donker, het heeft geregend. Hij is getrouwd met iemand, maar wil met een andere vrouw, die hij meetrekt op zijn vervoersmiddel, ze lijken dronken en lachen. Ze hebben een handdoek nodig, er hangt er één, een grote turquoise die van de echtgenote is (ik heb er ook zo één IRL maar ben niet getrouwd, en wie is die man?). Ik zeg dat ze die dan maar snel moeten pakken, en het een beetje zachtjes doen, zodat de echtgenote het niet hoort.
(...)

Tags:
 handdoek 
 overspel 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Ergens in een stad met veel parken, brede lanen met veel groen. We (ik weet niet met wie ik was, ze kwamen me vaag bekend voor) stonden te wachten, ik weet niet waarop. Kort daarvoor had ik een optreden gehad met mijn band, ik was nog wat hyper daarvan. We praatten over actievoeren, iets met fietsen. Ik vroeg de anderen of ze al concrete plannen hadden voor acties, en één van hen vertelde dat ze drie acties bedacht hadden. Die zouden in dezelfde week plaatsvinden. Het was een wat langdradig verhaal, ik luisterde niet goed.

We dronken een borrel.
Het was heel raar: het ene moment stonden we buiten, en opeens was buiten een soort tafel.
Omdat ik steeds onrustig heen en weer liep, was ik steeds mijn glas kwijt, en dan pakte ik maar het glas dat het meest dichtbij stond. Ik nam een grote slok, omdat ik bier dronk, maar toen bleek het whisky, argh, wat sterk! Ik was meteen wakker.

Tags:
 activisme 
 band (muziek) 
 fietsen 
 optreden 
 whisky 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Had zo'n bizarre droom en bij het ontwaken dacht ik O hell, die móet ik opschrijven! en toen en toen en toen zakte ik weer weg in een nog diepere slaap, en bij het ontwaken wist ik alleen dit nog.

Tags:
  
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages:  

Een boze medebewoonster in een kraakpand, die me toebijt dat alles en iedereen die binnenkomt genoteerd moet worden in het logboek.


In een bibiotheek van een hogeschool of universiteit, waar ik blad van planten moet catalogiseren. Al het blad is hetzelfde, het zijn langwerpige, platte lichtgroene, wat stugge bladeren, aan sommigen zit nog een stukje stengel. Ze zijn ongeveer 30 cm lang. Er ligt een bergje van op het bureau, naast mijn toetsenbord. Het is een soort water-naar-de-zee-dragen werk, want hoeveel bladeren zitten er wel niet aan één plant, boom, struik? En hoeveel planten, bomen, struiken bestaan er wel niet van? Toch houd ik de moed erin.
Studenten vragen me dingen over het blad, ik weet er veel van. Wat niet zo vreemd is als je honderdduizenden van die dingen moet invoeren, lijkt me.


Vroegere vriendin Corina en ik maken een podcast. Ik heb een waanzinnig idee voor de muziek, met weirde geluidseffecten die ik al klaar heb staan, moet het er alleen nog op de juiste plekken in mixen. We besluiten dat we eerst even een dutje doen. Ik leg mijn hoofd en bovenlichaam, zo goed als het gaat, naast het keyboard dat op de tafel staat.


Verder vraag ik me af, hoe het kan dat ik de nacht ervoor wakker werd omdat ik de vloer hoorde kraken. Het klonk heel dichtbij, en toen ik na een half uur stijf in bed gelegen te hebben om goed te kunnen luisteren, naar de wc ging, en mijn slaapkamervloer kraakte, realiseerde ik me dat dat hetzelfde geluid was. Maar hóe kan mijn vloer kraken als er niemand is? Slaapwandel ik? Was het geluid van bij de buren, hoorde ik het alleen veel harder dan normaal? Ik hoor daar nooit gekraak. Droomde ik het gekraak? Weird.

Tags:
 archiveren 
 catalogiseren 
 gekraak 
 geluidseffecten 
 keyboard 
 logboek 
 podcast 
 slaapwandelen 
 vloer 
 volharding 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Flora en fauna: langwerpige bladeren 
 Locaties: bibliotheek 
 Locaties: kraakpand 
 Personages: Corina 

Een kennis (ik weet niet wie het was, het was een jonge vrouw met kort blond haar) was zwanger. Van haar labrador. Ik zei dat ik misschien wel een puppy wilde, maar dat ik nog twijfelde, hoewel ik ze wel de liefsten vond. Ze vroeg me op verwijtende toon, hoe ik dacht dat alles was voor haar, of ik soms dacht dat alles één stralende, happy shiny en vrolijke toestand was. Ik stamelde wat, dat ik dat niet dacht, maar ze ging verder over hoe moeilijk alles was.
En dat ze niet wist of de hondenmand wel in de kamer paste. Zo niet, dan ging het allemaal niet door.

Ze was met een klein kindje, ik had wat stokken of bezemstelen mee om mij onbekende redenen, en iedere keer dat ik daarmee op de vloer stampte, dan moest het kindje heel erg lachen, dat was erg schattig, dus ik deed dat expres heel veel keer.

Tags:
 baby 
 lachen 
 puppy 
 schattig 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: baby 

Ik had een paar kamers in een groot pand, maar het was nogal rommelig. Beneden in de gemeenschappelijke ruimten stonden nog spullen die ik naar boven tilde, en voelde me daarna iets prettiger want het werd zo meer mijn eigen optrekje.
Ik had mijn haar geknipt, ik bleek blond te zijn, met nog wat roze-bruinige uitgroei aan de punten, en ik zag mezelf alsof ik buiten mezelf was, of dat ik iemand anders was dan ikzelf. Ik vond dat ik er leuk uitzag, wel heel anders (ik was meteen ook 30 jaar jonger... en ik leek helemaal niet op mezelf).

Als ik mijn deur op de etage uitliep, kwam ik in een luxe mall-achtig deel terecht. Ik liep daar wat rond, er werd net luxe gebak neergezet op statafels. Allerlei rijk uitziende mensen, expats, gingen iets lekkers uitzoeken. Ik ging ook in een menuboek kijken om iets uit te zoeken, en meteen kwam er een jongeman bij me, hij tikte me op mijn billen, en deed alsof we elkaar goed kenden. Ik zei er wat van, want het was nogal raar en vervelend. Hij leek op allerlei mensen, veranderde steeds van gezicht.

Tags:
 gebak 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: winkelcentrum 
 Personages: jongeman (samengestelde) 

Er was een rommelmarkt, maar er werden absurd hoge prijzen gevraagd. Ik zag dat het bijna voorbij was, en verwachtte dat veel verkopers hun meest troepige troep wel bij het grofvuil zouden zetten, dus ik wachtte even. Daarna ging ik door alle troep, op zoek naar stekjes, planten en/of plantenpotten. Ik vond drie potten, en een raar porceleinen beeldje, ik weet niet wat het moest voorstellen maar het zag er interessant uit: zo'n porceleinen figuurtje dat je wel bij oudere mensen thuis ziet, maar dan volledig mislukt en treurig.

Tags:
 bloempot 
 grofvuil 
 planten 
 porcelein 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: rommelmarkt 

Bijpassende muziek: 'Like A Song From Your Dream' van Legowelt.

Na langdurige, zoekende, omzwervingen door een stad, ging ik naar mijn nieuwe huis; een laagbouwhuis in een slaapwijk, met veel groen. Ik wilde via de zijdeur naar binnen, en opeens was het een flatgebouw. Er was een kastje naast, waar ik de sleutel in moest steken om naar binnen te kunnen, maar telecomwerkers hadden er een ander kastje vóór geplaatst, té dichtbij om er nog een sleutel in te kunnen steken. Mopperend liep ik om het gebouw: hoe moest ik naar de 3e etage zien te komen, waar mijn nieuwe huis op mij wachtte?

In eerdere dromen veranderde de lift altijd in iets engs, dus die neem ik liever niet meer, en ook trappenhuizen worden in mijn dromen vaak angstige toestanden, maar ja, ik moest toch iets, dus ik koos de trap. Een jongeman was bozig bezig die schoon te maken. Overal lag viezigheid, en heel veel spullen, er speelden wat kinderen die hij streng toesprak; het bleken zijn eigen kinderen, die er een zootje van gemaakt hadden. Ik liep er voorzichtig langs en tussendoor, uitkijkend om niet uit te glijden.
Op de tweede verdieping bleek een bibliotheek te zijn, nieuwsgierig ging ik daar naar binnen. Het was er ontzettend chaotisch, en toen ik op zoek ging naar de uitgang, kwam ik in een grote opslagruimte met allerlei audiovisuele apparatuur. Dus ik draaide me om en liep terug, en werd wakker.

Tags:
 audiovisuele apparatuur 
 chaos 
 trappenhuis 
 troep 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: bibliotheek 
 Locaties: flatgebouw 
 Locaties: nieuw huis 
 Personages: Legowelt 

Ik schreef een statement over het nieuwe kabinet, en opende met... 'Geachte regering,'. De rest weet ik niet, ik had het ergens in klad op geschreven. Wat ik ermee ging doen, wat mijn bedoeling was? Droomde ik dat ik de koningin was misschien? Vragen, vragen.

Daarna zat ik in de trein met een groepje mensen, we zouden daarna gezamenlijk overstappen op een boot. Ik had een mooie, met gebloemd behangpapier beplakte, doos mee, waar mijn spullen in zaten (misschien ook wel het statement?). Er was onduidelijkheid bij de groepsleden over de vertrektijden van de boot, dus ik liep door de trein om die ergens te checken. Het was druk in de trein, en toen ik terugkwam, was het groepje verdwenen. Mijn doos met spullen ook. En daar zat ook mijn bootticket in...
Dus ik in paniek. Zoeken naar de mensen, zoeken naar de doos... en ik vond helemaal niets.
Ondertussen lag de boot al aangemeerd en klaar om weg te stomen (letterlijk - toen ie wegvoer leek het heel erg op Sinterklaas zijn stoomboot...). De boot was propvol, maar gelukkig was er een extra boot ingezet, en toen de eerste wegvoer (met waarschijnlijk mijn groepje, doos en ticket aan boord), mocht ik toch meevaren op de extra boot, omdat die niet zo vol was.

Daarna ging ik met een aantal vrouwen wandelen. Onderweg was een demonstratie tegen dat er geen Covidmaatregelen golden, we spraken met de mensen en een man nodigde ons uit om mee te gaan naar diens huis, om even wat uit te rusten en iets te drinken. Graag, zeiden we, en iemand grapte:"Zijn jullie dan niet bang dat je elkaar besmet binnenshuis?" waarop de man van de man antwoordde:"Nou, we hebben goede ventilatie en veel ruimte, zodat we voldoende afstand kunnen houden, dus dat komt wel goed." En zo gingen we mee naar binnen.

Natuurlijk had iedereen al snel een stoel, en was ik nog bezig met allerlei beslommeringen, zoals goed opletten waar het huis nu precies was, zodat ik het bij een volgende wandeling op deze route nog wist waar ze woonden, zodat ik nog eens langs kon gaan. Maar daarna had ik dus geen stoel. Ik zag iets dat op stoelen leek, en pakte er één, maar er stond een pickup op en nog wat dingen: het bleek een kinderstoel. Iedereen gniffelen, en ik rondkijkend waar dan wel een stoel te vinden was, de heren des huizes schoten me niet te hulp, er stonden alleen nog kinderstoelen en hoge barkrukken, terwijl de rest op lage stoelen bij de salontafel zat.
Daardoor voelde ik me niet echt welkom, en dus ging ik weer weg.

Ik had een fiets gepakt, en liep daarmee over een met grote takken bezaaid fietspad. Een groepje studentikoze jongemannen liep wat lallend voorbij, ze maakten seksistische opmerkingen naar mij toen ze voorbij liepen. Daarna kwam er een ander groepje voorbij (één van hen, een jonge vrouw, leek op een kennisje van de middelbare school), ze waren op de fiets, en één van de fietsen (jongeman voorop, de vrouw achterop) reed de bosjes in, het zag er koddig uit, iedereen moest lachen, ik ook.

Maar ze werden wel erg baldadig daarna, dus ik besloot snel verder te gaan. Ik tilde mijn fiets over nog dikkere takken, terwijl ik af en toe achter me keek zag ik hoe ze nu grotere stammetjes zelfs gingen pakken en uit de grond trekken. Het leek alsof ze de hele weg wilden gaan versperren, dus toen ik voorbij alle takken was, fietste ik snel weg, net op tijd.

Tags:
 boot 
 Covid-19 
 demonstratie 
 doos 
 kabinet 
 regering 
 statement 
 takken 
 wegversperring 
 zoektocht 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: trein 
 Personages: groepjes mensen 

Om mij onduidelijke redenen was ik op mijn vroegere middelbare school. Ik droeg een korte fake fur panterjas. Mensen keken allemaal naar me, en ik hoorde ze praten: "Hee, is dat niet ..." en dan hoorde ik nét niet wiens naam ze noemden. Jammer, ik had graag geweten wie ze dachten dat ik was.
Fabian (uit één van de kraakpanden waar ik ooit woonde) was er ook; hij vroeg of we samen koffie gingen drinken tijdens de pauze. Ik moest nog even naar het toilet, maar er was een te lange rij en het leek uren te duren, dus dat sloeg ik dan maar over, en ging naar de kantine. Het was mooi weer, de deuren stonden open en het koffieapparaat was buiten gezet, bij een soort pipowagen.
Fabian zat al aan één van de picknicktafels, hij had een grote beker met koffie voor zich; toen ik naar hem toeliep en zei: Ah, kijk, jij hebt al!, vertelde hij dat het apparaat niet werkte en hij koffie had gehaald bij het restaurant, en dat dat belachelijk duur was. Dus ik probeerde toch nog eens het koffieapparaat, daar moest een kwartje in. Jaja, het was blijkbaar nog in het guldentijdperk, hoewel toen ik in mijn portemonnee keek, de kwartjes en dubbeltjes soms andere randjes hadden, zoals bij de euro, en soms ook weer niet, heel vreemd. Hoe dan ook, ik gooide een kwartje in het apparaat, en het bleef steken. De jongen van de kantine stak zijn hoofd om de deur van de pipowagen, en schoot te hulp. Hij rammelde wat met het apparaat, en kon het kwartje bevrijden.
Het koffieapparaat was overigens zo'n grote horecaketel die we vroeger in de schoolkantine waar ik werkte, ook hadden. Daar gingen natuurlijk geen kwartjes in, dat stond gewoon achter de balie en bedienden wij handmatig: er zat een handig kraantje waarmee je de koffie kon inschenken. Blijkbaar is mijn brein wat in de war.
"Doe nog maar eens" en dus gooide ik het kwartje er nog een keer in. Deze keer viel het meteen door het systeem terug naar buiten, en rolde tussen een groepje wachtenden in. Een man met blond haar pakte het, en ik zei snel: Ja, dank je wel, geef maar hier.

Een vrouw probeerde het ook een keer, maar zelfde verhaal. Toen ontwaakte ik.

Tags:
 koffiezetapparaat 
 kwartje 
 pauze 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: middelbare school 
 Personages: Fabian 

Ik was in een gebouw waar allemaal kleine bedrijfjes waren, een soort bazar. Er was een jongetje dat me overal volgde, ik zorgde een beetje voor hem, maar op zeker moment was hij weg. Ik besloot dat ik dan wel even tijd had om me te wassen.
In een niet afgeschermde ruimte, betegeld, het leek wat op een hammam, stond een badje, daar ging ik in zitten. Het was erg klein, ik paste er zittend net in. Toen ik me gewassen had (ik goot met een bakje water over me), moest ik heel erg nodig plassen, en omdat ik dacht dat er toch meerdere putjes in de vloer zaten, hing ik mijn kont over de rand en plaste. Dat luchte op, het laatste restje deed ik 'netjes' (...) in het badje. Toen ik naar de vloer keek, zag ik dat het badschuim daar helemaal geel was gekleurd van mijn plas. Ik schaamde me, en deed verwoede pogingen al het schuim in de putjes te werken. Het badje bleek trouwens een wc-pot. Had ik nou de hele tijd al in de wc gezeten! Weird. Het water leek niet weg te lopen, en ik vroeg me af of ik nu mijn arm in de wc moest doen? Gelukkig bleek het loos alarm, het ging alleen niet zo heel snel, door al het schuim dat ik veroorzaakt had.
Ik droogde me af en kleedde me aan. Niemand leek mij trouwens te zien, dat was wel opmerkelijk.

In een ruimte naast mij zaten een paar mannen, ongeveer mijn leeftijd. Er kwam een man aan, zelfde leeftijd, kort grijzend haar, in een lange bruine winterjas, het was Dick Schoof, en toen hij die ruimte instapte, reageerden de mannen enthousiast, ze omarmden elkaar, klopten elkaar op de schouder. Het leek een reünie. En toen ik wat beter keek, zag ik dat het De Jeugd van Tegenwoordig was, maar dan een stuk ouder. Het bleek dat Vieze Fur eigenlijk Dick Schoof was. Ze praatten straattaal.

Eén van hen had een papier laten vallen, ik raapte het op; het was in harmonicamodel gevouwen, dus ik vouwde het open. Het was een in bruin en zwart geprinte afbeelding op een A4-tje, met stukken wit, waarop met zwarte pen was geschreven. Ik dacht dat het het handschrift was van Piet, maar het kon ook van Ben zijn, geen idee, en het was ook niet duidelijk waar het allemaal over ging, dus ik liet het maar weer vallen.
Ik had namelijk ook andere dingen aan het hoofd: mijn portemonnee had ik opgeborgen in één van de vele kleine laatjes van de hammam, en nu kon ik deze niet meer vinden. Ik dacht dat ik een vierkante, zwarte portemonnee had, maar iedere keer dat ik een laatje opende, lag er een andere van mijn portemonnees in. Ik zag een paar mensen opvallend naar me kijken, en besefte dat ik onopvallender moest zoeken, anders zou men weten dat hier allemaal portemonnees lagen.

Tags:
 bad 
 hammam 
 onzichtbaarheid 
 plassen 
 portemonnee 
 toilet 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: bazar 
 Personages: De Jeugd van Tegenwoordig 
 Personages: Dick Schoof 
 Personages: jongetje 
 Personages: Vieze Fur 

We liepen door een bos. Daarna gingen we in een bus. Wie we zijn, weet ik niet. Onze chauffeur maakte melding van dat we door een andere bus leken te worden gevolgd. We konden bij een kruising zien wie er in de bus zaten. Veel kinderen, paar volwassenen, de meeste mensen van kleur. Volgens mij was het gewoon een bus met schoolkinderen en wat ouders of leraren, die op schoolreisje waren, maar de chauffeur en andere mensen in de bus vonden het verdacht, en niemand luisterde naar mij.
Ik twijfelde daardoor aan mezelf; zagen de anderen dat dan goed, hoezo zag ik dat dan niet? Of was dit racistisch gedrag van de anderen? De chauffeur trapte het gas flink in, om de andere bus af te schudden. Ik zei nog eens, dat dat toch helemaal niet nodig was, dat het gewoon schoolkinderen waren, maar hij luisterde niet en bleef keihard rijden. Het grappige was: het hielp niets, want een eind verderop kruiste de bus ons weer, terwijl ze rustig voortkachelden op weg naar hun bestemming. Onze chauffeur vloekte en tierde dat we de bus uit moesten.
Hij was zó agressief dat iedereen dat snel deed. We kregen de opdracht (ik weet niet van wie) om een niet meer in gebruik zijnde tankopslag te gaan inspecteren op mogelijk aanwezige bommen. Sommigen van ons waren jong en goed in klimmen, dus die gingen de opslag in. Er werden een paar bommen gevonden en onklaar gemaakt, ze werden buiten op een veilige plek bij elkaar gelegd, het waren van die ronde, zwarte bommen met een lont eraan, zoals ze vaak getekend worden in strips :-D

De chauffeur kwam bij mij zitten, we raakten in gesprek met een jonge vrouw, ik complimenteerde haar met haar outfit: een kanariegele overall met rode en oranje accenten, met daaronder een zilverkleurig t-shirt. Het deed me denken aan de vroegere anti-neutronenbom stickers. Ze vertelde hoe ze ooit het besluit had genomen om alleen nog te dragen waar ze zich goed in voelt, ongeacht hoe het eruit zag: ze keek nooit meer in de spiegel naar haar kleding, en ze zei dat ze blij was dat ze dat besluit genomen had: ze voelde zich beter dan ooit tevoren. Ik begreep dat goed.

We gingen naar een donker gebouw om te slapen. Ik werd steeds getext door mensen; midden in de nacht werd ik wakker en zag dat ik een enorme hoeveelheid berichtjes had gekregen van allerlei mensen van Mastodon (ik noem geen namen), die pizza's en zo bestelden. Hoe en waarom al die berichtjes bij mij terecht kwamen - het was me een raadsel.

Tags:
 bom 
 bus 
 kernenergie 
 kleding 
 Mastodon 
 racisme 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: Mastodon mensen 

Wéér een verhuisdroom: ik was net verhuisd naar ? en ik wilde wat kopen in het winkelcentrum dat ik nog niet kende, ik wist nog niet welke winkel waar was. Ik zag een man in pak naar binnen gaan, dus ik nam aan dat hij klant was, en ik volgde hem. Echter hij bleek een bakker te zijn die daar werkte, ik kwam terecht in de bakkerij van een bakkerij. Snel ging ik weer weg, en zocht en zocht naar een bepaalde winkel, tot ik een lunchroom vond en besloot daar even uit te rusten en wat te eten.
Ik bestelde een koek, want ik had niet veel geld.
De vrouw achter het buffet: "Komt eraan, gaat u even zitten." dus ik liep naar waar ik dacht dat de ingang van de ruimte met de tafeltjes was, maar kwam zodoende achter een balie terecht. In mijn onzekerheid en verwarring stootte ik per ongeluk een wit stenen sier-ei van de counter, het viel op de grond. De vrouw kwam geïrriteerd kijken wat er was, ik was inmiddels aan een tafeltje gaan zitten. Ze zei, dat er wel voor betaald moest gaan worden, met dreigende ondertoon, en ging het even uitrekenen.

"Dat wordt dan € 30!" riep ze triomfantelijk. Wtf? 30 euro voor zo'n belachelijk kut-ei? Waar was het ei eigenlijk gebleven? Op de grond lag het niet meer. Was het wel echt stuk? Andere klanten vonden het ook ronduit belachelijk, een oudere dame achter me waarschuwde me, dat ze geld uit mijn zak probeerden te kloppen. Steeds meer mensen bemoeiden zich, dus ik besloot stilletjes weg te sneaken zonder te betalen, maar één persoon had zich achter de voordeur verschanst en hield me vast aan mijn rugzak, die ik over de schouder meedroeg.
Er ontstond een hevige worsteling: de man aan de andere kant van de deur, mijn rugzak inmiddels klem onder de deur, en ik aan de andere kant sjorren en vloeken om dat ding van hem terug te krijgen. Een jongeman (weer een samengesteld persoon, die me deed denken aan meerdere mensen) schoot me te hulp, de rugzak kwam los en ik vluchtte weg.

Buiten de mall was een vrij troosteloze stad, een woonwijk waar ik wel vaker over droom: ik ben er nog steeds niet achter waar het is. Er liepen wat jonge mensen die de jongeman kenden, ze vingen me op en boden aan even bij hun tot rust te komen. Met één van de jonge vrouwen had ik meteen een klik (ook weer een samengesteld persoon..). Ze nam me mee naar haar appartement in het grote kraakpand waar ze gezamenlijk woonden. Ik complimenteerde haar met haar ruimte, ze vertelde dat er wel vaak veel gedoe was in huis.
Ze hadden twee honden, de ene werd steeds wat grommerig als ik stopte met aaien, hij wilde niet dat ik de andere hond ging aaien.

Inmiddels zaten we met een groepje in een gemeenschappelijke ruimte. Ik wilde graag mijn verhaal kwijt, maar de hulpvaardige jongeman was ook een beetje een plaaggeest, hij stak steeds de draak met me, waardoor ik me nog onzekerder voelde. Naast de woning was een sportveld, veel van de lunchroom klanten kwamen daarheen, sommigen kwamen me moed inspreken. Een oudere man zei ietwat dreigend iets tegen de jonge vrouw, dat ze moest oppassen anders... ik verstond het niet.

Ik besloot weer naar huis te gaan, trok mijn sokken aan, er zat heel veel zand in. Overal zat veel zand, dus ik besloot alles eerst even te wassen. De jonge vrouw wilde graag nog eens met me afspreken; ik was verbaasd maar vond het ook leuk, dus we wisselden nummers uit. We vonden het allebei wel jammer dat ik weg moest. Ondertussen had de jongeman iets uit de vriezer gehaald, maar volgens mij was dat niet de bedoeling. Het was een soort plastic blisterding, waarin iets als eigeel zat, en in het andere deel nog niet gestold eiwit. Ik zette het terug in de koelkast, dan maar, als tussenoplossing.
Ik pakte het zeepbakje uit de wasmachine, die vreemd genoeg eerst nog de koelkast was, en wilde wat water bij de wasverzachter doen die er nog in zat, zodat ik dat als wasmiddel zou gebruiken - de was was niet echt vies. Er was echter gedoe met de watertoevoer van het pand; een loodgieter riep vanaf de watermeter, of er boven nog water was. De jongeman riep terug, dat daar geen water meer uit de kraan kwam.
Bij mij in de keuken nog een kleine straal, riep ik, maar toen stopte het helemaal.

We gingen naar buiten om te kijken wat er aan de hand was. Het was al donker inmiddels. We gingen met de auto wat rondrijden, en zagen toen de Shelltoren: het silhouette leek op de PTT toren bij de RAI, maar de verticale kolom bestond uit rook, waar ook weer ringen van rook omheen draaiden. Onderin zagen we normaal gesproken altijd olie opspuiten, dat was nu allemaal bluswater, met stoom rondom: Shell stond in brand, dat was duidelijk.
Toen werd ik wakker en had het veel te warm.

Tags:
 brand 
 onzekerheid 
 sier-ei 
 sjans 
 stad 
 verhuizen 
 watertekort 
 zoektocht 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: kraakpand 
 Locaties: lunchroom 
 Locaties: winkelcentrum 
 Organisaties: Shell 

Een grote ruimte met veel mensen. Een jongetje huilde omdat zijn moeder steeds te druk bezig was met andere dingen, dan zich met hem bezig te houden. Op zeker moment hield ze een toespraak voor iedereen, en toen ging het jongetje lopen klieren. Zijn moeder ging ten overstaan van het publiek vervelend tegen hem doen, dus ik nam het voor het jongetje op, en zei dat ze meer tijd voor hem moest maken.
Ze wilde niet luisteren, en maakte mij belachelijk. Ik werd weggestuurd.

Het is heel vreemd, de laatste dagen droom ik vaak ná een droom, dat ik de droom navertel, aan mezelf, zodat ik het niet vergeet.
Zo ook deze keer. Ik stond in de keuken, en vertelde de droom hardop, om het niet te vergeten. Ik was daar zo druk mee, dat het feit dat er een grote chimpansee langs de keukendeur liep, me niet eens verbaasde. Het dier bleef staan en stond even naar me te kijken, waarna die weer verder schuifelde.

Tags:
 helpen 
 navertellen 
 vervelend gedrag 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: aap 
 Personages: jongetje 

Verhuizing vanaf een huis waar ik inwoonde bij een galeriehoudster (samengestelde persoon) naar onbekend. Er was een juichstemming, alsof ik een belangrijke prijs had gewonnen, of veel geld, of ging ik naar een heel bijzonder huis?
In het oude huis waren we met veel mensen aan het inpakken. De rest ging al op weg naar het nieuwe huis, ik was nog bezig om de kaas in te pakken, en dat moest natuurlijk heel precies, en het moest ook heel ingewikkeld worden opgeborgen.

Arie kwam langs, die vroeg waar de kleine kunstobjecten waren, want die zou ik toch prima bij de galerie kunnen tentoonstellen nu? Ik voelde me wat ongemakkelijk, want de galeriehoudster wist van niets, en ze keek nogal not-amused. Ik mompelde iets over dat die nog op zolder lagen waarschijnlijk, en dat dat nog wel kwam en en... (wakker).

Tags:
 galerie 
 kaas 
 ongemak 
 verhuizen 
 vreugde 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: Arie  
 Personages: galeriehoudster (samengestelde)  

Ik woonde samen met mijn vriend in een pand waar we uit moesten. De vriend (weer zo'n samengesteld persoon) was ernstig chagrijnig. Maar iemand had ons getipt dat er een groot kraakpand was, waar nog drie ruimtes vrij waren; we moesten wel snel zijn. Dus lieten we alles waar we mee bezig waren uit onze handen vallen, en haastten ons naar het pand. Inderdaad, er waren 3 enorme ruimten vrij... geweest, want ruimte 1 was al bezet, ruimte 2 idem en ruimte 3 stonden een paar mensen ruzie te maken over wie er nou eerst was.
Teleurgesteld dropen we af, naar het oude huis. Dat er overigens precies hetzelfde uitzag, viel me toen pas op. Ook 3 grote ruimten, met een simpele toegangsdeur, een soort loodsen eigenlijk.

Bij de eerste ruimte stond een dakloze man, hij huilde want het was inmiddels gaan regenen, en hij had geen slaapplek. We boden hem aan dat ie bij ons kon overnachten, maar hij vertrouwde het niet, dacht dat we hem voor de gek hielden, dat we daar helemaal niet woonden. We probeerden het te bewijzen, door met onze sleutel de deur van ruimte 3 open te doen.
En toen... werd ik wakker.

Tags:
 woningnood 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: kraakpand 
 Personages: dakloze persoon 
 Personages: mijn vriend (samengestelde) 

Eerst liep ik door een stad met mijn vriendin (geen idee wie, kan me geen gezicht herinneren, misschien iemand van school vroeger). We hadden veel dingen gedaan, we waren moe en gingen terug naar het hotel. Het was een luxe hotel, de kamer was een grote suite. Ik stortte in op een stoel, zij droeg me naar het bed. Ik vroeg me af, hoe het kan dat zij mij kan dragen, zo sterk is ze toch niet? En ik dacht: als we maar geen seks gaan hebben, ik wil gewoon simpel, geen gedoe, alleen wat eten en praten, en dat deden we dan ook, en het was fijn.

Daarna gingen we bij haar familie op bezoek, ik was er nog nooit geweest, en voelde wat vijandigheid. Alleen haar (Indische) moeder en een paar zussen waren er. Omdat het vrij ver was, besloten we daar te blijven slapen. We moesten in aparte kamers. Mijn vriendin en haar familie waren druk met van alles, dus besloot ik alvast de ontbijttafel voor de volgende ochtend klaar te zetten. Toen de moeder dat zag, werd ze boos. Hoe dúrfde ik zoiets stoms te doen! Wie dacht ik wel niet dat ik ben?! en dat soort shite. Er lag nog friet van het eten, en een zak die eigenlijk voor mijn vriendin was, werd door de moeder in elkaar gepropt om weg te gooien. Ik pakte het snel terug, en maakte het open, er zat kippendijsaté in. Nu eet ik geen vlees, maar ik vond het zonde om weg te gooien, dus nam ik wat van de saté. Het was flauw, bijna niet gekruid, ik vertelde het aan mijn vriendin, die zei dat we dan beter nooit meer bij die afhaaltent iets zouden halen.

Daarna was ik weer in een groot kantoorgebouw, ik werkte er, maar wat voor functie het was werd niet duidelijk; toen ik er naar gevraagd werd, antwoordde ik vaag over 'iets met schoonmaakwerk en zo'. Zodra ik aan het werk ging, moest ik bij een balie een sleutel ophalen voor mijn kluisje. Op het label van de sleutel stond een A. Alles was nog in aanbouw, dus er liepen nog bouwvakkers rond, en het was rommelig. Er zaten veel bedrijven in het gebouw.
Op zeker moment moesten we de sleutels zelf pakken bij de balie. Twee vrouwen die er werkten legden uit wie welke sleutel moest hebben, ik vroeg welk nummer ik dan van de A-sleutels (er zijn er meerdere) moest hebben. Het bleek dat alle A-sleutels op alle A-kluisjes pasten... ik vroeg me af waarom er dan kluisjes zijn, als iedereen de sleutels kan pakken en ze overal op passen.

We liepen samen op naar onze werkplekken.
Op mijn werkplek stonden een paar mensen te dralen, ik vroeg ze wat er is. Ze konden het muziekproductiebedrijf waar ze voor werkten niet vinden, en ze hadden rond gevraagd, maar niemand wist iets. Bij een CD-winkel in het gebouw vroegen we verder, daar wisten ze ook niets. Ik kreeg het idee om Arie te vragen, misschien wist hij meer, hij werkte tenslotte in de muziekbusiness. Dus ik belde hem, er stonden wat mensen te praten dus ik hoorde het niet goed. Nam hij nou op? Ik hoorde rare pieptonen, en af en toe flarden van een gesprek. Een vrouw zei: Wat? Dan een lachende man. Was dat Arie? Hij klonk heel anders.

Toen werd ik wakker. Er scheen licht mijn kamer in, heel vreemd. Ik hoorde autodeuren dicht slaan. Ik keek door het raam, een auto stond voor de oprit van de overburen, koplampen aan die precies op mijn ramen schijnen. Na een tijdje reed de auto weg. Waarschijnlijk waren zij het die praatten en lachten.

Tags:
 arbeid 
 ontbijt 
 saté 
 seks 
 sleutel 
 vijandigheid 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: hotel 
 Locaties: kantoorgebouw 
 Personages: Arie 
 Personages: vriendin, mijn 
 De Werk en Inkomen Files 

Taeke bracht me naar mijn nieuwe huis met de auto, we hadden ruzie en spraken niet. Hij zou nog even meelopen, maar liep een andere route, en ik besloot mijn eigen plan te trekken en een andere route te nemen. Ik wist eigenlijk niet zeker of het wel de juiste weg was, ik woonde er nog maar heel kort. Ik wist dat ik Diepven 4 of 10 woonde, en ik kwam bij een flat waar op de deur Wijdeven stond, en dacht dat ik daar dan de lift moest nemen. Een jong stel zag ik naar binnen gaan, en bij de 4e verdieping uit de lift, ze keken via het raam daar naar mij, lacherig. Ik voelde mij meteen niet welkom in mijn nieuwe buurt.

Toen ik naar binnen ging, besefte ik dat ik op de begane grond woonde, dus nam een andere deur naar de straatkant, het was een heel smal steegachtig straatje tussen de flats. Tussen nummer 4 en 10 waren geen andere huizen. Ik keek naar binnen bij nummer 10, dat was het dichtste bij, heel voorzichtig om niet op te vallen, want het was er erg druk, en iedereen keek heel nieuwsgierig naar me, en ik was bang weer opmerkingen en gedoe en geroddel te krijgen. Vanaf buiten zag ik wat spullen en de stapel nieuwe theedoeken die ik had gekocht, dus dat was mijn huis. De sleutel paste ook op de voordeur, maar toch dacht ik nog dat ik met de lift naar binnen moest. Ik stond wat te twijfelen, want in de liftruimte was het nu propvol, ik moest in een lange rij gaan staan, en terwijl ik aanstalten maakte dat dan maar te doen, besefte ik dat ik natuurlijk gewoon via die deur waar mijn sleutel op paste naar binnen kon!

Ik voelde me suf en ging naar binnen met mijn koffer, en ontwaakte.

Tags:
 buren 
 flat 
 roddelen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: flatgebouw 
 Locaties: nieuw huis 
 Personages: Taeke 

Een vreemde samenloop van dromen. Met bijpassende muziek: Sea Breezes van Roxy Music.

Eerst droomde ik iets over een besef dat mijn emoties in dromen werden gevisualiseerd, en dat werd op één of andere manier duidelijk gemaakt, ik weet alleen niet meer hóe. Er was iets gaande met een herhaling, waardoor het duidelijk moest worden? Weer zo jammer dat ik het dan vergeet...
Een droom later, die na een korte tijd van waken ontstond, maar waarin eigenlijk weer werd verder geborduurd op dit thema, leek het. Ik was op een soort reis, maar het leek soms meer een mentale reis, niet een fysieke, want het leek zich allemaal af te spelen in hetzelfde gebouw: een wat duistere betonnen kantoorgebouw in verbouwing; hier en daar waren ruimtes waar wel gewerkt kon worden, maar alles was rommelig voor het personeel en de bezoekers, en verwarrend.

In eerste instantie was ik ergens boos van weggelopen, van het reisgezelschap of een vergadering (misschien was dat wel hetzelfde). Ik was heel verdrietig, omdat er werkelijk niets leek te veranderen, terwijl er zoveel verandering nodig is in de maatschappij. Ik huilde bittere tranen, maar toen zag ik opeens door een raam - als een soort film bijna - een paar kennissen hard aan het werk op een biologisch landbouwbedrijf - en realiseerde ik me, dat er wel degelijk dingen veranderen, al gaat het misschien te langzaam.

Ik moest het snel opschrijven, dacht ik, voordat ik het vergat allemaal, dus ging ik in een kantoortje zitten pennen in een groot schrift. Een man kwam binnen, hij verontschuldigde zich dat hij me stoorde, maar hij moest even iets pakken. Ik bedacht dat ik misschien beter ergens anders kon gaan zitten, en verkaste met mijn schrift en telefoon en pennen. In de wachtruimte zat een mevrouw, de man ging bij haar staan om het één en ander uit te leggen over iets.
Terwijl ik een andere ruimte binnenkwam, die nog donkerder was, zag ik op tafel een telefoon of ipad liggen, en daarop was een stukje video te zien van een optreden, het was het einde van een show in een grote concertzaal of festival, blauwe podiumverlichting, een zanger op het podium die leek op Bryan Ferry (de zanger bekend vooral van Roxy Music), en hij zei of zong iets dat ik wilde gebruiken voor de tekst. Maar voordat ik het kon pakken was het weg, en ik bleek het ook niet op mijn eigen foon opgenomen te hebben, maar wel iets anders, en ik bedacht dat ik dát dan maar moest gebruiken.

Ik moest iedere dag om 8 uur in het gebouw zijn, dan kon ik door iemand worden binnengelaten.
De volgende ochtend stond ik er dus weer om 8 uur, er liep wel een bouwvakker maar die zei niet bevoegd te zijn om mensen binnen te laten. Na een tijdje kwam mijn leidinggevende, een knappe Japanse man, hij verontschuldigde zich dat hij te laat was, en liet me snel binnen. Er stond nog een nieuwe collega, een jonge blonde man, bij ons, die negeerde hij vreemd genoeg, en de jongeman was daardoor wat in verwarring gebracht. Hij vroeg me wat precies de bedoeling was, maar ik moest hem het antwoord schuldig blijven: ik werd wakker.

Tags:
 biologische landbouw 
 concert 
 emoties 
 herhaling 
 reizen 
 schrijven 
 verandering 
 verbouwing 
 verdriet 
 video 
 visualisatie 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: kantoorgebouw 
 Muziek 
 Personages: Bryan Ferry 
 Personages: collegae 

Iets met race-auto's, ik zou een race gaan doen, maar moest eerst wat onderdelen vervangen, anders werkte het niet goed. De onderdelen waren mascarapotloden, tekenpennen, een puntenslijper, dat soort dingen. Helaas werd ik één minuut voor de wekker wakker, zonder te weten of ik de race overleefd heb, of dat ie überhaupt doorging. Jammer hoor, brein.

Tags:
 onderdelen 
 race-auto 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Voordat je verder leest, klik hier en zet de muziek aan en luister tijdens het lezen van de droom. Voor een bijpassende droomleeservaring.

Samen met mijn vroegere kat Swiebertje was ik onderweg naar een mogelijk logeeradres voor hem. Ik droeg hem gewoon in mijn armen, hij was zo lief. Onderweg knuffelden we. De mensen aan wie ik vroeg of hij daar een weekendje kon blijven, vonden het wel okee, maar herinnerden me wel aan hoe het een vorige keer wel een zootje was, omdat hij bij hun niet in de bak pieste maar er naast. Daar praatten we even over, toen ik weg ging miste ik hem al meteen.

Ik moest naar het bos, waar ik twee grote takken weghaalde die daar door de boswachter voor me waren neergelegd: één van een spar en één van een eik. Ik had ze ergens in gewikkeld, zodat het makkelijker verslepen was en ze niet teveel blad of naald zouden verliezen. Mijn huis met twee aparte tuingedeeltes lag in de die dag drukbezochte dierentuin Artis, dus het was lastig manoeuvreren. Ik zag de beveiligers mopperen ("die is niet goed bij d'r hoofd").

Een samengestelde Expersoon was er ook bij, en anderen, er was iets aan de hand met vergunningen waarvoor we naar het gemeentehuis moesten. Eén van ons was met de scootmobiel, Expersoon had een fiets, ik en de anderen waren lopend. Ik liep met Expersoon en de scootmobiliste mee naar waar gehandicaptenvoertuigen moesten worden gestald, dat bleek erg ver van het gemeentehuis te zijn, dat onderaan de hoge heuvel lag.
De weg naar beneden was soms heuvel, soms trapjes, maar die waren van erbarmelijke kwaliteit, en zonder leuningen, dus soms was ik bang om te gaan vallen (vanwege mijn evenwichtsstoornis), en dan ging ik zittend een trapje af. We lachten er maar om.
Bij iedere trap stond een beveiliger, waar je je ID moest laten zien. Expersoon had een paspoort, ik had net een nieuwe ID-kaart. Expersoon en de anderen gingen naar het loket, ik besloot me weer met mijn takken bezig te gaan houden, en liep terug naar mijn huis, dat opeens heel dichtbij was, onderaan de heuvel. Ik kon maar niet kiezen welke tak ik op welke plek zou leggen. De tuinen waren mooie rotstuinen, met grote rotsblokken hier en daar, en allerlei hoekjes en struikgewas en grind- en mospaadjes om te lopen. Ik vroeg me af, of het niet beter was de takken op één of andere manier ergens te laten wortelen, in de grond, of ergens aan een andere boom of struik, zodat de naalden en bladeren niet bruin zouden worden en afvallen. Maar hoe?
Ik werd wakker van een hevige regenbui.

Tags:
 bomen 
 evenwichtsstoornis 
 heuvel 
 identiteitsbewijs 
 rotstuin 
 scootmobiel 
 tak 
 trap 
 tuin 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: Artis 
 Locaties: gemeentehuis 
 Muziek 
 Personages: Expersoon (samengestelde) 
 Personages: Swiebertje (de kat) 

Flarden van drie dromen, want de keren dat ik wakker werd, wist ik steeds nog maar een klein stukje.
Ik werd door mijn ouders vastgehouden in een soort frame/raamwerk dat langs een verharde weg in dicht bebost duingebied was geplaatst. Het leek wel een soort schandpaal... Alleen door een list te verzinnen, kon ik wegkomen. Ik weet de list niet meer, en ook niet hoe het verder ging, of wat eraan voorafging. Ik weet nog wel de enorme opluchting toen ik vrij was.

In een ruimte met anderen, we moesten van het RIVM beschermende kleding aan omdat er een uitbraak van het één of ander was, en er waren veel mensen ziek in onze groep of gebouw, maar omdat ze die zelf nodig hadden en droegen, was er voor ons alleen nog een soort plastic folie, dat we om onze kleding heen moesten doen, en dat was nog best lastig. Om onze jassen was het dan gelukt, met hulp, en we moesten grote laarzen aan, waar dan ook nog die folie omheen moest, en we moesten het in de schachten van onze laarzen proppen om het vast te zetten.

Een karaokesituatie, ik zong heel erg goed, iedereen was verbluft, ik zelf ook! Het is jammer dat ik niet meer weet welk nummer het was.

Tags:
 beschermende kleding 
 bevrijding 
 epidemie 
 frame 
 karaoke 
 list 
 schandpaal 
 uitbraak 
 zingen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: duinen, bebost 
 Organisaties: RIVM 
 Personages: mijn ouders 

Samen met anderen woonde ik net in een nieuw huis. Een man die op Einstein leek grapte wat over kat Takkie die buiten aan de tuindeur hing, hij liet haar binnen en ze rende meteen naar mij toe, en sprong achter bij me op de stoel. Ik prees haar omdat ze al zo goed wist waar ze nu woonde.
Daarna ging ik door de stad wandelen en liep een straat in die in herfstige kleuren gehuld was, de bebouwing was kasteelachtig. Het was een universiteit. En ik vroeg me af, of dit een doodlopende straat was, en of ik er al niet eens eerder verkeerd was gelopen. En ja, het liep dood, maar het was er prachtig, een paar toeristen stonden om zich heen en naar boven te kijken. Ik maakte wat foto's. Het was er nogal donker, een auto moest draaien, toeterde omdat ik in de weg liep.

Toen ik opzij stapte en de hoek weer terug omging, lag daar allerlei huisraad verspreid over de stoep, met hier en daar mensen erbij. Was er een huisuitzetting geweest? Wat was er aan de hand? Ik vond dat heel erg. Een jongeman hing in een oude stoel, hij leek nogal onder invloed van iets - iedereen leek onder invloed -, hij zag mij kijken en toen riep hij 'cocksock' en ik vroeg me af of hij het tegen mij had. En wat het betekende. Condoom? Of zei hij 'cocksuck(er)'? Bedoelde hij de situatie?

Ik werd wakker van harde regen.

Tags:
 cocksock 
 herfstkleuren 
 huisuitzetting 
 nieuw huis 
 regen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: nieuw huis 
 Locaties: universiteit 
 Personages: Einstein 
 Personages: Takkie 

Ergens in een stad bij grote wegen en grasvelden. Ik ging een stuk lopen, ik droeg een witte sweater en was er blij mee, het stond me goed. Een vrouw stond met jaloerse blik naar me te kijken. Ik droeg ook slippers (van die leren dingen die ik vroeger ook had) en kon er prima op lopen (irl vind ik het heel vervelend lopen). Ik voelde me heel relaxed, handen in de zakken, slenter modus. Ik had alleen m'n sleutels mee, in mijn broekzak.

Er liepen overal groepen militairen, vooral Vlaamse, er bleek een grote Europese militaire oefening aan de gang.
Ik ging even wat drinken ergens, het café had meerdere ruimtes, ik liep door naar achteren. Aan de andere tafel zaten twee jonge vrouwen, de ene begon een vreemd praatje met me, vroeg of ik een probleem had met dat ze coke gebruikten, of dat ik ook gebruikte? Het was onduidelijk, ze brabbelde nogal. Ik vroeg me af, of als ze me echt een lijntje coke zouden aanbieden, of ik dat dan zou aannemen. Zou het wel goede kwaliteit zijn? En was het sowieso wel verstandig, ik had nog niet gegeten en dacht dat ik dan misschien onwel zou kunnen worden.
Ik vond het vervelend dat ik het niet goed hoorde, maar wilde niet wéér aan iemand moeten vragen wat er gezegd was, vooral ook omdat mensen daar vaak moeizaam op kunnen reageren, daar had ik geen zin in. Om mijn verlegenheid wat te verbergen, en iets te doen te hebben, draaide ik een shaggie. (irl rook ik al 17 jaar niet meer)

De andere vrouw leek bewusteloos in de stoel te hangen. Gelukkig werd ze toch wakker, en ging naar de wc om zich op te frissen.
De eerste vrouw bood me nu een joint aan:"Doet mevrouw hasjiesj?" maar ik bedankte, en verwachtte dat ze me zou vragen waarom niet, en ik maakte me al klaar om te antwoorden dat ik er niet tegen kan, en en en maar toen hoorden we vele voetstappen en gedoe buiten, dus iedereen ging naar buiten, waar een zoveelste peloton soldaten voorbij marcheerde. De omstanders praatten over de grote oefening, we vonden het allemaal erg dreigend overkomen, en we spraken over of er oorlog zou komen.

Tags:
 drugs 
 Europa 
 militaire oefening 
 oorlog 
 roken 
 soldaten 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Een werksetting. Ik werkte op mijn laptop, een knappe jonge bouwvakker kwam binnen, hij leek op die Outlander guy, de Schotse acteur Sam Heughan. Inderdaad, ik ben net begonnen met die serie met iets van 80 seizoenen te gaan nog. Dat belooft nog wat voor dromenland.

Hij liep wat rond, en lachte lief naar me. Toen ik klaar was op m'n laptop, wilde hij er graag op werken, en vroeg me om mijn wachtwoord. Maar dat vond ik wat te ver gaan, en zei dat ik m'n wachtwoord nooit geef, maar wel voor hem kon inloggen even. Hij keek beteuterd, vond het niet leuk dat ik hem niet meteen volledig vertrouwde met mijn wachtwoorden...
Ik legde hem de bedrijfspolicy aangaande wachtwoorden uit.

Een leidinggevende en een collega kwamen me halen. De collega was Cimke die vroeger bij 't Oude Hof werkte, dat ik gisteravond op G.maps zag staan en had gemarkeerd als een plek waar ik misschien tijdens lange en zeer vroege ochtendwandeling kon plassen (het is inmiddels een hotel dat 24/7 geopend is). Ik dacht laatst dat ik haar zag staan in de keuken van een instelling waar ik langsliep.

De leidinggevende wilde iets uitprinten, en deed het licht uit in mijn werkkamer, zodat het minder op zou vallen. Het bestuur van de organisatie mocht niet weten dat we het gingen printen, whatever het ook was. In de printruimte was het dus ook vrij duister, de printer maakte gelukkig niet veel geluid. Cimke wees me er op, dat de printer een soort 'hickups' leek te hebben, en inderdaad, je kon zien dat er een soort bibber in de beweging van de printplaten zat.
De printplaten waren twee vlakke platen; de bovenste was verdeeld in delen, die los van elkaar alle kanten op konden bewegen, en schoof in allerlei bewegingen steeds over de onderste, die daardoor soms deels zichtbaar was. Het vlak was met allerlei inkepingen en printplaatjes en vreemde delen met goudkleurige gloed bedekt. Terwijl de printer nog bezig was, gingen wij gedrieën op bed liggen, en ik zei dat ik hoopte dat ik nog even lekker kon slapen. Ik viel in slaap, en toen werd ik wakker.

Tags:
 geheim 
 printer 
 wachtwoord 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Series: Outlander 
 Locaties: 't Oude Hof 
 Personages: Cimke 
 Personages: Sam Heughan 

Sepp was kok in een wat shabby restaurantje aan een druk, toeristisch plein. Het restaurant was in de vorm van een schip. Waar normaal gesproken restaurants met terras van die dienblokken buiten hebben, met bestek en menukaarten en zo meer, dat was hier ook maar dat werd gebruikt om op te koken. Sepp had bloemen geplukt en was die aan het bakken, waardoor ze prachtig open gingen, het rook heerlijk en zag er ook heel mooi uit. Hij vroeg me te helpen, omdat het zo druk was. Hij was bezig eten te bereiden voor een paar mensen die ergens achterin de zaak zaten: twee vega-schnitzels en een groentensaus, de bloemen dan en er was een soort strooisel van bloemensnippers, met lavendel en zaden en pitten. Ik zocht twee borden en probeerde die passend te krijgen op het wat kleine dienblad, en ging op zoek naar bestek, maar dat was moeilijk vindbaar.

Sepp was even naar achteren om te kijken met hoeveel mensen ze waren, het waren er 14! Maar er waren maar 2 schnitzels... Sepp zei dat ik eerst dan maar voor 2 personen moest opdienen. Toen ik eindelijk het bestek vond, bleek dat maar net voldoende voor twee, plus wat oude vorken. Ik checkte de groentensaus, dat in een rare smalle maar zeer hoge warmhoudkan zat, dat was wel genoeg voor 14.

Een stel dat net klaar was met eten, had betaald en ging weg. De vrouw echter pakte een vega-schnitzel uit de pan op het terras, en begon ervan te eten! Nooooo! Ik krijste dat ze ervan af moest blijven... ze had toch al genoeg gegeten, en die andere mensen moesten nog... Sepp kwam tussenbeide, suste dat het niet zo erg was, dan kregen ze gewoon wat meer groentensaus en bloemen.

Toen werd ik wakker, jammer genoeg, ik had graag willen weten hoe dat verder zou zijn gegaan. 14 boze klanten, waarschijnlijk, hoewel Sepp's charmes de situatie wel zouden redden.

Tags:
 bloemen 
 restaurant 
 vega-schnitzels 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: Sepp 

Ik was met een paar jongere mensen in een werksetting, een kantine. In de krant, een soort Telegraaf, stonden grote foto's van mijn vroegere afdelingshoofd Tamar Gesteren, die in haar studententijd volgens die krant, en de foto's, als zwarte Piet verkleed ging, en het toen fel verdedigde. Het waren echt rare foto's, dronken snapshots etc.
We waren op de universiteit (waar zij voorheen werkte) en we kregen de opdracht van haar om een database te maken. Eén van de jonge vrouwen moest maandag (het was vrijdag) met een uitgewerkt script op de proppen komen. Ze raakte enigszins in paniek, want ze had geen enkele ervaring. Ik ging naar haar toe, en fluisterde (het afdelingshoofd mocht het niet horen), dat ik thuis nog wel iets dergelijks had, van toen ik applicatiebeheerder was, het had slechts wat kleine aanpassingen nodig. Ik beloofde er de volgende dag aan te gaan zitten, en haar het zsm toe te sturen. Als het me niet zou lukken, zou ik het tijdig laten weten, zodat ze zelf misschien nog wat anders kon regelen.

Daarna ging ik met één van de anderen, een non-binary persoon, wandelen. Die wilde iets gaan doen om niet alleen te zijn, dus ik dacht aan de Efteling (...) omdat dat vlakbij was (...), maar uiteindelijk besloten we in de duinen te gaan lopen en wat kletsen, zodat we niet alleen waren.
Al vrij snel liepen we toch weer met een groepje, en we praatten wat over op wie we zouden gaan stemmen. Iemand riep heel triomfantelijk 'GROENLINKS!' en dat vond ik wel jammer van die persoon. Ik zou namelijk op PvdD gaan stemmen. Terwijl de rest verder praatte, vroeg ik me af, of ik dan eigenlijk niet hetzelfde was als die GL'er, want zoveel verschil was er toch niet.

Tags:
 database 
 links 
 politiek 
 verkiezingen 
 zwarte Piet 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: duinen 
 Locaties: Efteling 
 Organisaties: Groenlinks 
 Organisaties: Partij voor de Dieren 
 Locaties: universiteit 
 Personages: Tamar Gesteren 

We (ik was met een jonge vrouw van Aziatische afkomst) liepen buiten, vanuit een gebouw waar we niet in konden hoorden we 2x flarden van techno [red: achteraf denk ik dat er 2x een auto met harde muziek langs is gereden irl]. We baalden ervan dat we niet naar binnen konden (geen kaarten of geld?).
Na wat omzwervingen kwamen we bij een demonstratie, die net op dat moment uit elkaar geslagen werd door ME'ers en agenten in gewoon tenue. We vluchtten met de massa mee, wat niet slim was want zo liepen we met z'n allen in een fuik met nog meer gewelddadigheden.

Ik ging even stilstaan om het gebeurde te overdenken, en het was als een game die je stop kon zetten en weer terug naar het punt waar het mis ging, en probeerde zo te ontdekken welke kant we beter op konden rennen. Dus ik oefende dat dan ook echt: rende een straatje in, geen succes, weer de game terugzetten naar het beginpunt en opnieuw: andere route proberen etcetera tot ik wakker werd.

Tags:
 demonstreren 
 gaming 
 techno 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Organisaties: Politie: ME 

Het begon als een kraakpanddroom, die heb ik vaak. Deze keer woonde ik er, een groot pand, ik had er één kamer, met een kleine slaapruimte ernaast.
Ik was bezig met iets, hoorde gepraat en zag wat jonge mensen in een kamer daarnaast. Ik groette en stelde me voor, ik was wat huiverig want veel jonge mensen zijn vaak hard en onaardig tegen me. Ze keken wat lacherig, maar één van hen vertelde me, dat er een verbouwing zou zijn, er zou een muur worden doorgetrokken waardoor de indeling van het pand veranderde, en dus zou ik verhuizen naar een andere kamer. Het was een veel grotere kamer, met mooi uitzicht, dus ik was blij. Maar ik vroeg me wel af, waarom ik niet bij deze beslissing betrokken was geweest.

Ik ging naar beneden, in de grote zaal was een feministenbijeenkomst, het ging over racisme. Het was heel druk, en na afloop gingen alle vrouwen tegelijk weg, dat was zeer chaotisch, met lichamen die langs en over elkaar gingen, en sommige vrouwen waren nogal luchtig gekleed, en ik dacht maar steeds: ik moet mijn best doen om niet tegen iemand aan te komen; vrouwen van kleur gleden langs elkaar, tegen elkaar, door elkaar, en ik dacht: ik moet echt zorgen dat mijn lichaam niet tegen dat van hun aankomt, anders is dat niet respectvol. Het was erg lastig in de drukte om niemand aan te raken met mijn lichaam.

Na enige tijd lukte het me toch om in de hal te geraken, waar mijn tas stond. Maar de tas was foetsie, en er zat alles in dat ik nodig had, dus ik was heel erg in de stress. Overal zoeken, in kasten, achter kasten, achter jassen, overal. Eindelijk vond ik hem dan, hij stond moederziel allenig op een grote tafel. Maar toen ik hem pakte, voelde hij wel erg leeg. Ik was vergeten wat er eigenlijk allemaal in zat (of had gezeten). Opeens was daar X, met zijn vervelende cynische lachje. Hij vroeg of ik alles terug had. Mijn sleutels! dacht ik, die zitten er niet meer in. Maar gelukkig bleken die in mijn jaszak te zitten.

Elders in het gebouw was een tentoonstelling van theaterstukken, kostuums, grote poppen etcetera. In een cirkel stond een opstelling van bewerkte koppen op sokkels. Overal liepen vrouwen rond, misschien nog van de feministenbijeenkomst. Ik weet niet wat mijn taak precies was, maar ik liep rond de koppen en zag dat er wat dingen af waren gevallen, parels. Op één van de koppen zat een vuiltje, toen ik het eraf wilde plukken bleek het geen vuiltje maar een versiersel... het viel er dus af door mijn schuld. Oeps!
Dus ik ging op zoek naar de tentoonstellingsmaakster en zei dat er dingen af waren gevallen (er lagen ook een soort tandjes). Ze zou gaan kijken, maar in alle hectiek was ze opeens weer verdwenen. De tentoonstelling zou bijna geopend worden, dus zou er nog wel tijd zijn om het te maken?
Twee andere vrouwen liepen met een grote tang rond, om her en der gestrooide kleine kerstballetjes op te ruimen, die waren nog van een andere expo. De parels die van de koppen waren gevallen, werden groter, en de vrouwen plukten ze ook mee, omdat ze dachten dat het kerstballetjes waren! Help! Ik riep en zwaaide naar ze, maar ze keken niet op of om. Ik rende achter ze aan, en het was een heel gedoe om het aan ze uit te leggen, ze leken het maar niet te begrijpen. De oudste van hen zei gepikeerd: Dan had je me maar moeten roepen! En ik zei dat ik dat ook gedaan had, en dat ze me niet hadden gehoord of gezien.
Toen ging ze een hele grote opslagplaats in om daar naar de parels te zoeken... dat werd dus niks, want ze hadden ze nog maar net geplukt, dat kon toch niet dan al in de opslag liggen? Met die vraag werk ik wakker.

Tags:
 kerstballen 
 parels 
 racisme 
 theater tentoonstelling 
 vrouwen 
 zoektocht 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: kraakpand 
 Personages: feministen 

Het begin weet ik niet meer. Op zeker moment was ik met een kind (was het Arie?), we zouden bij een vrouw langs om onze excuses te maken (ze deed me denken aan Henrieke maar was het niet), dat ging nogal vreemd. Arie had onze spiekbriefjes (waarop stond wat we moesten of wilden zeggen) meegenomen, en gaf die van mij, maar daar bleek iets heel anders op te staan, en ik zei iets als dat het ook niet zoveel uit zou maken, ik wist toch waarschijnlijk nog wel wat ik zou gaan zeggen? Ik droeg een halve zak tuinaarde mee, ik weet niet waarom, die ik zolang naast de voordeur zette toen de vrouw opendeed. Ze keek ons wat geïrriteerd aan, en zei toen: "Nou ja, kom maar binnen dan" met duidelijke tegenzin.

Daarna liep ik door de stad, ik was boos dat de vrouw niet wilde praten met ons en vervelend deed; één van de kinderen van de vrouw had met Lego abstracte kunstwerkjes gemaakt, ik had uit boosheid één daarvan van de muur getrokken, en terwijl ik door de overvolle drukke stad liep, haalde ik het stukje voor stukje uit elkaar; de kleine stukjes liet ik op de grond vallen (ik bedacht nog, dat ik zodoende een spoor achterliet, en dat de politie me zo zou kunnen vinden, maar dat interesseerde me niet meer), en de grotere stukken legde ik hier en daar op een muurtje, fietszadels of -tassen, vuilnisbakken, auto's.

Ik kwam aan bij een heel druk deel van de stad, het was in De Pijp, overal fietsen, mensen, auto's, alles was heel erg op elkaar gepropt. Ik kwam klem te zitten halverwege een pleintje, waar net een tekencursus werd gehouden. Een jongeman naast mij tekende de façade van diverse huizen en gebouwen, misschien was het de opdracht, hij was net klaar met het inkleuren daarvan. Hij scheurde de tekening voorzichtig van zijn tekenblok en zei dat hij het ging inleveren bij Joke (de cursusleidster waarschijnlijk). Een jonge vrouw achter mij reageerde daarop, en ze spraken af voor daarna.
Omdat ik ook graag aan een expositie mee wilde doen, pakte ik een tekening van mijn eigen tekenblok, om het ook naar Joke te brengen. Ik kon het proberen, toch.

Joke bleek in geen velden of wegen meer te bekennen, in plaats daarvan kwam ik bij een paar oudere mannen, ik weet niet wie het waren. Eén van hen was heel verdrietig, omdat hij dacht dat de andere een einde aan zijn leven zou gaan maken. De verdrietige lag op een groot tapijt, en ik ging met stukjes tape en papier om de omtrek van zijn lichaam heen, om die omtrek vast te leggen, ik plakte hem daarmee wel enigszins vast aan het tapijt. De gedachte was, dat we dan alvast een begin hadden om de herinneringen vast te leggen, als de ander inderdaad zou komen te overlijden.
De reden dat hij het vermoeden had, was omdat de andere man het had over geldzorgen, hij kon hem nog steeds niet terugbetalen, want er was gedoe met allerlei artsen en tandartsen en hij zei dat hij zo'n moeite had met praten, hij werd er heel erg moe van.
Toen ontwaakte ik.

Tags:
 excuses 
 Lego 
 tekencursus 
 zelfdoding 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: De Pijp 
 Personages: Arie 
 Personages: Henrieke 
 Personages: Joke 

Weer lopende in de stad, in een eerder deel van de droom waren er andere dingen gebeurd, ik weet niet meer wat. Op zeker moment kwam er met veel geraas een straaljager over, het leek neer te storten boven zee of meer naast de stad. Maar het ding landde op het water, en bleek een soort amfibievoertuig, nu was het opeens een heel erg snelle boot, die open was als een oude rondvaartboot; er zaten mensen in.
Was ik met een gezin, mijn gezin? We waren ook opeens in een boot, de man van het gezin ging achter de vreemde boot aan, ik vroeg of hij aub niet nét zo hard als die boot wilde gaan.
Het varen ging heel raar. We keken vooruit, maar de boot bewoog (heel snel) zijwaarts. Het was druk op het water, en het kostte de man dan ook veel moeite om andere boten te vermijden.

Even later was ik weer terug in de stad, ik weet niet meer hoe. Ik ging naar het filmhuis annex theater annex poppodium annex theatercafé, ik was daar nog nooit geweest sinds het al jaren geleden verhuisd en vernieuwd was, het leek me een goede gelegenheid om dan ook meteen wat gratis krantjes mee te nemen. Ik pakte de Filmkrant, en nog twee andere krantjes, toen zag ik Kersten, die bleek daar in het café te werken. Ze zei, dat ik echt even naar het café moest komen, net als vroeger! en dus ging ik het café binnen. Het was er stampvol, dat benauwde me nogal. Kersten vertelde dat ze in blijde verwachting was van twee pups, nazaten van volgens haar zeer sociale Staffordshires. Ik grapte iets over dat het te hopen was dat ze daar niet zelf van moest bevallen dan ook, maar zoals altijd in mijn dromen (blijkbaar) verzandde mijn grap in het niets.

Er waren andere mensen van vroeger, er was iets over leeftijd en iemand zei dat ik heus nog wel eens iemand aan de haak zou slaan, hoor, en ik reageerde met dat het toch zichtbaar was dat ik niet meer zo jong ben, en dat dat mijn kansen niet echt groot maakte.
Een man van Mastodon zei, dat hij last kreeg van anaaldrang van mensen die het steeds over hun leeftijd hebben, waarop ik reageerde met dat die anaaldrang waarschijnlijk meer met zijn eigen leeftijd te maken had. He was not amused, ik wel :-). Maar ik had het wel gezien daar, en ging weg.

Buiten bleek er een omleiding te zijn, iedereen moest over van die ijzeren platen en zand enzo, langs hekken. Op een pleintje waren een paar jongens aan het spelen, twee van hen deden alsof ze met hun hoofden klem waren komen te zitten in zo'n hek. Hun moeder was razend, en probeerde ze eruit te krijgen, maar de ettertjes bleven maar met hun hoofden er in, lachend. Iedereen keek natuurlijk naar wat er gebeurde, toen werd de moeder boos op iedereen die keek. Ze vloog op mij af, en schreeuwde dat ik vóór me moest kijken, en begon me te slaan. Ik probeerde haar af te weren, maar toen ze niet ophield haalde ik naar haar uit met mijn tas. Voor ik het wist gaf ze mij een enorme harde dreun in mijn zij, en toen werd ik wakker van die pijn.
(die meteen weg was bij ontwaken).

Tags:
 aanval 
 amfibievoertuig 
 anaaldrang 
 boot 
 grap 
 leeftijd 
 pijn 
 straaljager 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: Filmhuis Alkmaar 
 Personages: Kersten 

Ik wilde naar de kapper, had een afspraak. Ik wilde graag mooie lokken, dus ik zag er niet erg tegen op, dacht ik. Maar ik was nogal vroeg in de buurt, en dus liep ik wat door de stad. Ik voelde me prettig, had fijne kleren aan (een strakke spijkerbroek die geweldig stond, en een mooie witte blouse - mijn lichaam was wel anders dan nu...). Ik ging dus ook nog maar even langs huis. Het was het ouderlijk huis, blijkbaar, er was niemand, mijn moeder was op reis. Dus ik dacht dat ik dan ook wel even kon masturberen, als tijdverdrijf zeg maar. Ik kleedde me uit, terwijl de gordijnen nog open waren. Het idee dat mensen me konden zien, en dan ook echt konden zien, dat vond ik niet fijn dus het lukte niet zo; ik wilde net de gordijnen dicht doen, toen ik opeens iemand de wc hoorde doortrekken... wtf! Ma bleek terug te zijn.

Eerder in de droom was er iets over dat ze stiekem een vriend had, ik weet niet meer wat dat was.

We praatten wat, er was iets met pakketten die niet werden opgehaald, en ik maakte schoenen van de vele chocoladerepen die ze had meegenomen; de repen moesten aan elkaar getaped, en dan kon je dat onder je voeten binden als zijnde schoenen. De tape was echter op, en ik zag dat het al 16:35 was, het tijdstip dat ik bij de kapper moest zijn!
O shit!
Snel rende ik naar boven om tape te pakken, maar opeens was ik weer beneden. Dus rende ik weer naar boven maar weer was ik opeens beneden... Wtf! Nog een keer rende ik de trap op, en toen... werd ik wakker van... de bel?
Vrij vreemd, het was pas 7:12, wie belt er aan? Ik was nog zo suf dat ik niet meteen keek, pas na een minuut of 2 dacht ik eraan om even naar buiten te kijken, ik dacht ook dat ik iemand zacht hoorde praten, maar toen ik keek zag ik niemand.

Tags:
 chocoladerepen 
 herhaling 
 kapper 
 masturbatie 
 schoenen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: ouderlijk huis 
 Personages: De Nieuwe Aanbeller 
 Personages: moeder, mijn 

In de flat waar ik net woonde, hoorde ik steeds iets bij de deur, en zag een schaduw van een enge man, die heel bizar deed. Hij probeerde mijn huis in te komen, slaakte enge kreten, schreeuwde. Ik zocht een plek om me te verstoppen, en wilde de politie bellen. Dat zei ik ook tegen iemand die daar ook was (ik weet niet wie).
Opeens waren we buiten, met anderen, de grote flat torende boven ons uit. Mensen raakten in paniek, renden weg, er zou een aanval op het gebouw zijn? Er kwam een bus aan, we moesten uitkijken om niet overreden te worden. Er werden bommen gegooid, we probeerden te vluchten, maar waarheen?

Al vrij snel waren we ergens binnen, een soort bunker of metrostation of zoiets, er waren veel mensen. We zaten met een grote groep in één gedeelte, op kleden en dekens en tuinstoelkussens. Er was een raar kleine baby bij, we improviseerden met van alles zoveel we konden. De baby was ziek en kotste alles onder een witgelige brij met brokjes, ik wist niet wat te doen, draaide die om zodat die niet stikte, maar toen ging die heel hard huilen. Gelukkig kwam de moeder er snel bij.
Toen werd ik wakker.

Tags:
 aanval 
 baby 
 bommen 
 flat 
 oorlog 
 schuilkelder 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: enge man 

Gruïde was bij me, of was ik bij hem? Hij had in ieder geval zijn kat mee, die was wit en cute. Hij vond dat we moesten praten, en schonk heel erg grote glazen wijn in, want er kon volgens hem niet gepraat zonder drank. Al snel kon ik niet meer stoppen met drinken, maar er was niet veel in huis.
Opeens was ik dus hevig verslaafd aan drank, zodra ik in de winkel was, moest de fles al open. Samen met een buurvrouw (weer zo'n samengesteld personage, bestaande uit meerdere, voormalige en huidige buurvrouwen) ging ik op zoek naar bijzondere drank, ik kocht een peperdure fles sherry en hop, meteen in de winkel al de fles open. We kregen allebei een mooi keramieken 'glas', en de winkelier schonk in. Het vreemde was, dat de sherry wit was als melk. En het smaakte naar wat ik vroeger vaak dronk: orgeadesiroop met melk. Maar dan met een alcoholsmaak erbij. Ik weet niet of ik dat in het echt lekker zou vinden.

Tags:
 alcoholisme 
 drank 
 orgeadesiroop 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: Gruïde van Dankeren 

Wéér een Dennisdroom, hij was gekleed als dame, een bekende koningin (?) in een tuttig stijf, licht zeegroen mantelpak, met tuttige kousen en schoenen, haar haar was kort blond in een tuttige coupe, ze droeg een bescheiden zilveren diadeem met wat diamantjes daarop. Ze kwam voorlezen hier in de buurt - ik weet niet meer waarom. Het was leuk, ze las leuk voor, en ik lachte naar haar, maar ik zag dat zij dat verkeerd opvatte, en erg annoyed naar me keek. Waardoor ik ook weer annoyed was.
Ik was er moe van, en legde mijn hoofd bij een man die naast me zat op diens schouder. Toen werd ik wakker van mijn telefoon.

Tags:
 drag queen 
 ergernis 
 koningin 
 onbegrip 
 voorlezen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: Dennis 

Ik weet niet waar ik was... was het een soort vakantiecomplex, of was het hier in mijn huidige woonplaats? Een kleine jongeman, die leek op Egbert van de middelbare school, verklaarde mij zijn liefde, hij wilde zo snel mogelijk trouwen en iedereen was blij (Hannah eindelijk getrouwd! WOW!), behalve ik. Ik had mijn hart aan een ander verpand, en die was daar ook. Hij leek op een mix van Dennis en ex Carlo. Een gezamenlijke vriendin zag mijn aarzeling bij het huwelijksaanzoek, en vroeg of ik niet blij was. Ik vertelde dat ik dat niet was, en zei dat ik maar met één iemand wilde zijn, en dat was DennisCarlo. Het laatste mompelde ik eem beetje, ik durfde het niet hardop te zeggen, bang voor de reacties, specifiek die van DennisCarlo.
Ik liep weg, en dacht na over een mogelijk huwelijk dan met DennisCarlo, maar ik was bang dat ik niet geschikt zou zijn voor een huwelijk, ongeacht met wie het dan ook was; het was toch al gebleken uit eerdere relaties dat ik dat niet kan.
Ik had een zakje bij me met paasei-vormige knikkers, ik bekeek ze één voor één, ze waren prachtig, sommige transparant met bubbels, andere beschilderd. Ik liep rond door de omgeving, het was mooi weer, een jongetje liep met me mee. Ik liet een aantal knikkers zien, en vroeg of hij daar één van wilde. Neen. Toen liet ik de mooiste zien (één was beschilderd met wit en goud en turquoise in een prachtig gedetailleerd motief), en zei dat hij die mocht hebben. Hij was er heel erg blij mee, en huppelde weg.

Om één of andere reden moest ik rennen om naar iemand toe te gaan, ik weet niet wie, bij het oversteken moest ik allerlei kanten op kijken (qua wegen leek het op de kruising van de Zeeweg bij de Heereweg, maar dan veel ruimer en met veel huizen), vanaf rechts kwam een mountainbiker met een helm op aangeracet, ik rende snel naar de overkant, toen werd ik wakker van 2 keer een doffe dreun buiten.

Tags:
 doffe dreunen 
 huwelijksaanzoek 
 knikkers 
 relaties 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: Carlo 
 Personages: Dennis 
 Personages: Egbert 

Ik was bij familie, die ik lang niet gezien had (geen idee wie het waren tbh), ze waren allemaal emo toen ik weer wegging, iedereen wilde huggen, ik voelde me onwennig.
Er waren wat jongeren ook, we hadden het over ons werk als leraar. Ik vertelde iets over een documentaire waarin jongeren het hadden over hun gevoel als ze rapportcijfers kregen, en hoe belangrijk leraren voor hen waren.

Toen ik weer ergens anders was, was het een soort ziekenhuis? Ik was van de lagere staf, maar had wel een eigen medicijndoosje; iemand die over de medicijnen ging, gaf (zonder dat dat mocht) sommige mensen diverse soorten pijnstillers, ik kreeg die ook. We bewaarden dat allemaal in onze medicijndoosjes.

Tags:
 familie 
 leraar 
 medicijndoosje 
 pijnstillers 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: ziekenhuis 

Samen met Ex waren we bij een enorme grote zandduin, dat een parcours was voor een soort rödelbaan. Hij duwde me heel hard, waardoor ik omviel en boos stapte ik ervan af, en ging verder alleen, lopend. Ik wist op magische wijze dat de kustwacht in een heli zou aankomen, en me zag lopen en doorgaf dat ik veilig was en rustig lopende. Het was raar en naar, ik ging dan ook bij X logeren.

X die ik van Mastodon ken (eigenlijk was het een samengestelde persoon, van meerdere Mastodon kennissen) woonde in Berlijn, in een oude bestelbus. Daarnaast was een oud schip, daarmee zouden we samen met een aantal boeren iets gaan wegbrengen, maar door een stuurfout aan de kade al ging er iets stuk. We moesten wachten op reparatie. Ex was er ook nog, hij negeerde me totaal. Ex en X waren een soort schema aan het maken, of een rooster, met namen en productnamen, wie wat moest doen en hoe laat. Hij had zijn eigen naam verkeerd geschreven, en ik maakte de naamgrap die hij (irl) vaak zelf ook maakte, maar hij lachte niet, en negeerde me nog steeds.

X gaf me wat spaghetti om mee te nemen, ik deed het in mijn lichtgroene melkbeker, en zette het op het kleine aanrecht, dat blijkbaar voorin de bus was. We praatten wat, X en ik; ik zat op de voorste rij stoelen, X onder een dekentje op de rij stoelen daarachter die waren uitgeklapt.
Opeens kwam er een enorm grote, witte vrachtwagen met rode belettering voorbij, en X veerde blij op; we keken wat er in zat (er zaten zoals bij een veewagen allemaal open ruimtes), de truck zat vol met batterijen. X was blij het te zien, omdat die zodoende wist wat er te krijgen was. We zagen daarna een paar mensen aan de overkant, een vrouw droeg een (half afgezakt) knalpaars mondkapje, het was een raar dik ding alsof het een soort padding had. We vonden de kleur wel tof, en wisten nu dat dat ook verkrijgbaar was, maar ik twijfelde aan het draagcomfort, met zo'n dikke opvulling.
Op zeker moment was het een huis, of waren we in het schip? Het was er veel groter, en er waren ook andere mensen. Ik ging me aankleden in de bus, want ik was nog steeds in pyama. Ik deed mijn sokken aan, en toen ik even naar het aanrecht keek, zag ik dat iemand water had gedaan in de melkbeker met (droge) spaghetti. De dop paste daardoor niet meer op de beker, en ik goot voorzichtig het water weg. X en een jongeman kwamen kijken wat ik aan het doen was, en ik legde het uit.

Tags:
 mondneusmaskers 
 rödelbaan 
 schip 
 spaghetti 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: Berlijn 
 Personages: Ex 

Was ik met een gezin, vrienden? We waren in een huis, nogal bijzondere indeling met veel trapjes en hoekjes, leuk. Wat een stuk minder leuk was: er was een monster, dat het op ons voorzien had. We barricadeerden van alles, maar toch wist ie op de één of andere manier binnen te komen. Op zeker moment hoorden we een afgrijselijk gegil, ik besloot voorzichtig te gaan kijken: kamer voor kamer, deur voorzichtig open, en door en door tot ik bij de keuken kwam waar de huishoudster kort daarvoor nog aan het sloven was voor ons. Ze was weg. Terwijl er geen andere deur was dan die waardoor ik binnenkwam... er was wel een luik, waardoor spullen konden worden doorgegeven, dat kwam ergens buiten uit?

We besloten naar ons andere huis te gaan, maar helaas, ondanks ook daar te barricaderen kwam het monster daar ook. We hoorden hem brullen, het was vreselijk eng. Terug naar het andere huis dan maar weer. Eén van ons ging daar naar de keuken, en zag door het luik het witte lijkhoofd van de onfortuinlijke huishoudster. Weer hoorden we het verschrikkelijke gebrul, en vluchtten weer weg.
Een man riep: "Pass the dog!" en toen werd ik wakker.
De man bleek buiten voor mijn huis langs te lopen, hij riep het weer, op vrij dwingende toon:"Pass the dog!" met een licht Italiaansig accent.

Tags:
 externe invloed op droom 
 hond 
 monster 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Eind van een langere droom, die ik niet meer weet. Ik was in een schuurtje aan het opruimen, iemand vroeg wat er aan de hand was, en een ander antwoordde: "Hannah is jazz programmeur bij [weet niet meer welke naam]!" en ik was heel blij en opgewonden, ik huilde een beetje en de tranen drupten ergens op, en ik dacht: Nou ja, ze begrijpen vast dat het door de vreugdetranen komt, vinden ze vast niet erg dan."

Tags:
 jazz 
 programmamaker 
 tranen van vreugde 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Teamleider van de biK werd heel erg nasty tegen me, toen ik vertelde dat ik wist wat hij gezegd had over mij; hij draaide alles om, en zei dat ik allerlei nare dingen had gedaan (wat niet zo was). Toen hij weg was, vertelde ik het aan een collega, maar opeens was Teamleider weer terug, en ging akelig hard tekeer tegen me. De collega gaf aan ook moeite te hebben met bepaalde zaken van Teamleider, toen ontkende hij weer alles.

Tags:
 woede 
 gaslighting 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: biK 
 Personages: collegae 
 Personages: Teamleider 

Een deel van een veel langere droom:
Iemand wilde ons bepaalde software uitleggen, ik kreeg een hele kleine opgevouwen handleiding. We waren in een voormalig schoolgebouw, nu kantoor van een softwarebedrijf. Tjalle van hostingprovider X was er ook bij. Ik opperde om het buiten te doen, het whiteboard had wielen en kon makkelijk naar buiten in de grote tuin gereden, het was prachtig weer. De uitlegger was de acteur John Bradley (onder andere bekend uit Game of Thrones, en 3 Body Problem, dat ik kort geleden zag - waarschijnlijk de reden dat ik over hem droomde).

Ik ging 2 pennen pakken, voor Tjalle en mij, zodat we eventueel aantekeningen konden maken bij de handleiding. Iemand vroeg hoe vaak ik daar eigenlijk was, en ik grapte 'Nou, zo'n 5x per week' en degenen die wisten dat ik daar fulltime werkte, lachten.

Later in de droom was er iets met mensen die vreemd slap over een muurtje hingen, we moesten ze weer beter zien te maken? (waarschijnlijk ook door een scene uit diezelfde serie). Was ik zelf ook één van die mensen? Ik weet het niet zeker meer, en de rest ben ik vergeten.

Tags:
 slappe lichamen 
 software 
 uitleg 
 werk 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: 3 Body Problem 
 Organisaties: Hostingprovider X 
 Personages: John Bradley 
 Personages: Tjalle 

Was ik in een bibliotheek? Het was een ruimte met veel planken en informatiedragers. Ik dacht eerst dat het allemaal boeken waren, maar een man zei tegen me dat ik even naar iets moest luisteren - hij wees naar een paar items die op ooghoogte stonden, één met een roze label, één met een groene, en één met een blauw label. Het leken videobanden met ongeveer het formaat van een pak rijst.
De man zei, dat als ik een orgel hoorde, ik het moest pakken en omhoog gooien. Er klonk vreemde muziek, iets met een orgel, dus ik trok die met een roze label uit de kast en gooide het achter me omhoog de kamer in.
Toen werd ik wakker.

NB: Deze droom werd mede mogelijk gemaakt door Xym, die op Mastodon linkte naar een muziekvideo dat hen had gemaakt door een stuk muziek als afbeelding te exporteren in audacity. Doordat iemand opmerkte, dat die mogelijk niet meer kon slapen na het luisteren, besloot ik juist vlak voor het slapengaan het stuk af te spelen, en te kijken of daar een droom uit zou ontstaan. Ik lag in bed, en luisterde en keek er drie keer naar, omdat het een vrij kort stuk is van nog geen minuut. Daarna deed ik het licht uit, oogjes toe en viel vrij snel in slaap, en droomde meteen al dit. Daarna werd ik wakker en schreef het snel op.
In de loop van de nacht droomde ik langere dromen, maar iedere keer dat ik wakker werd, was ik ze meteen vergeten helaas. Maar ik vind dit al een mooie vangst toch.

Tags:
 droomvangst 
 experiment 
 muziekvideo 
 orgel 
 videobanden 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Muziek 
 Organisaties: bibliotheek 
 Personages: Xym 

Hier droomde ik al eerder over, herinnerde ik me later, maar was dat vergeten.
Er was een ijsbeer in mijn huis, we waren met meerdere mensen, ik deed zoveel mogelijk deuren dicht en op slot, zodat hij in één richting gedwongen werd. Toch werd er in de keuken een vrouw aangevallen door de beer. Met het kleine grijze keukenkast sloeg ik hem zo hard als ik kon op zijn kop, daardoor liet hij haar los en vluchtte naar buiten, terug naar het andere huis waar we hem opsloten.

Terug in mijn huis deden we weer alles op slot, dachten veilig te zijn en rustig de hulptroepen te kunnen bellen, totdat we weer gegil hoorden, van kinderen en een vrouw.
De ijsbeer was weer losgebroken, en we verwachtten dat hij weer naar ons huis zou komen, omdat we al eens eten hadden gebruikt om hem weg te lokken.
We barricadeerden alles, ik checkte weer alle sloten, snel deden we onze schoenen aan om te kunnen vluchten als dat nodig was.
En ik werd wakker.

Tags:
 ijsbeer 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Vanuit mijn hotel ging ik de stad in om iets leuks te kopen voor ? Alles was opgebroken buiten, een bus wachtte totdat ik was overgestoken. Bij de straat waren de stoepen heel hoog, omdat de hele straat open lag. Ik zag geen omleiding, dus sprong ik maar van de stoep af, ging door het zand naar de overkant, waar een kleine verhoging was, zodat ik de stoep op kon klimmen. Vandaar zag ik een straatje dat ik kende, en vanwaar ik in de winkelstraat van mijn keuze zou komen, en ik dacht: wat fijn toch, dat ik de weg in Parijs zo goed ken.
Toen werd ik wakker.

[Ik droom wel vaker over een grote stad, met winkelstraten etc. Misschien is het gewoon Klotestad, want het heeft veel weg van allerlei grote steden waar ik geweest ben. En door de perspectivische verschuiving in dromen, zien dingen er vaak heel anders uit dan je zelf normaal gesproken ziet.]

Tags:
 hotel 
 opgebroken straat 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: Parijs 

X en ik waren in een huis, er waren ook anderen, en buiten was een groep Vlaamse agenten die net een inval hadden gedaan bij ons, omdat ze dachten dat wij queers wel drugs zouden hebben. Dat hadden we niet, dus gingen ze weg.
Ik had voor X een sexy nachtoutfit gemaakt, met veren en lichtgevende linten, hij trok het aan en vond het heel erg mooi. Het was redelijk blotig, hij lag op bed, en ik vroeg me af hoe hij zulke gebruinde, stevige, maar onbehaarde benen (en billen...) kon hebben, omdat ik eens had gezien dat hij witte, behaarde benen had. Ik dacht: 'Mensen kunnen veranderen, benen en billen misschien ook?' en dacht nog aan dat het misschien een soort chirurgische ingreep was geweest, en accepteerde het maar als een mysterieus gegeven.

Een vriend van hem kwam binnen, hij had zijn haar als Joost Klein maar dan donkerbruin. Hij vroeg aan X, wat die in godsnaam aan had, en X legde het geduldig uit, en zei tegen mij:"Ik heb voor jou ook iets, niet zo mooi als dit misschien, maar als het je past, dan passen we met onze outfits bij elkaar."
Ik had een soort bralette van zwart kant aan, waar de rest van mijn kleren waren weet ik niet, die waren opeens uit? Hij gaf me een soort grote zwartkanten slip, die veel te groot was, en de taille kwam tot over mijn borsten, het leek mij er heel raar uit te zien. Waar was een spiegel? Buiten, bij de stoep, naast de autoweg, dus ik hield mijn handen op mijn billen, want de slip was aan de achterkant een string, dus met de billen bloot.

Snel rende ik buiten naar de spiegel, en vond het resultaat gek maar ook grappig en sexy, en toen ik terug rende, zag ik dat de agenten nog buiten waren, die waren nu meteen wéér gealarmeerd.
Ik rende naar binnen, en riep dat de cops weer zouden komen. X riep dat ik snel m'n gewone kleren aan moest doen; mijn werkspijkerbroek en een t-shirt lagen al klaar. Haastig trok ik het aan, X kleedde zich ook snel aan, en daar was de Vlaamse rechercheur al, schreeuwend dat ze me gezien hadden, en dat ik geen bewijs moest verdoezelen.
Toen ontwaakte ik. Het was pas vijf uur, ik kon niet meer slapen daarna; wat droom ik rare dingen, en waarom steeds weer over X...

Tags:
 billen 
 drugsinval 
 sexy outfit 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: politie 

Met vriendin Corina zat ik in een auto, we wachten op iets of iemand. Het was in een klein straatje, ergens hier in de buurt, tegenover waar we stonden was een garage met zo'n rolluik. Er kwam een zwarte bestelbus aan, en die ging manoeuvreren om daar naar binnen te kunnen rijden, daarbij reed hij bijna tegen onze auto.
Ik dacht dat het Hidde was, want die had vroeger een zwarte pickup truck met Harley Davidson logo's, en deze bus was dus zwart met allemaal kleine oranje prints, die van een afstandje deden denken aan dat logo. Maar het bleek een ander soort print, en het leek in de lak gekrast, maar dan vele malen als een patroon, het zag er cool uit.

Toen er iemand uitstapte, was ik opeens zelf die persoon. Hij / ik leek sprekend op Alastair Michael, de jonge acteur die Velvy Schur speelt in Silent Witness seizoen 26 (en 27 als ik het goed gelezen heb). Ik zag er ongeveer zo uit als in het geruite tenue, maar dan met het hoedje en lange haar (en zonder de blauwe handschoenen):
Er lagen wat auto-onderdelen op straat, ik raapte er één op en Corina vroeg wat dat was, en ik antwoordde luchtigjes:"O, dat is van de vorige keer denk ik, dat ik hier ergens tegen aan gereden ben..." en ik gooide het in de bosjes, waar al meer troep lag. Ik zag aan de achterkant van mijn bus een grote toeter (als van die oude grammofoons) op wielen, en ik wilde die ook weggooien, want wat doet dat daar, maar bij nadere beschouwing bleek het verbonden met de uitlaat, dus liet ik het toch maar zitten.

Corina vroeg waar ik al die tijd was geweest, en wat ik nu ging doen, want er had een jongen voor me gebeld en het klonk nogal urgent. Ik zei dat hij me toch op mijn mobiel had kunnen bellen, maar Corina vertelde dat hij liever alleen via vaste lijnen belde. "O okee," zei ik, "ieder z'n ding. Ik moet nu hier een tafeltje ophalen, dat moet ik naar de toneelgroep brengen."
En toen was ik weer ik.
Corina en ik waren nu in een wachtkamer, we praatten over hoe chronisch zieken zo'n moeite hadden om aanpassingen geregeld te krijgen, en ik zei dat er laatst nog een paar goede artikelen over dat onderwerp waren verschenen. Een man die daar ook stond te wachten, vroeg om voorbeelden, die ik even niet zo snel meer wist, maar Corina vulde het aan met een verhaal over een vrouw die met een stok liep en een rollator nodig had, maar het maar niet geregeld kreeg.
Ik werd wakker van een ambulance die langs snelde.

Tags:
 auto 
 chronisch ziek 
 persoonsverwisseling 
 toneelgroep 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: garage 
 Series: Silent Witness 
 Personages: Corina 
 Personages: Hidde 
 Personages: Velvy Schur 

Er was iets met voetbal, ik was aan het voetballen met een paar mannen. Arie was er ook, hij was nog klein, een jaar of acht, en we gingen naar binnen, het was een grand café, en tot mijn schrik was Dennis daar ook met een groep mensen. Hij kwam naast me zitten en zei:"We gaan praten.", en dus verbeterde ik hem:"Je bedoelt dat jij met mij wil praten, of ik dat wil..." maar hij onderbrak me en stak meteen van wal. Hij begreep dus nog steeds niet wat mij zo irriteerde.
Hij praatte veel maar zei eigenlijk weinig over het gebeurde, en hij besloot ter plekke dat ik gewoon Oud en Nieuw met hun mee moest vieren, en zoende me, en ik dacht maar steeds: dit is raar, er klopt iets niet. Hij had al een outfit voor mij besteld, we zouden allemaal verkleed gaan. Hij was wel heel lief, maar het was heel raar dat hij alles al bedacht had, en niet vroeg of dat wel ging allemaal. Arie was er tenslotte ook nog, en ik zei dat tegen D., dat het voor hem ook leuk moest zijn, maar D. sloeg alles in de wind ("Natuurlijk vind hij het ook leuk!").

De zus van Kersten was er, ze kwam zich voorstellen en we schudden elkaar de hand, ze was daar om de outfits te regelen, en de make-up en zo. Dennis liet me een foto van mijn outfit zien, en zei dat het me fantastisch zou staan, ik had daar zo mijn twijfels over. Het was eind van de middag, dus voordat het nacht was, duurde nog heel lang. Arie en ik moesten heel lang wachten, en ik bleef wantrouwig, omdat Dennis de belangrijke onderwerpen omzeild had: er was helemaal niets uitgepraat of opgelost. Ik was bang, dat als ik zou blijven (wat met Arie erbij al helemaal niet kon in feite), ik op het hoogtepunt van de avond aan mijn lot zou worden overgelaten, en/of dat Dennis me belachelijk zou maken bij zijn vrienden.

Arie wilde naar de speelgoedwinkel, maar ik zei dat we nog allemaal kado's zouden krijgen, en dan is het wat onhandig om dan zelf ook nog dingen te gaan kopen. Maar hij hield voet bij stuk: hij had gespaard voor een bepaalde pop, en die was eindelijk dan verkrijgbaar in Nederland, en toen zei D. 'Ga maar, dat kan makkelijk, tijd zat," en zo fietsten we naar de winkel. Arie rende de winkel in, en riep dat de pop nog te koop was daar. Een andere jongen pakte de pop van hem af, maar de kassière kwam tussenbeide. Ik wilde Arie het zelf laten doen, maar ging toch even kijken of alles goed ging met afrekenen. Er was iets vreemds met de betaling (er was een soort betaalautomaat die heel erg groot was, je moest er in gaan staan, dan werd je helemaal gescand en daarmee was dan de betaling verricht), er werden allemaal privé gegevens doorgegeven, ik vond dat niet zo prettig maar Arie wilde zo graag die pop, dat ik het maar liet.
Toen werd ik wakker.

Tags:
 betaalautomaat 
 Oud & Nieuw 
 outfit 
 pop 
 praten 
 voetbal 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: grand café 
 Personages: Arie 
 Personages: Dennis 
 Personages: Kersten 

Wat er precies aan voorafging, weet ik niet meer, maar om de één of andere vage reden had ik een grote verpakking, van een materiaal dat leek op een chipszak, maar dan heel veel groter, met aan de buitenkant paashaasjes afgebeeld, opengeknipt, zodat het formaat deken werd, en die sloeg ik om me heen, en ging daarmee buiten rondrennen, als grap. Helaas was er geen publiek, dus toen liep ik terug, en daar was een stel, ik liep mee naar hun huis terwijl we in gesprek waren. De man leek eerst op Techneut, maar veranderde daarna in één van mijn male Mastodon mutuals, Scott. Hij liet een scheet, en ik moest er ook één laten, maar deed mijn best het in te houden, we maakten grapjes daarover, ik zei: "P.O.E.P.tjes" en hij moest heel erg lachen, en zei me na.

De vrouw bood aan, dat haar man mij thuis zou brengen met de auto, maar ik vond het wel een mooie nacht en sloeg het aanbod af; ik ging liever lopen, het was niet ver. Was het eerst gewoon een huis met een tuin, toen ik wegliep was het opeens een ingewikkeld flatgebouw. Er was een soort galerij in meerdere delen, maar toen ik daar heen liep, kon ik daar niet verder, want daar was de Oosterschelde (...). Dus liep ik een stuk terug, daar was het trappenhuis en de lift. Ik besloot de trap naar beneden te nemen, liften ben ik niet heel erg dol op.
Maar toen ik de afdaling begon, bleek al snel, dat de trappen steeds vreemder (en enger) werden. Ze bleken ook héél erg hoog te wonen, dus nog vele trappen te gaan. Ik probeerde door te zetten, maar kwam op zeker moment bij een trap, waar je eerst weer een klein trapje op moest, en dan over een stang op een soort grote weegschaal moest stappen, waarmee je dan - dmv een touw dat je stevig in bedwang moest houden - naar beneden kon een stuk. Er liep nog een jong stel, man en vrouw, die klommen er op. De man die wat groter was, nam het touw vast, en ze boden me aan om tegelijkertijd met hun te gaan, en dat ik niet via het trapje hoefde, maar er zó op kon stappen. Heel aardig, maar ik was bang dat er nog ingewikkelder dingen op trappengebied zouden zijn daarna, dus ik sloeg het af en ging op zoek naar de lift. Het bleek dat ik dan weer een aantal trappen omhoog moest eerst.
Gelukkig werd ik toen wakker.

Lessen (12 jun 2024):
Twee keer sloeg ik de hulp die mij werd aangeboden in de wind, en daarna kwam ik in problemen. Dus dat zou een les kunnen zijn. Tegelijkertijd vind ik dat ik beide keren wel goede redenen had om de hulp te weigeren

Tags:
 folie 
 grap 
 hoogtevrees 
 hulp 
 klimmen 
 lift 
 paashaas 
 scheet 
 trap 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: flatgebouw 
 Locaties: Oosterschelde 
 Personages: Scott 
 Personages: Techneut 

Een nieuw huis, er waren meer mensen aanwezig, waaronder Arie. Er moesten nog diverse meubels verplaatst, maar Arie had allerlei spulletjes overal los neergezet, ik zei dat hij dat echt moest opruimen, anders konden de meubels niet verplaatst, en er zouden mensen komen eten de volgende dag, dus moest ik dan 's ochtends al kunnen regelen.

Arie ruimde de dingetjes op, en opeens waren de meubels allemaal verplaatst. Mijn zus was er, had die dat gedaan? Ik wilde de eettafel liever op een andere plek, aan de galerijkant waar ook de keuken was, want daar had je een geweldig uitzicht.

Na een tijdje, ik was in de keuken, die opeens doorliep in een lange brede 'keuken'gang, met een deel dat afgesloten kon worden, stond mijn vriend (een jongeman met kort donker haar, hij deed me in eerste instantie, qua uiterlijk, denken aan verschillende mannen) te praten met een vriend van Arie, en al snel ging hij over op een soort mannen-onder-elkaar-toon, en hij sloot de deur, zodat ik het niet zou horen! Nou ja, zeg!
Ik hoorde het toch: "Ik wil gewoon een vrouw met een grote smoel, zodat het lekker... je snapt me toch..." en ze lachten.
Ik vond het een abominabele, ranzige opmerking, ook omdat ik zoiets dan meteen voor me zie en gatverdemme zeg. Ik vroeg me af, of ik nog wel met hem wilde zijn.
Toen werd ik wakker van vreemde geluidjes.

Tags:
 misogynie 
 nieuw huis 
 ranzig 
 verplaatsingen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: nieuw huis 
 Personages: Arie 
 Personages: zus, mijn 
 Personages: vriend, mijn (samengestelde) 

Een grote ruimte, zoiets als een voormalig klaslokaal of kantoorruimte, dat in gebruik genomen was voor bewoning, zoals in bijvoorbeeld een kraakpand. Alles was in die ene ruimte: keukenblok, zitdeel, tafel, en mijn éénpersoonsbed, inclusief de paarse deken die ik er vaak overheen heb. Die stond met het hoofdeinde tegen de muur, en stak daardoor een beetje raar de ruimte in. Ik vond het er in ieder geval raar uitzien, en ik probeerde te bedenken hoe dat beter kon. Aan de andere kant van de kamer stond in een hoek een lage tafel, als ik het bed dan daarnaast zette, had ik meteen een handige plek voor spullen naast mijn bed; boeken en zo. Maar ook dan zou het raar de kamer in steken, dus neen.

Er waren nog andere mensen, waren ze op bezoek of woonden ze daar ook? Zij hadden geen bed, maar zaten op stoelen. En ik lag dus gewoon in bed. Waarom? Geen idee. De buurman was er, met zijn partner, en zei tegen haar dat ze wat minder hard moest praten. Dat werd gebakkelei over wie er nou te hard praatte. Ik bemoeide me er maar niet mee.

Daarna was ik in een iets andere ruimte, daar waren ook bedden, ik lag in bed, en een paar vrouwen ook, het was klein, het leek een soort barak met stapelbedden. Eén van de vrouwen was heel wantrouwend jegens een ander, die zei dat het allemaal een misverstand was. Het was er warm en ik kreeg het benauwd, toen werd ik wakker: door de deken was mijn bed veel te warm geworden.

Tags:
 barak 
 bed 
 benauwd 
 interieur inrichting 
 misverstand 
 wantrouwen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: kraakpand 
 Personages: buren 

Een droomsoort die ik vaak droom: busdromen, met gedoe bij haltes en busstations, tijdschema's die niet kloppen, ik die niet klop, vreemde routes, kortom: volop droompret....
Zo ook nu.
Er waren twee haltes, één in een lange, grotere straatweg, en één een eindje verderop, om de hoek in een iets kleinere straat. Ik stond bij die tweede. Ik stond er al langer dan een uur, het schema op het bord gaf aan dat er ieder uur een bus zou gaan. Toen ik aankwam, dacht ik net de bus gemist te hebben, dus er zou nu toch zo onder hand iets moeten komen. Stond ik wel bij de goede halte?

Terwijl ik me naar de andere halte haastte, zag ik op de straatweg (vanuit de richting van die halte) een rode bus even inhouden, en daarna weer snel doorstomen. Was dat mijn bus, en waarom ging die niet de hoek om? Ik rende naar de andere halte, de tijden leken niet te kloppen, of klopte ik weer niet, hoe meer ik keek hoe minder ik ervan begreep nog: hoe zat dit nou? Welke tijd hoorde bij welke halte? En als die bussen alleen even snel keken en dan weer doorreden, dan had ik beter bij de halte kunnen blijven staan. Maar dan had ie toch de hoek om moeten komen rijden? Rijd die opeens een andere route? Of is de bus van de halte om de hoek te laat? Of totaal niet komend?
Gelukkig werd ik wakker.

Tags:
 bus 
 verwarring 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: bushalte 

Dennis en ik hadden een relatie of iets dergelijks, en we waren in België, bij familie van hem, een vriendin was ook mee, ze leek weer een samengestelde persoon: zijn vriendin en een vroegere vriendin van de lagere school. Ze deed niet echt leuk tegen me, het was alsof ze jaloers op me was.
Om werkredenen of zoiets moest ik eerder terug naar Nederland. De vriendin vroeg op denigrerende toon, of ik wel wist hoe dat moest, alleen naar Nederland terugreizen, zonder haar. Dennis merkte haar flauwe gedrag ook op, en kwam voor me op, en zei dat ik dat natuurlijk wist, waarom zou ik dat niet weten? Ik zei dat ze niet zo jaloersig moest doen, en dat ik vaak alleen had gereisd, ook vanuit België naar Nederland, met de trein.

Ik was mijn tassen aan het inpakken, en moest naar de slaapkamer van Dennis en mij om te checken of ik wel alles had ingepakt. De trap werd echter onbegrijpelijk raar, dus vroeg ik aan Dennis of hij dat wilde doen, en zo geschiedde. Hij kwam beneden met een pot bodybutter, en toen herinnerde ik mij dat al mijn slips nog in de was van de dame des huizes lag, en hij zei dat hij dat later dan wel mee terug zou nemen. We maakten grapjes over dat hij dan moest reizen met een grote tas vol damesslipjes.

De vriendin deed extra lief tegen Dennis, en hij liet zich dat allemaal gewillig gelegen liggen. Het was alsof zij alvast mijn plaats innam, terwijl ik nog niet eens mijn hielen had gelicht, en ik vond het vervelend dat hij het allemaal wel best vond.
Ondertussen was ik nog aan het kloten met de vele tassen, die veel te vol waren, dus haalde ik er wat dingen uit, die ook wel gebruikt konden worden als kattenspeeltjes. Takeshi (één van mijn vroegere poezen, ook wel Takkie of Kess genoemd) was daar ook, en ze zou daar blijven, en ik was verdrietig dat ik haar niet meer zou zien, maar ze was hard aan het spinnen en leek haar draai daar wel gevonden te hebben. Ze gaf me duizenden kopjes en likte mijn tranen weg en was zooooo lief en schattig.

Daarna werd ik wakker.

Tags:
 jaloezie 
 reizen 
 slips 
 trap 
 vriendschap 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: België 
 Personages: Dennis  
 Personages: vriendin, een 
 Personages: Takeshi  

Kort nadat ik in bed lag, viel ik in ondiepe droom, ik was me nog bewust van de auto's die af en toe passeerden. Op zeker moment begon mijn bed te bewegen, ik schommelde heen en weer, het hele huis leek te bewegen en ik hoorde een denderend geluid, waar het geluid van een passerende trein bij de overweg (met de alarmbellen aan) duidelijk doorheen kwam.
Logisch, als je bij een spoorwegovergang woont natuurlijk, dacht ik.
Tot ik wakkerder werd en dacht: Maar ik woon helemaal niet bij een spoorwegovergang! Wtf was dat lawaai?
We zullen het helaas nooit weten.

Tags:
 aardbeving 
 lawaai 
 trein 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: spoorwegovergang 

Er werd gestommeld en gebonkt, het was een bouwvakker die iets aan het blijkbaar defecte toilet kwam doen. Na weer veel gestommel ging hij weg. Dat was vrij snel, dus ik ging kijken wat hij gedaan had. Tot mijn schrik had hij de hele wc-unit uit elkaar gehaald; het stond wel allemaal netjes op een rijtje, het kamertje was opeens heel erg breed.
Maar waarom was hij weggegaan? Moest hij misschien wat onderdelen kopen?
En: hoe moest ik nu naar de wc?
Weer hoorde ik gestommel en gebonk, was het op de voordeur? Ik opende de voordeur (klopte het dat de klink aan de andere kant zat opeens?), het was donker buiten en er stonden twee mannen. Ze zeiden iets compleet onverstaanbaars, dus ik vroeg wat ze zeiden maar het bleef onverstaanbaar en vreemd gebrabbel. Toen realiseerde ik me, dat dit niet echt was, maar een droom.
Want, de deurklink zat aan de andere kant, het was donker terwijl het al half acht 's ochtends was.

De mannen hadden opeens wit verband om hun hoofden, nogal slordig verbonden, hier en daar bungelde een losse lap. Zoals zombies soms worden verbeeld.
Ik riep uit:
"Dit is allemaal niet echt, jullie zijn niet echt! Kijk maar, ik kan nu alles doen wat ik wil, het is toch niet echt. Ik kan gekke dansjes doen (ik deed een gek dansje) en who cares... dit is toch allemaal niet echt!"

Weer klonk er allemaal gestommel en gebonk. Nu werd ik wakker en het bleken de vuilnismannen die bezig waren aan hun ronde door de buurt. Het verklaart misschien ook wel het gebrabbel: dat ik wel hun stemmen hoorde, de intonatie misschien, maar dat ze nog te ver waren om echt te verstaan.

Tags:
 dansje 
 gestommel 
 illusie 
 toilet 
 verband 
 voordeur 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: bouwvakker 
 Personages: vuilnismannen 
 Personages: zombies 

Er ging van alles aan vooraf, ongetwijfeld; echter, het enige dat ik nog weet, was meteen ook het engste: ik was met twee vriendinnen, en we moesten ergens een brede, stenen of misschien wel marmeren trap af. De treden werden steeds hoger, en de vriendinnen waren snel en raceten naar beneden; één van hen liet zich zelfs gewoon naar beneden vallen, en kwam zo vanzelf onderaan veilig op de pootjes terecht (en ze was niet eens een kat).
Maar ik, ik zag het gevaar al hangen, en probeerde voorzichtig te zijn - wat natuurlijk leidde tot een catastrofe, het is net zoals in mijn echte leven. Des te voorzichtiger ik ben, des te meer ik probeer rekening te houden met alles en iedereen, des te desastreuzer de gevolgen. Ik begrijp er niet veel van blijkbaar, hoe te leven, of ik ben gewoon niet geschikt. En volgens mijn dromen de anderen wel, want die komen allemaal veilig beneden.

Terwijl de treden hoger en hoger werden, werden het ook meteen steeds meer losse delen, die ook begonnen te rijzen, en zo zat ik al snel vast in een woud van allerlei kleuren marmeren en stenen hoge torens van zeg 1m2 in omvang, maar tientallen meters hoog. En daartussen gaapten steeds meer lege ruimtes, dus één misstap en het was met me gedaan. En dat voor een duizelige, dat is niet echt handig.

De vriendinnen spoorden me aan, om 'gewoon' naar de andere torens verder te springen, maar ik zag niet hoe ik dat nog zou kunnen doen. Veel torens kregen inmiddels ook decoratieve bollen, spitsen, pieken en wat al niet meer, zodat er ook niet meer op te staan was - laat staan er op springen.
Dus daar stond ik dan: moederziel alleen tussen alle hoger groeiende torens, ik kon geen kant meer op... dus werd ik wakker. En lag nog tijden wakker daarna, waardoor ik wel een achtervolging dacht te horen: eerst een auto die veel te bizar hard reed, ik hoorde de banden af en toe over de klinkers van de parkeerplaatsen scheuren - en kort daarop een andere auto, die iets voorzichtiger leek te zijn. Leek mij wel, dacht ik: die gaat het ook niet redden.

Tags:
 achtervolging 
 alleen 
 leven 
 ongeschikt 
 onveilig 
 torens 
 trap 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Personages: vriendinnen 

Ja hoor. Ik schreef het al, en inderdaad, droomde ik vannacht opeens over Dennis. De 1e droom weet ik niet goed meer, ik werd wakker en dacht wtf waarom droom ik dit? Ik weet alleen nog, dat ik hem niet vertrouwde, dat ik steeds dacht: waarom doet hij opeens zo lief?
Toen viel ik weer in slaap, en droomde wéér over hem. Hij kwam me thuis (?) ophalen, we gingen naar een winkelcentrum (waarom droom ik ook steeds over winkelcentra?) en hij was heel liefdevol en leuk en mijn vertrouwen werd groter. We zoenden een beetje, en liepen hand in hand. Ik vroeg hem hoe hij opeens zo anders tegen me deed, en hij vertelde dat Mirakka (sic) mijn stukken had gelezen en uit mijn woordkeuze kon opmaken dat ik eerlijk was, en dat hij me vertrouwde.

Alles was gewoon weer goed en fijn en leuk, we praatten over van alles, en gingen op zoek naar bier. Nergens te vinden, behalve dan op één plek maar dat zat achter een slot, en dat ging pas om 18:00 uur open, het was 17:00 uur. Dennis bood aan dan op de fiets ergens anders bier te halen, maar zei dat hij maar 10 euro had nog, want hij moest nog naar Dkmntl en Lowlands. We liepen door een soort V&D, met verschillende afdelingen, een kledingzaak, ik vond een poppetje en spelde dat op een trui, en pakte hier en daar dingen van de ene afdeling die ik dan op of bij een heel ander item plaatste.

We knuffelden elkaar, hielden elkaar steeds weer stevig vast, hij begroef zijn hoofd tegen mijn lichaam en ik streelde zijn wang, zijn nek, troostte hem, leek het.

Nu ben ik wakker en denk: tja, het was te verwachten dat ik wel weer eens over hen zou dromen. Maar dit? Ik vind het raar, ik weet niet waarom, ik wil dit helemaal niet dromen. En waarschijnlijk zou ik het beter ook niet opschrijven, maar dat zou eigenlijk ook raar zijn, want waarom niet? Is het erg om dit te dromen? Ik ben een beetje bang dat mensen denken dat ik dit verzin, maar dat is niet zo. Wat zou ik daar in godesnaam mee opschieten? Waarschijnlijk werkt het eerder tegen me, dan voor me. Een tijdje terug had ik al eens een soortgelijke droom, die ik expres vergeten ben - heb het niet eens ergens opgeschreven voor mezelf ook. Maar moet ik dan overal mijn mond over gaan houden? Dat slaat ook nergens op, dan heb ik een site waar ik over mijn leven vertel, en dan zou ik belangrijke dingen gaan weglaten?
Zucht.

Tags:
 bier 
 festival 
 knuffelen 
 vertrouwen 
 zoenen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: warenhuis 
 Locaties: winkelcentrum 
 Personages: Dennis 
 Personages: Mirakka 

In een enorm groot overdekt winkelcentrum lagen ontelbaar veel vuilniszakken, tassen, plastic tassen met kleding. Mijn kleding. Ik weet niet waarom het daar lag, het begin van de droom ben ik vergeten. Ik weet nog wel dat ik bezig was het allemaal op te ruimen, zodat ik het naar huis kon brengen.
Een paar mensen probeerden te helpen, door stapeltjes te maken maar ik zei ze dat dat niet zinvol was, omdat de vuile was en de schone door elkaar heen lagen, en dat ik de enige was die het verschil wist, en dat ik het niet bij elkaar wilde hebben.

Er was een zekere tijdsdruk, misschien omdat de mall ging sluiten? Ik stopte van alles in vuilnisbakken en achter borden, zodat ik het later kon ophalen. Toen kwam vroegere kennis Sonja, ze bood aan een busje te huren, zodat alles in 1x mee kon. Daar was ik blij mee, evengoed moesten we nog een enorme hoeveelheid proberen mee te krijgen.

Misschien komt het doordat in werkelijkheid mijn kleding - veel oude dingen die ik bewaar om nieuwe dingen mee te maken - ook in allerlei tassen en zakken zit gepropt, en ik eerst de kastplanken moest maken en schilderen en en en tapijten en inrichten en dat is nog niet klaar en de zakken liggen nu al weken weg te rotten tot mijn ergernis. Maar het komt goed, uiteindelijk. Gelukkig is het een stuk minder dan in de droom, en is er geen busje meer nodig om het naar huis te brengen, thank god.

Tags:
 kleding 
 opruimen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: winkelcentrum 
 Personages: Sonja 

Ergens in een huis, met een gang, daar stond mijn bed, het was er heel licht, en ik kon niet meer slapen, *dus* wilde ik masturberen. Maar iedere keer dat het net prettig werd, kwam er iemand langs. Djeeezus, dacht ik, wat is dit voor huis!? Wat doen al die mensen hier!? Waarom storen ze mij de hele tijd!?
Onbevredigd werd ik wakker.

Tags:
 bed 
 masturberen 
 gestoord worden 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 

Verhuizen droom ik vaak over, ook in niet-verhuisperiodes. In deze droom ging ik op kamers, en in het huis bleken allemaal leuke mensen te wonen. Het was een nogal kraakpandachtig pand, waardoor ik nu twijfel of ik niet gewoon in een kraakpand ging wonen (ik droom namelijk ook heel vaak over in kraakpanden wonen). Ik zwierf er wat rond en ontdekte vreemde dingen, bijvoorbeeld een enorm grote kelder waarin een volledig met mozaïek bedekt skateboard parcours was aangelegd. Het was huge.
Ik had een blauw plastic bakje, waarin ik mijn sleutel bewaarde, maar ik raakte het kwijt en moest daarnaar op zoek, dus moest verder op onderzoek uit in het pand. Er was een trap waar mensen op zaten te borrelen en te praten, heel gezellig, ik ging omhoog maar toen ik terug wilde, waren de treden opeens heel ver uit elkaar en open en dus moest ik met hulp van die mensen eraf. Sommigen vonden mij daardoor belachelijk, anderen waren behulpzaam.

Ik had allerlei conversaties, soms met heel warrige mensen, of ik kwam in een therapiesessie terecht van een jonge vrouw, die over vroeger misbruik praatte.
Buiten werd er gedemonstreerd, ik ben vergeten tegen of voor wat het was, maar de politie werd al snel erg gewelddadig en dreef mensen in het nauw; ze kwamen klem te zitten tegen onze beneden-erker (één van de vele, het leek of het pand steeds groter werd), dus gingen wij binnen allemaal naar een hogere etage, bang dat de oude gevel of de ramen zouden bezwijken.

Boven was een grote lege kantoorruimte, met van die aansluitingen voor cubicles nog in de vloer verspreid over de ruimte.
Het was een lange en complexe droom, veel weet ik helaas niet meer, vooral de conversaties had ik graag onthouden, maar dat is denk ik ondoenbaar, zo lang en intens en gedetailleerd was het.

Tags:
 conversaties 
 demonstratie 
 hulp 
 kelder 
 misbruik 
 mozaïek 
 op kamers 
 politiegeweld 
 skatebaan 
 therapiesessie 
 trap 
 verhuizen 
Categorieën:
 De Droom Files (overzicht) 
 Locaties: kraakpand